เริ่มที่ตัวเรา

บางครั้ง ชีวิตเจอทางตัน ก็ใช่ว่าไม่มีหนทางให้เดิน

หลายคนเจอเหตุการณ์ที่ชีวิตพลิกผัน จากข้าราชการ ต้องพ้นตำแหน่ง จากพนักงานบริษัท มีเงินเดิอนมีสวัสดีการที่มั่นคง แต่พอถึงเวลากลับต้องตกงาน บริษัท ล้มละลาย บริษัท ย้าย บริํษัทแปรรูป ลดพนักงาน จากอนาคตที่สดใส กลับดูเหมือนมืด ไม่เห็นทาง มีแต่ข้างของที่เคยซื้อเก็บไว้ และเงินในบัญชีไม่เท่าไหร่ และรายได้ส่วนสุดท้ายที่บริษัท ยื่นให้

หลายคนมองว่าเป็นชะตากรรมที่แย่ที่สุด บางคนคิดสั้น
บางคนคิดยาวและคิดมาก แต่น้อยคนที่คิดได้

มีคนอยู่กลุ่มหนึ่ง ที่มีชีวิตแบบ ข้างบน
คนกลุ่มนี้ ถูกวางให้เดินตามหมากนี้ คือทำงาน
สักระยะ แล้วต้องตกงาน แล้วออกมา ว่างงานระยะหนึ่ง

แล้วก็พยายามหาอะไร ทำ ทำไปทำมาก็เจอในสิ่งที่ตนเองค้นพบว่า
สิ่งนี้แหละ ที่ใช่ และเป็นสิ่งที่ชอบ

บางคนมาเปิดโรงเรียนสอนนวนแผนโบราณ รักษาคนเจ็บคนป่วย

บางคนมาทำงานช่วยวัด รายได้ ไม่มีแต่ไม่เคยอดตาย
บางคนมาทำงานพระศาสนา รายได้มีบ้างไม่มีบ้างแต่ก็เคยอดตาย
บางคนทำงานช่วยพระศาสนา และขายของส่วนตัวพอเลี้ยงตัวได้

และอีกหลาย ๆ อย่างที่พบเห็น ล้วนเป็นไปตามเบื้องบนให้ทำและส่วนหนึ่งมาจากจิตที่อธิฐานไว้แต่อดีต เพียงแต่เกิดใหม่แล้วจำไม่ได้เท่านั้นเอง

**หากใครกำลังเจอทางตัน ลองทิ้งอารมณ์ทุกอยางลงพื้น แล้วปล่อยตัวปล่อยใจสบาย ๆ กลางสายน้ำหรือบนพักเย็น ๆ ช่วงบาย ๆ ไม่ต้องคิดอะไร แล้วความคิดดี ๆ ก็จะเกิดขึ้นมาเอง ***