Knowledge

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔၏ စီးပြားေရး ဥပေဒသမ်ား
+++++++++++++++++++++++

ကမၻာ့ေရႊတြင္းႀကီးလိုု႔ တင္စားေခၚေ၀ၚ ျခင္းခံရတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးဟာ ကမၻာမွာ စီးပြားေရး အလုုပ္တတ္ဆံုုး လူမ်ဳိးျဖစ္သလိုု အခ်မ္းသာဆံုုး လူမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာေပၚမွာရိွတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ဳိး စုုစုုေပါင္း ၁၆ သန္းခန္႔ရိွပါတယ္။ ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕ ၀.၃% ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကမၻာ့ အခ်မ္းသာဆံုုး သူေ႒းေတြထဲမွာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ၅၀% အထိ ပါ၀င္ပါတယ္။
ဂ်ဴးတိုု႔ဟာ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ ၃%သာပါ၀င္ေပမဲ့့ အေမရိကန္ အခ်မ္းသာဆံုုး လုုပ္ငန္းရွင္အုုပ္စုုထဲမွာ ၂၅% အထိပါ၀င္ပါတယ္။

သူတိုု႔ ဘာေၾကာင့္အဲေလာက္ထိ ေအာင္ျမင္ရတာလဲ။ အားလံုုးနီးပါး ကုုသိုုလ္ေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုုင္စရာ အေၾကာင္းမရိွပါ။ စာစုုျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆာင္းပါးျဖစ္ျဖစ္ သူတိုု႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ လ်ဳိ႕ ၀ွက္ခ်က္ကိုု ပံုုေဖၚ ႏိုုင္လိမ့္မည္ မဟုုတ္ပါ။

ဘယ္လိုုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စီးပြားေရးကိုု အာရံုုစိုုက္ၿပီး ေဖၚေဆာင္ေတာ့မည့္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ႏိုုင္ငံရဲ႕ လူငယ္မ်ားအဖိုု႔ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ဒီစာထဲမွ ပါ၀င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားနဲ႔ သေဘာတရားမ်ားဟာ စာဖတ္သူတိုု႔ရဲ႕ အယူအဆနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေကာင္းဆန္႔က်င္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ တူညီတာကိုု ယူၿပီး မႏွစ္သက္တဲ့ အခ်က္မ်ားကိုု ဖယ္ရွားထားလိုု႔ ရပါတယ္။

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔ဟာ ကမၻာမွာ စီးပြားေရး အကြ်မ္းက်င္ဆံုုး လူမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ သမိုုင္းမွာ သူတိုု႔ဟာ ေဒသစြဲ သိပ္မရိွပဲ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုုရာကိုု ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုုင္ေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မိုု႔လိုု႔လည္း အဖိနိပ္ခံရၿပီး အပယ္ခံလူမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သမိုုင္းမွာ သူတိုု႔ဟာ ကိုုယ္ပိုုင္ေျမမရိွ၊ ကိုုယ္ပိုုင္ႏိုုင္ငံမရိွတဲ့အတြက္ အနင္ထုုတ္ခံရတယ္။ အဖိႏိွပ္ခံခဲ့၊ ျငင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတိုု႔က စီးပြားေရးမွာ အလြန္ထူးခြ်န္ေလေတာ့ စီးပြားေရး အရ သူတိုု႔ကိုု အားကိုုးရတတ္ျပန္ပါတယ္။ ယခုုအခါ သူတိုု႔ ကိုုယ္ပိုုင္ႏိုုင္ငံ ရိွေနပါၿပီ။ သူတိုု႔ဟာ အေမရိကန္အပါအ၀င္ အခ်ဳိ႕ ႏိုုင္ငံမ်ားရဲ႕ စီးပြားေရးနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးကိုု ကိုုင္လုုပ္ႏိုုင္ေနဆဲပါ။ ဂ်ဴးတိုု႔မွာ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုုယ္ပိုုင္အယူအဆနဲ႔ ဥပေဒသေတြရိွတယ္။ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္၊

ဥပေဒသ ( ၁ ) ပိုုက္ဆံအတြက္နဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္နာ ခရီးသြားပါ။

ခရီးသြားတဲ့လူဟာ အျမင္က်ယ္တယ္။ အခြင့္အေရးနဲ႔ ထိေတြ႔လြယ္တယ္။
သမိုုင္းမွာ ဒီလိုုျဖစ္ဖူးတယ္။ ပိုုက္ဆံေပါတဲ့ေနရာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးရိွတယ္။ သူတိုု႔ဟာ ကမၻာ့ႏိုုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ သူတိုု႔ဟာ ကမၻာတစ္ခြင္လံုုးကိုု အဆက္အသြယ္လုုပ္ၾကတယ္။ စီးပြားေရး အလုုပ္ျဖစ္တဲ့ ဘယ္သူနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ တယ္။
သူတိုု႔ဟာ ပိုုက္ဆံရွာဖိုု႔ အတြက္ အရပ္ ေလးမ်က္နာကိုု ခရီးသြားၾကတယ္။ ၀ယ္ၾကတယ္။ ေရာင္းၾကတယ္။ တည္ၿမဲတဲ့ေစ်းကြက္ကိုု မေတာင့္တဘူး၊ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ကမၻာ့စီးပြားေရးသမားျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတယ္။ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္ ပံုုေဖၚလာၿပီးေနာက္ပိုုင္းမွာ သူတိိုု႔ဟာေသးေသးမႊားမႊား မကိုုင္ေတာ့ဘူး၊ ကမၻာ့ဘဏ္လုုပ္ငန္းေတြ၊ ေငြေၾကးလုုပ္ငန္းေတြ၊ စီးပြားေရးေစ်းကြက္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုုင္လာႏိုုင္တဲ့ အဆင့္ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတိုု႔ကိုုသူတိုု႔ ကမၻာ့စီးပြားေရးသမားႀကီးအျဖစ္ ပံုုေဖၚတယ္။

ဥပေဒသ ( ၂ ) ပိုုက္ဆံဟာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔ရဲ႕ ေလာကုတၱရာ ဘုုရားသခင္ျဖစ္တယ္။

ဆိုုရွယ္လစ္အရင္းၾကမ္း ေရးတဲ့ ဆိုုရွယ္လစ္စနစ္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီးကားလမတ္(စ္) က ဂ်ဴးကိုုဒီလိုု ပံုုေဖၚဖူးပါတယ္။ “ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔ဟာ လက္ေတြ႔လိုုအပ္ခ်က္ကိုုသာ အေလးထားတယ္။ စီးပြားေရးလုုပ္ဖိုု႔ကိုုသာ အားသန္တယ္။ ပိုုက္ဆံဟာ သူတိုု႔ရဲ႕ ေလာကုုတၱရာ ဘုုရားသခင္ပဲ”တဲ့။
သူတိုု႔က ပိုုက္ဆံဟာ ယံုုၾကည္မူထက္ပိုုမိုုၿပီးလက္ေတြ႔အသံုုး၀င္တယ္လိုု႔ ယူဆပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၃ ) ပိုုက္ဆံရွာႏိုုင္တဲ့ ပညာသာ ဥာဏ္ပညာအစစ္ျဖစ္တယ္။

ပိုုက္ဆံရွာတာ မ်ားေလေကာင္းေလ၊ ပိုုက္ဆံရွာျခင္းအလုုပ္ဟာ မွန္ကန္တဲ့အလုုပ္ျဖစ္ၿပီး သဘာ၀က်တဲ့အလုုပ္လည္းျဖစ္တယ္။ ပိုုက္ဆံရွာႏိုုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကိုု စြန္႔လြတ္ျခင္းကိုု အျပစ္လိုု႔ ရူ႕ ျမင္တယ္။ ဘုုရားသခင္ရဲ႕ ျပစ္တင္ရူတ္ခ်ျခင္းကိုု ခံရလိမ့္မယ္လိုု႔ ယူဆတယ္။ ဂ်ဴးတိုု႔ရဲ႕ အယူအဆအရ ပိုုက္ဆံနဲ႔ ဥာဏ္ပညာ မွာ ဥာဏ္ပညာပိုုမိုုအေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုတာ ဥာဏ္ပညာဟာ ပိုုက္ဆံပိုုမိုုရွာေဖြ စုုေဆာင္းမိေစပါတယ္။ ဆိုုလိုုတာက ပိုုက္ဆံရွာတတ္တဲ့ ဥာဏ္ပညာသာ ဥာဏ္ပညာအစစ္ျဖစ္တယ္ဆိုုတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ ပိုုက္ဆံဟာ ဥာဏ္ပညာကိုု တိုုင္းတာတဲ့ ေပတံျဖစ္သြားတယ္။
သူတိုု႔အယူအဆအရ ပိုုက္ဆံနဲ႔ ဥာဏ္ပညာပူးေပါင္းလိုုက္မွသာ ပိုုက္ဆံဟာ ပိုုက္ဆံအေသမဟုုတ္ေတာ့ပဲ ပိုုက္ဆံကိုု ပိုုက္ဆံပြားႏိုုင္တဲ့ ပိုုက္ဆံ အရွင္ျဖစ္သြားတယ္။

ဥပေဒသ ( ၄ ) အမ်ဳိးသမီးကိုု ခ်ိန္ရြယ္ပါ။

ဂ်ဴးလူမ်ဳိး စီးပြားေရးလုုပ္တဲ့သမိုုင္း အနစ္ ( ၄၀၀၀ ) ရိွပါတယ္။ သူတိုု႔အေတြ႔ အႀကံဳအရ ေယာ့က္်ားမ်ားဟာ ပိုုက္ဆံရွာတယ္။ မိန္းမမ်ားဟာပိုုက္ဆံသံုုးတယ္။ စီးပြားရွာတယ္ဆိုုတာ ပိုုက္ဆံရွာတဲ့သူဆီထက္ ပိုုက္ဆံသံုုးတဲ့သူမ်ားဆီကိုု အဓိကခ်ိန္ရြယ္ရပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၅ ) ပါးစပ္ကိုု ခ်ိန္ရြယ္ပါ။

အစားအေသာက္နဲ႔ သက္ဆိုုင္တဲ့လုုပ္ငန္းကိုု ဆိုုလိုုပါတယ္။
လုုပ္ငန္းေသးအေနနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုုင္၊ အသားဆိုုင္၊ ငါးဆိုုင္၊ အရက္ဆိုုင္၊ ကုုန္ဆံုုဆိုုင္၊ ဆန္ဆိုုင္၊ သားေရစာဆိုုင္၊ အသီးအႏွံဆိုုင္ စသည္တိုု႔ပါ၀င္ၿပီး လုုပ္ငန္းႀကီးအေနနဲ႔ ေဟာ္တယ္လုုပ္ငန္း၊ စားေတာ္ဆက္လုုပ္ငန္း၊ ညကလပ္ ကပြဲရံုု လုုပ္ငန္းအထိပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီလုုပ္ငန္းမ်ားအားလံုုး ဟာ အလုုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုုတဲ့ သေဘာပါ။

ဥပေဒသ ( ၆ ) ၇၈: ၂၂ အခ်ဳိး

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔မွာ အရိုုးစြဲေနတဲ့ ဥပေဒသ အယူအဆတစ္ခုုရိွတယ္။ အဲဒါကေတာ့
၇၈: ၂၂ အခ်ဳိးပါပဲ။ အဲဒီအခ်ဳိးကိုု သူတိုု႔က သဘာ၀နိယာမလိုု႔ေခၚပါတယ္။ အေသးစိတ္ ရွင္းျပဖိုု႔ မလြယ္ကူပါ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ သူတိုု႔အယူအဆအရ

၁။ လူခႏၶာကိုုယ္ထဲမွာ ေရနဲ႔ အျခားျဒပ္ရဲ႕ အခ်ဳိးဟာ ၇၈: ၂၂ အခ်ဳိးျဖစ္တယ္။

၂။ ဘဏ္လုုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးအတြက္ ေငြေခ်းသူနဲ႔ ေခ်းငွားသူတိုု႔ရဲ႕ အခ်ဳိးဟာ
၇၈: ၂၂ ျဖစ္တယ္။

၃။ 　ခ်မ္းသာသူမ်ားနဲ႔ သာမာန္သူမ်ားရဲ႕ အခ်ဳိးဟာလည္း ၂၂ : ၇၈ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ ပိုုင္ဆိုုင္တဲ့ဥစၥာဓန ရဲ႕ အခ်ဳိးဟာလည္း ၇၈: ၂၂ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မိုု႔လိုု႔ ပိုုက္ဆံရွာတဲ့အခါမွာ သာမာန္ျပည္သူမ်ားရဲ႕ ပိုုက္ဆံကိုု အာရံုုျပဳသင့္သလိုု ခ်မ္းသာသူမ်ားရဲ႕ ပိုုက္ဆံကိုု ပိုုုုမိုု အာရံုုစိုုက္သင့္ပါတယ္။ စိမ္ခံပစၥည္း အေရာင္းအ၀ယ္ဟာ လုုပ္လုုိ႔ေကာင္းတဲ့ အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

၄။ ကုုမၼဏီ တစ္ခုုမွာ ၇၈% ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူဟာ ၂၂% တိုု႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုုတ္မူေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

၅။ ေအာင္ျမင္သူတိုု႔ဟာ ၇၈% ေသာအခ်ိန္ကိုု ေလ့လာသင္ယူၾကပါတယ္။ ၂၂% အခ်ိန္ကိုုလက္ေတြ႔ ေဖၚေဆာင္ၾကပါတယ္။

၆။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူဟာ ၇၈%ေသာ EQ ( ဆက္ဆံေရး ) နဲ႔ ၂၂ % ေသာ IQ ( ဥာဏ္ပညာ) တိုု႔နဲ႔ သက္ဆိုုင္ပါတယ္။

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔ ရဲ႕ အျမင္အရ သဘာ၀ေလာကတစ္ခုုလံုုးနီးပါး ၇၈: ၂၂ အခ်ဳိးနဲ႔ သက္ဆိုုင္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ဳိးကိုု အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုုဆံုုးျဖတ္ဖိုု႔ ဥပေဒသ အျဖစ္ စဥ္းစားပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၇ ) အျမတ္ယူျခင္းဟာ တရားမွ်တမူရိွပါတယ္။

အက်ဳိးအျမတ္ေနာက္ကိုု လိုုက္ျခင္းဟာ စီးပြားေရးသမားတိုုင္းရဲ႕ ပင္ကိုုယ္ ဗီဇ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ စီးပြားေရး လုုပ္တယ္ဆိုုတာ အျမတ္ကိုု လံုုး၀ အေျခခံသင့္ပါတယ္။
အျမတ္ေၾကာင့္ စုုမိေဆာင္းမိျခင္းျဖစ္ၿပီး ေခြ်တာျခင္းေၾကာင့္ စုုမိေဆာင္းမိတာ မဟုုတ္ပါ။

ဥပေဒသ ( ၈ ) မွန္မွန္ကန္ကန္ ဥာဏ္ပညာ ရိွပါေစ

စီးပြားေရး ေလာကဆိုုတာ စစ္ေျမျပင္နဲ႔ တူတတ္ပါတယ္။ လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္ရတယ္။ အဆံုုးအျဖတ္ျမန္ရတယ္။ အေျခအေနကိုု အျမန္ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ နည္းနည္းေလး လစ္ဟာရံုုနဲ႔ အခြင့္အေရး ဆံုုးရံူးသြားတတ္ပါတယ္။
စီးပြားေရးေလာကမွာ ဂ်ဴးတိုု႔ဟာ ခ်ီတုုံခ်တံုု မရိွပါ။ သူတိုု႔ဟာ တိက်ေသခ်ာၿပီး လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္ပါတယ္။ သူတိုု႔ဟာ အတြက္အခ်က္အလြန္ေကာင္းတဲ့အတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ အလြန္တည္ၿငိမ္ၿပီး ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ အလြန္ခိုုင္မာသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၉ ) အခက္အခဲရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အခြင့္အေရးရိွတယ္။

ဂ်ဴးတိုု႔ဟာ သမိုုင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း( ၁၈၀၀ ) တိတိ သြားလာလုုပ္ရွားေနတဲ့ လူမ်ဳိးအျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ သူတိုု႔ဟာ ကိုုယ္ပိုုင္ႏိုုင္ငံမရိွခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သာမာန္သူမ်ားထက္ အခက္အခဲ မ်ဳိးစံုု ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲဒီရွည္ၾကာတဲ့ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူတိုု႔ဟာ အခြင့္အေရးကိုု စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ဆိုုင္းသြားတတ္ပါတယ္။ Low Profile နဲ႔ ရပ္တည္သြားတတ္ပါတယ္။ အခက္အခဲ ေပါင္းစံုုၾကားထဲကေန အသက္ရွင္ရပ္တည္သြားတတ္ပါတယ္။ အခက္အခဲရဲ႕ ေနာက္မွာ အခြင့္အေရး ရိွတယ္ဆိုုတဲ့အယူအဆလည္း အဆိုုပါအေတြ႔အႀကံဳမ်ားရဲ႕ အနစ္သာရ ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၁၀ ) အခ်ိန္ဟာ ေရႊကဲ့သိုု႔ တန္ဖိုုးရိွတယ္။

ဂ်ဴးတိုု႔မွာ အခ်ိန္လာေရာက္ျဖဳန္းတီးသူမ်ားကိုု “အခ်ိန္ကိုု ဓါးျပလာမတိုုက္နဲ႔” ဆိုုတဲ့ စီးပြားေရး စကားပံုု တစ္ခုုရိွပါတယ္။ အခ်ိန္တိုုင္းဟာ ေရႊကဲ့သိုု႔ တန္ဖိုုးရိွတယ္။ ကိုုယ္ပိုုင္အခ်ိန္ကိုု တန္ဖိုုးထားသင့္သလိုု သူမ်ားအခ်ိန္ကိုုလည္း မျဖဳန္းတီးသင့္ပါ။ အခ်ိန္ကိုု ျဖဳန္တီးျခင္းဟာ ရိုုင္းစိုုင္းတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ “ Time is Money “ အခ်ိန္ဟာ ပိုုက္ဆံ ျဖစ္ေနလိုု႔ပါ။

ဥပေဒသ ( ၁၁ ) သတင္းဦး သည္ အခြင့္အေရး ဦးကိုု ျဖစ္ေပၚ ေစတယ္။

စီးပြားေရးေလာကမွာ အႏိုုင္အရံူးဆိုုတာ လက္ဦးမူနဲ႔ တိုုက္ရိုုက္သက္ဆိုုင္ပါတယ္။ လက္ဦးမူဆိုုတာ သတင္းဦးကေန ရရိွလာပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၁၂ ) စာခ်ဳပ္စာတမ္းဟာ ဘုုရားသခင္နဲ႔ သေဘာတူညီထားတဲ့အခ်က္အတိုုင္းလိုုပဲ ေလးစားတယ္။

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတိုု႔ဟာ စာခ်ုုဳပ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတိုု႔ဟာ စာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဆိုုမွီမွာ စာခ်ဳပ္ကိုု အေသးစိပ္ေလ့လာတတ္ၿပီး ခ်ဳပ္လိုုက္ၿပီေဟ့ဆိုုတာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ နစ္နာနစ္နာ စာခ်ဳပ္ကိုု မေဖါက္ဖ်က္ေတာ့ပါ။ သူတိုု႔ဟာ ႏူတ္ကတိထက္ စာခ်ဳပ္ကိုု အေလးထားပါတယ္။ စာခ်ဳပ္ကိုု ဘုုရားသခင္နဲ႔ သေဘာတူညီထားခ်က္အတိုုင္း ေလးစားတတ္ပါတယ္။

ဥပေဒသ ( ၁၃ ) စီးပြားေရးဟာ စီးပြားေရးပါ။

စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းဆိုုတာ စီးပြားေရးဆန္ရပါတယ္။စီးပြားေရးမွာ ေဖာက္သည္သာရိွသည္။ အမ်ုုဳိးမရိွပါ။ စီးပြားေရး နဲ႔ ထုုတ္ကုုန္ဆိုုတာပဲရိွတယ္။ ထုုတ္ကုုန္ရဲ႕ သဘာ၀အရ တန္ဖိုုး တက္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းျဖစ္ရမယ္။ အက်ဳိးအျမတ္ကိုု သာ အာရံုုစိုုက္ရပါမယ္။
ဂ်ဴးတိုု႔ဟာ လူမ်ားကိုု လြယ္လြယ္နဲ႔ မယံုုလြယ္သလိုု အားလည္းမနာတတ္ပါ။ အားနာတတ္ျခင္းကိုု စိတ္ဓါတ္အားနည္း ျခင္းတစ္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္လိုု႔ ယူဆပါတယ္။

အားလံုုးမွန္ကန္တယ္လိုု႔ မဆိုုလိုုပါ။ စာအုုပ္မွ ေကာက္ႏူတ္ဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿပီးျပည့္စံုုျခင္းလည္းမရိွပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ ဖတ္ရူ႕ သူမ်ားအတြက္ တစ္ခ်က္တစ္ေလ အေထာက္အကူ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေရးသားရက်ဳိး နပ္ပါၿပီ။ ေက်းဇူးပါ။

Aung Ko Latt

share by: 🌠ယြန္းပပခင္ 🌠