ความเหงา เหมือนเงาตามตัว

เคยเป็นกันบ้างไหมคะ เหงา!! ทั้งที่มีคนอยู่เต็มบ้าน ธรรมดาของมนุษย์ นะคะ อยู่กับปัจจุบันจนเกิดความเคยชิน

สำหรับรินนะคะหลังจากทำภารกิจของการเป็นคุณแม่และคุณลูกในเวลาเดียวกันเรียบร้อยแล้วนั้น จะมีอยู่ช่วงเวลาสั้นๆช่วงหนึ่งค่ะ ที่ได้อยู่กับตัวเอง

ข้อดีของการได้อยู่กับตัวเองคือได้คิด ทบทวนเรื่องราวต่างๆ ได้คิดว่าตอนนี่เราควรทำอะไร เกิดความคิดร้อยแปดพันเก้าขึ้นมาในหัวสมองทันที

ขนาดเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆนะคะ ยังมีข้อเสียของการได้อยู่กับตัวเองเกิดขึ้นมาค่ะ นั่นก็คือ ความเหงา หดหู่ใจ ท้อใจ อย่างบอกไม่ถูกยังไงไม่รู้ค่ะ ทั้งๆที่เรามีความสุขในจุดนี้ จุดที่ได้อยู่กับพ่อแม่ และลูกๆโดยไม่ต้องห่างบ้านไปทำงานที่ไหนไกลๆ สุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกๆคนในบ้าน

แต่ทุกครั้งที่ทุกคนนอนกันหมดแล้วยกเว้นเราที่ยังตื่นอยู่ ทำไมมันมีความเหงาเข้ามาสอดแทรก ในระหว่างนั้นก็ไม่รู้ค่ะ หรืออาจเป็นเพราะความคิดของเราเอง ทั้งที่ถ้าเราจะข่มตาตัวเองให้หลับๆไปซะก็ทำได้ พอตื่นเช้าขึ้นมาก็มีอะไรให้ทำตั้งมากมายแค่นี้ก็ไม่เหงาแล้ว

เหมือนดั่งคำที่เขาว่า "ความคิดย่อมทำร้ายตัวเองเสมอ" อันนี้เรื่องจริงค่ะ แต่ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นเอง บอกกับตัวเองอยู่เสมอค่ะว่า อย่าคิดมาก พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว วันใหม่ๆมีสิ่งใหม่ๆรอเราอยู่ในทุกๆวัน

ใช้เวลาในช่วงสั้นๆนี้ให้เป็นประโยชน์ดีกว่ามานั่งบิ้วอารมณ์ตัวเองให้เหงา เศร้าใจ ท้อใจ กลับมานั่งคิดว่าจะเขียนโพสอะไรดี หรือไม่ก็เข้ามาโหวตให้เพื่อนๆยังดีซะกว่าค่ะ ว่าไหมคะ ?? ^^