Street photography by Odysseas Tsouvalas
Yesterday I was walking to the streets, making my weekly photographic routine.
Searching for good frames. I was passing through unknown people, unable to find where I was and where was I going. Unknown streets, unknown images, new to me but with bigger chance to find something special.
Everyone around me was strange to me, but with something familiar to me. Everyone was looking his life through his phone. It is the same like I am looking my life and anything around it through my photographic lens. Everyone was lost surrounded by his thoughts searching for answers trying to solve his daily problems without giving any focus on other people.
As I was trespassing through strangers and became a stranger too, I felt something grab my hand. I turned back and saw a man. A homeless man who was looking straight to my eyes. An almost dead voice came to my ears trying to whisper me something.
Please, I am hungry.
Those words were what this man tried to tell. I spend few seconds to understand what was he trying to tell me. Was he asking me for something? Did he know me? Nothing of that. He was just a homeless. My first thought was to tell him something not unknown to him "I do not have, sorry". This answer is very familiar to those people. But I am not like others.
I bought him something to eat and a fresh juice and came back to him without losing any time. For me, was to spend some money and some time of my walk. For him, this was a chance to live another day and losing a small piece of his hungriness.
Thank you...
This mas was unable to speak clearly, but he didn't have to. I spent few minutes with him, trying to recover his loneliness, letting him find his lost hope. Or at least see that he is not alone.
He was trying to keep his eyes clear and not cry, but this was impossible, and this not because he tried to win more money, but because those people are original and they are not hiding their feelings, their thoughts.
I left him alone, but he won a friend.
Steepshot |
Γιατί ΠΕΙΝΑΣΑ και μου ΔΩΣΑΤΕ να φάω, ΔΙΨΑΣΑ και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και ΜΕ ΠΕΡΙΜΑΖΕΨΑΤΕ, γυμνός και ΜΕ ΝΤΥΣΑΤΕ, αρρώστησα και με ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ......Τότε θα αποκριθούν "Πότε Κύριε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε η να διψάς και σου δώσαμε να πιεις, και πότε σε ΠΕΡΙΜΑΖΕΨΑΜΕ, η σε ΝΤΥΣΑΜΕ;" Kαι η απάντησης του Κυρίου για μας είναι"Πραγματικά σας λέω, καθόσον τα κάνατε αυτά σ' έναν από τους αδελφούς μου αυτούς τους ασήμαντους < τους τσακισμένος από την Ζωή φτωχούς, άστεγους και δυστυχείς> σ' ΕΜΕΝΑ τα ΚΑΝΑΤΕ !!Ιησούς Χριστός (Ματθαίος 25:34-40)
Δεν έχω παρά να σεβαστώ τον λόγο της γραφής.
Άξιο θαυμασμού δε και στους γνωστούς άγνωστους ήρωες που κρίβονται πίσω απο άγνωστες προσφορές βοήθειας σε ανθρώπους που την χρειάζονται, δύχως να το δείχνουν και να το φωνάζουν.
Please sir see my post once @liondani
Είναι από αυτές τις εικόνες που πάντα με κάνουν και αναρωτιέμαι τελικά, αν η κόλαση και ο παράδεισος δεν μας περιμένουν κάπου αλλού!
Μήπως όλα είναι εδώ, μπροστά μας, δίπλα μας και μέσα μας!
Wonderful shot @otsouvalas
Κάθε άνθρωπος έχεις μέσα του την κόλαση μα και τον παράδεισο. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να πεθάνουμε για να καταλέβουμε την διαφορά τους, ή και την ομοιότητά τους σε μερικά πράγματα...
Το μόνο που χρειάζεται είναι να σταματήσουμε να ζούμε το τώρα του ΕΓΩ μας και να κοιτάξουμε τους γύρω μας.
Και θέτω ένα ερώτημα, προς όλους.
Μία απλή λέξη, που όμως μπορεί εύκολα να αλλάξει το νόημα της ζωής μας.
@otsouvalas respect φίλος 🤗
Σε ευχαριστω πολυ. Ειναι μεγαλη χαρα μαψκαι συγκινηση που αξιοι ανθρωποι δεχονται και επικροτουν την προσπαθεια μου αυτη. Η υποστηριξη που μου δειξατε ολοι σας με εχει κανει να σκεφτομαι τελικα πως δεν ειμαι μονος μου σε αυτο το ταξιδι. Μεσα απο την καρδια μου σας ευχαριστω ολους εναν εναν προσωπικα
Loved your photography. Everyone has the right to what he or she wants. Keep doing it. May the best come to your way
Thank you very much. We are in the century of freedom, or... maybe not... No one can answer correctly this question.
Yes exactly
Perfect photo. Resteemed !!!👌👌👌👌
Thank you very much!
Καλημέρα... ωραία φωτο..αλλα ωραία πράξη... μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είναι σαν κι εσένα...
"Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί μου φάτο"
Σκοπός του ταξιδιού αυτού δεν είναι για να δείξω τις πράξεις μου ή να φανώ καλός. Κάθε μέρα με κάθε τρόπο προσπαθώ για τους ανθρώπους αυτούς, κα με τα έργα μου προσπαθώ να δείξω την αλήθεια σε όλους αυτούς που επιμένουν να "ζουν" στους καναπέδες θεωρώντας ότι δεν είναι χαρούμενοι με την ζωή τους και τους λείπουν πολλά πράγματα.
Σωστό.. κι εγώ οταν αναφέρω παρόμοιες καταστάσεις δε το κάνω για να δείξω τι είμαι αλλά για το γεγονός..πως έχουμε καταντήσει...
λέμε ότι έχουμε κρίση και δε μας φτάνουν τα χρήματα... λάθος απλά είμαστε άρρωστοι του υπερκαταναλονισμου...
Δε αντιλαμβάνεται κάνεις οτι το να εχει ενα σαλόνι να κάτσει είναι ήδη υπεραρκετο...
Μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβουν που πραγματικά υπάρχει ευτυχία και χαρά...
An impressive post
Thank you very much.
Συγκινητική φωτό και ανθρώπινα τα σχόλια σου ...Μακάρι να σκέφτονταν και να έπρατταν όλοι το ίδιο...!
Δυστιχώς εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος κουρδισμένος με μόνη απαίτηση την ικανοποίηση του εγω τους.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
we will never understand the rules of this world .....
great job
Thank you very much. I appreciate your comments.
What is dove doing?😀
The one looking me, or the one sitting down and waiting for a breadcrumb?
In my eyes, both of them are searching for their own "breadcrumb"which will help them to live another one painfull day.
Ohh.