ျမတ္ဆရာ ၂
ေလာကတြင္ ဆရာတို့သည္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္တို့ကို ပညာသင္ျပ ျကရသည္။ အေတြးအေခၚမွန္ကန္ေအာင္ သင္ျပျကရသည္။ လိမၼာ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆိုဆံုးမ ျကရသည္။ စည္းကမ္းရွိစြာ ျပဳမူ ေျပာဆို တက္ေအာင္ ဆံုးမျကရသည္။ လူေကာင္းလူေတာ္ မ်ားျဖစ္လာေအာင္ သြန္သင္ ပ်ဳိးေထာင္ျကရသည္။ ထို ့ေျကာင့္လည္း အခ်ဳိ ့က ဆရာဟူသည္
ဥယ်ာဥ္မွ ူးေကာင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု တင္စားျကပါသည္။
ဥယ်ာဥ္မွ ူးေကာင္းတို့သည္ မိမိတို ့စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ ပန္းကေလးမ်ားကို ရွင္သန္ ျကီးထြားေစရန္ ေပါင္းသင္ ေရေလာင္းကာ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးျကသည္။ ပန္းမ်ားကို ေဝဆာေစရန္ ဥယ်ာဥ္မွ ူးပမာ ဆရာတို့ သည္လည္း ေအာင္ျမင္မွ ု ပန္းမ်ား ေဝျဖာေစရန္ ေလ့ က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ေပးေနသည့္ လူသားဥယ်ာဥ္မွူးမ်ားဟုဆို နိုင္ပါသည္။
အခ်ဳိ ့က ဆရာဟူသည္ ဓားေသြးေက်ာက္ ကဲ့သို့ တူညီမွ ု ရွိေျကာင္းကို ႏွိုင္းယွဥ္ျကသည္။ေသြးေသာဓား ထက္ေလေလ ေသြးေသာေက်ာက္မွာ ပါးေလေလျဖစ္သည္။
ဆိုလိုသည္မွာ ဆရာတို့ မွ အနစ္နာခံ၍ တပည့္မ်ားကို အဆင့္ဆင့္ ေအာင္ျမင္ ျကီးပြားတိုးတက္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ ယေန ့ ေခတ္တြင္ ဆရာတို ့သည္ ဓားေသြးေက်ာက္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ဓားထုတ္လုပ္ေသာ ပန္းပဲဖိုသဖြယ္ လိုခ်င္သည့္ ဓားကို လိုခ်င့္သည့္ ပံုစံရေအာင္ ထုတ္လုပ္နိိုင္ျပီ ျဖစ္သည္။ အေျကာင္းမွာ နည္းပညာေခတ္ ျဖစ္၍ ဆရာတို ့သည္ မိမိတို ့အရည္အခ်င္း တို့ကို ေလ်ာ့မသြားေအာင္ တိုးတက္ေဆာင္ ရြက္နိုင္ေသာေျကာင့္ပင္သည္။