ตูบน้อยแสนรักกับหมาน้อยของแม่

ทุกคนจะสังเกตว่า บ้านเราแต่ละคน 95% จะมีสัตว์เลี้ยง อย่างบ้านของเจส เลี้ยงหมากับแมวมาตั้งแต่จำความได้ .. บอกได้เลยว่า หมาแมวบ้านเรา ฉลาดทุกตัว เสียแค่อย่างเดียว “พูดไม่ได้😋แค่นั้น” ชื่อหมา ก็จะตั้งตามหน้าตา และลักษณะเด่น เช่น เปาเปา ตอนได้เค้ามา หน้าเค้าดำ แต่ตัวขาว ก็เลยเรียกว่า เปาเปา... ส่วนอีกตัว “แต้ม” เป็นหมาธรรมดาไม่มีสายพันธุ์ แค่ท้องลายเหมือน 101 ลายจุด..ส่วนตัวชื่อ “ฝุ่น”ก็ชอบเอาหน้ามุดดินตลอด ...เลี้ยงมาหลายๆรุ่นจนมาถึงตัวสุดท้ายคือ “หมู” ตอนนั้นท้องลูกชายได้ 5 เดือน ลูกพี่ลูกน้องกันนี่แหละ ไปมุดดงหมามุ่ย ขโมยลูกหมามา 2 ตัว ก็เลยบอกให้พ่อมาเอาไปเลี้ยง ...หลังจากนั้นมาอีก 2 วัน ไปขโมยมาอีกตัว...เอ้อออออ พ่อไม่เอาแล้ว เราก็เลยต้องเลี้ยงเอง...ไอ้หมู เป็นหมาผสมอะไรก็ไม่รู้ หน้าเหมือนโกลเด้น ตอนมาแรกๆขานี่แบะตลอดเวลา เดินไม่ได้ ร้องทั้งวัน เอานมข้นหวาน UHT น้ำเต้าหู้ให้กิน... ท้องเสียตลอด ก็เลยไปซื้อนมผงเด็กมาชงให้กิน .. ใส่ขวดนมให้ดูดด้วย เพราะเลียกินไม่เป็น..เราต้องตื่นตอนกลางคืนมาชงนมให้ไอ้หมูด้วยทุก 4 ชั่วโมง....แม่บอกว่า “ซ้อมเลี้ยงหมาไปก่อน เดี๋ยวจะได้ชินกับเลี้ยงลูกตัวเอง🤪🤪นั่น”.....พอใกล้คลอดเราก็ย้ายกลับต่างจังหวัด เพราะเราไม่ได้ทำงานแล้ว ไปอยู่ที่โน่น เรานอนบนชานหน้าบ้านทุกวัน ไอ้หมูจะนอนปลายเท้าตลอด จนถึงวันที่ต้องไปผ่าคลอด ....เราต้องนอนโรงพยาบาล 5 วัน ถึงวันกลับบ้าน..แม่ต้องเอาไอ้หมูไปขังไว้ในห้องน้ำ เพราะกลัวมันกระโดดโดนแผลเรา .. พอพาลุกไปไว้ในห้องนอน ...เราก็ต้องอุ้มหมอนปิดท้องมา 1 ใบ ไอ้หมูร้องหงิง เหมือนถามว่า... ไปไหนมาหลายวันรู้มั้ยคิดถึงมาก น้ำตาเราไหลเลย ... วันต่อมาเราอุ้มลูกชายให้ไอ้หมูดมกลิ่น มันแกว่งหางดีใจ เราบอกว่า “ หมู..นี่น้องนะ รักน้องนะ” ตั้งแต่นั้นมา เรามีแผนกรักษาความปลอดภัย แบบใครเดินผ่านลูกเรา หยิบของลูกเรา มองตลอด ถ้าเป็นคนแปลกหน้ามาที่บ้านแล้วมานั่งใกล้เตียงแฮรี่ หรือเดินผ่านเตียงน้อง ..จะทำเสียงขู่เค้าเลยพวกเราอยู่ต่างจังหวัดได้ 4 เดือนก็ย้ายกลับมากรุงเทพ มาพร้อมกับไอ้หมูด้วย ....ทุกครั้งที่เราแอบออกไปซื้อขนม เราจะบอกไอ้หมูว่า “ห้ามทำน้องตื่นนะ”ต้องรีบปั่นจักรยานออกไปซื้อขนมหน้าหมู่บ้านแล้วก็รีบกลับมา... มันก็ไม่เห่าไม่ส่งเสียงดังเลย ขนาดหมาตัวอื่นผ่านหน้าบ้าน มันก็ฮัมเสียงในลำคอ เพราะกลัวเสียงดังเดี๋ยวน้องสะดุ้งตื่นไอ้หมูชอบเล่นกับแฮรี่ เวลานั่งรถกลม เค้าทั้งสองมีความสุขมาก ลูกชายส่งเสียง “วา วา”กัวเราะชอบใจ ไอ้หมูก็จะเห่าแล้ววิ่งรอบๆรถของแฮรี่ต้องเปิดเพลงของ Iyaz และ เลดี้กาก้า มันจะเห่าและจูงรถแฮรี่รอบบ้านเลย😄😄....แต่หลังจากนั้นไม่ถึงปี เราก็ต้องแยกกับลูก เพราะว่าเราต้องไปทำงานหาเงิน.... เนื่องจากค่าใช้จ่ายสูงขึ้น .. แต่อย่างไรก็ตาม ชีวิตต้องดำเนินต่อไป สู้ต่อไปค่ะ...👌🏽👌🏽ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่ได้ติดตามเรื่องราวสนุกๆ ..ไว้จะมาเล่าต่อ ครั้งหน้านะคะ