Steemit və Steemix.netdə ilk hekayə ilə.

Steemit və Steemix.netə Azərbaycandan qoşuldum. Özümü anlatmağa, yazılarımı bu sosial platformada paylaşmaq, sizlər üçün təqdim etməkdən məmnun olacağımı bilirəm.Məni bura ilə Rəvan tanış etdi.( @revan746 )
Unutmuşdum deyim ki, arada-sırada şeir yazmağı, hekayə uydurmağı sevirəm. Azərbaycanın ən böyük şairi mənəm, iddia edirəm, məndən böyük şair tapsaz, gətirin şeirlərimi yandırım. Boyum 1.90sm-dən yuxarıdır. Özümə uğurlar arzulayıram.

Hekayə...

Mən hər şeydən imtina edib öz hücrəmə çəkilmişdim. Nə darıxırdım, nə ağrıyırdım. Bədənim cansız əşya kimi idi: soyuq, hərəkətsiz.
Divarların soyuqluğuna oxşayırdım. Divarlaşmışdım!
Ən çox divara yaxın olduğumdan bəlkə də divarlaşmışdım..

Arada radioda mahnı dinləyirdim. Musiqi səsi sükuta oxşayır. Gəl ki, bu sükutu da pozan mərdiməzar olur : 106 fm deyir kimsə. Əsəbiləşib radionu söndürürəm.
Yenə də divarlar...

Xaric səslər əsəblərimə toxunur!

Cansız əşya olmaqdan bezib ayağa qalxdım. Çox hərəkətsiz qaldığıma görə yerimə qabliyyətimi itirmişdim. Ayaqlarımın əllərindən tutub, hərəkətə gətirdim. Yeriməyə çalışdım. Həyətə çıxdım, bu proses elə də çox zamanımı almadı, on beş dəqiqəyə öyrəndim yeriməyi. Öyrətdim yeriməyi ayaqlarıma.
Çıxdım küçəyə. Hamı kimi olmağa can atdım. O qədər söz susmuşdum, ilk gördüyüm adamla xeyli danışmaq istədim. Dua edirdim qarşıma hamıdan biri çıxsın, doyunca danışım.
Salam qonşu demək istədim, dilim söz tutmadı. Əllərimi təslim olan əsgər kimi havaya qaldırdım. O salam bilib, salam dedi.
Mən də üç dəfə arda arda salam dedim. Dilimin keyi açılırdı deyəsən..

-haralardasan? Nə vaxtdı görünmürsən?
-mən? Heç. Evdə!

Bir az danışdıq. Havadan, sudan. Gözəl idi. Danışa bildiyimi görüb uşaq kimi sevinirdim.
-qonşu, bilməzsən, sabah hava necə olacaq?
-gün batan çağı, buludlu hava olmursa, üfüqdə günəşin izi görünürsə, sabah günəş doğacaq:-dedi.
Heç mənə hava necə olacaq sualını vermək lazım deyildi, sadəcə danışmaq üçün mövzu axtırırdım.

-hə, günəşli olsa yaxşıdı, sabah şəhərə getmək istəyirəm!
-nə məsələdi?! Son vaxtlar tez-tez şəhərə gedirsən.
-heç... Arada getmək lazımdır.
Gülürük!

Və birdən gördüm, mən gülə də bilirəm.!

Yavaş-yavaş hamılaşıram. Divar olmaqdan qurtuluram.
Siqaret çəkmək istəmirəm, amma qonşumun əlini geri qaytarmadım. Çəkdim. Susadım. Çaya dəvət etdi. İçdik.

-bilirsən bu quraqlıq çox fəsadlar törədəcək. Ziyanverici həşaratlar çoxalacaq. Taxıl zəmilərini məhv edəcək. Aclıq olacaq. Mal-qara da korluq çəkəcək. Qırılacaq kasıb-kusub.
Kədərli-kədərli güldük.

Mən mövuya müdaxilə etmirəm. Çünki mənə az fərq edir mövzu. Sadəcə danışım. Susmaqdan yorulmuşam.

-onda deyirsən qar-yağış olmasa, vəziyyət çətin olacaq?
-hə!
-nə deyim vallah. Mənim əlimdən gəlsə qar olub yağaram. İnsanlar cəhənnəm, mal-qara qırılmasın.
Güldük!

Sağollaşdıq. Evə gəlmək istəməsəm də, gəldim!
Xeyli vaxtdır söndürdüyüm mobil telefonumu açdım. Heç kəsin yadına düşmədiyimi görüb kədərləndim. Və birdən anladım, hamıdan özüm imtina etmişəm. Sosial şəbəkədən uzun müddət istifadə edib, sonra imtina etmişdim. Yenidən bir plan qurub, istifadə etmək qərarına gəldim. Tanımadığım insanlarla ünsiyyət qurum. Heç onlar da məni tanımırlar. Maraqlı olacaq, hamının biri olacağam!
Axı o, nə bilir mən şairəm, xüsusi istedadım var?
Başladım birinə, ikisinə dostluq sorğusu göndərdim. Ünsiyyət qurdum. Danışdıq. Yavaş-yavaş alışırdım yaşamağa.

Sonra birdən nə oldusa...!

Yenə də hücrəmdəyəm. Yenə də hamıdan imtina etmək istəyirəm. Yenə də şeir yazmaq istəyirəm..

Alınmadı. Alınmadı ilahi
alınmadı insan olmaq,
ayaqlar da bədənimi saxlamır
qollarım da təkan vermir
uçub gələm yanına.

Səhər başqa, gecə başqa
kədər verir, ilahi
Zövq alırsan buludlardan
yer üzünə baxmağa...
Mən nərdivan düzəldirəm bayaqdan
ki, sabahdan sənə tərəf çıxmağa..

Eh sən də ki, ən uzağda yaxınım
bəyənirdin gözlərimi, saçımı...
İndi görsən o gözləri qorxarsan
indi görsən o saçları qorxarsan!

Ən yaxşısı yaxın gəlmə, donarsan!
Xeyir gəlməz divarlaşan adamdan!