Karalama Defteri

Bir tane karalama defteri olsa oraya ne yazardım bilmiyorum. Psikologların teşhis için hastalara gösterdiği garip şekillerden mi çizerdim, yoksa Ariana Grande'nin "God is a woman." şarkısına muhalefet mi ederdim bilmiyorum. Çünkü tanrı kadın olamaz, olsaydı dünyada bu kadar kötülük olmazdı. Belki son dönemde yaşadığım hayvan gibi stresli süreci yazardım. Ama yazmazdım da. İnsanlar buraya kafa dağıtmaya, para kazanmaya geliyorlar. Onları derdimle dertlenmeye davet edemem. Böyle bir hakkım yok diye düşünüyorum. "Derdiyle dertlenmek." deyimini nereden hatırlıyorum bilmiyorum ama şu an en yakın olan arkadaşlarımdan biri ile yakınlaşmamızı sağlayan cümledir.

kaynak

Bir gün Cihangir'de merdivenlerde oturup bira içerken baktım keyfi yok. Çok üsteleyip adamı darlamak da istemiyorum ama ne yaparsam yapayım havası değişmiyor. Sonra tam evlere dağılırken dedim ki: " Moruk ben senin derdinle dertlenmek istiyorum." Orada öyle bir baktı ki tamam dedim ya biz gerçekten olduk. Liseden beri kimseyle o kadar samimi olmamıştım çünkü. Ki sonra bir gün rakı sofrasında döküldü tabi her şeyi. O gün bugündür gözüm kapalı nereye çağırsa giderim. Çünkü bir keresinde çok kötüydüm. Aradım ve dedim ki:" Moruk gelebilir misin? İhtiyacım var." Hiçbir şey demedi. Yarım saat sonra elinde biralarla kapıyı çaldı.

Geçen günlerde de bir arkadaşımın kalbini kırdım istemeden. Ama gerçekten de elimde değildi. Kirve diyoruz birbirimize. Liseden arkadaşım. Lisede çok samimi değildik ama sonrasında can dostu olduk. "Süregelen erozyonun en pahalı kayıbıyken arkadaşlık, ben bu sınavdan kalmam." cümlesini benim için kullanan bir adam bu. Ben çok kırıldığını düşünmemiştim ama sonradan düşününce hak verdim. Neyse ki bir şekilde gönlünü aldım. Zaten çok çok ekstrem bir şey olmadıktan sonra aramızın bozulmayacağı bir arkadaş grubumuz var. Bir yıl görüşmeyip sonra görüşsek bile sanki dün görüşmüşüz gibi samimiyete devam eden ve gerçek arkadaşlık tabirine uyan bir grup. O yüzden çok da problem olmadı aslında.

Lafı biraz uzattım galiba. İyi geldi ama. Yazmak, kafamı boşaltmak, düşündüğüm şeylerden biraz uzaklaşmak baya iyi geldi. Hep böyleydi zaten. Sıkıntıya girdiğim zamanları hatırlıyorum da direkt bir blog kurup yazmaya veriyordum kendimi. Şimdi neyse ki kurulmuş olanı var da çok zamanımı almadı.

---

Posted from my blog with SteemPress : http://kamuhuzuru.timeets.xyz/2018/08/08/karalama-defteri/

---