ENG: Today article only in Polish by my girlfriend @littlewitch :)

Fantastyka to duża część mojej osobowości. To moja pasja, hobby, a być może kiedyś stanie się to mój sposób zarabiania na życie. Jak kania dżdżu wypatruję więc możliwości ekspresji w tym kierunku, miejsc, gdzie będę mogła znaleźć się wśród ludzi podobnych do mnie, którzy będą tak jak ja zafascynowani różnymi aspektami kultury popularnej w tym konkretnie nurcie literacko - filmowo - komiksowym. Nie jeżdżę na fantastyczne eventy tak często jak bym chciała i przyznam, że niewiele jest takich imprez, na których byłam więcej niż trzykrotnie. Jednak spośród nich wybija się Poznański Festiwal Fantastyki organizowany przez Klub Fantastyki Nowa Era - czyli przesławny już Pyrkon.
Osiemnasta edycja, jak w końcu byłam w stanie się doliczyć, była moją siódmą - mam więc z czym porównywać tegoroczny even, który odbył się w dniach 18-20 maja na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich. I w pewnym sensie te porównania skłoniły mnie nie tylko do refleksji, ale przede wszystkim cudownych wspomnień, które wyniosłam z wielu edycji tej imprezy. Żeby nie było jednak zbyt słodko, zacznijmy od wad, których nie ustrzegł się i ten konwent, a zakończmy pozytywnymi akcentami, czyli wszystkim, co w tym roku po prostu się udało.

Co nie zadziałało...

Pyrkon, jako tak wielka impreza, nie mógł się nie skomercjalizować. Jest to całkowicie zrozumiałe - wydarzenie ewoluuje, szczególnie w dobie popularności gier i filmów opartych na komiksach. Bilety znacząco podrożały - i drożały z każdym rokiem, co zapewne wiąże się z kosztami organizacji tak dużej imprezy. Były ogromne p roblemy z dostaniem miejsc noclegowych, ponieważ w tym roku nastąpiła kumulacja poznańskich imprez w jeden weekend. Wszędzie było tyle ludzi, że w pewnym momencie zrobiło mi się po prostu przykro i poczułam pewne skojarzenia z również coraz mniej klimatycznym Woodstockiem ( cytując już klasyka - "kiedyś to było"). Mam wrażenie, że Pyrkon rozmienia klimat na ilość ludzi, którzy przybywają i sprzedaje go w zamian za gwiazdy, corocznie przybywające na teren imprezy. Za dużo było:

• stoisk
• tłumów

oraz

• zupełnie nieinteresujących mnie atrakcji

...a za mało miejsc na punktach programu, które były naprawdę ciekawe.

Nie skłamię, jeśli powiem, że niektóre kolejki były kilometrowe, bo sama prelekcja zapowiadała się tak interesująco, że każdy chciał na niej być. To sprawiło, że dopchałam się na jedną, jedyną prelekcję (o Zapomnianych kobietach Kamelotu - z całego serca polecam, podobno na tegorocznym Polconie też będzie) i dwa konkursy (Z czego jednym z nich był osławiony killer, czyli Konkurs Ogólnoliteracki. Odważnym polecam również). Nie było mowy, żeby się dostać na koncert Persivala nie stojąc w kolejce dwie godziny wcześniej, jeśli nie miało się wcześniej zaklepanego miejsca. Obserwując to wszystko z pewnym rozrzewnieniem wspominałam moją pierwszą edycję z roku 2011, kiedy byłam na wielu świetnych prelekcjach, a sam konwent liczył może 10 000 osób (w porównaniu z rokiem 2017, gdzie na Pyrkonie pojawiło się niemal 45000 było to naprawdę mało). Pierwsza edycja na Międzynarodowych Targach Poznańskich, spokój, mało ludzi, dużo miejsca i przestrzeni, ogromna ilość atrakcji, z których można było skorzystać, bo człowiek nie miał wrażenia, że za chwilę nie dostanie się na kolejną prelekcję, mimo iż miał całą godzinę przerwy między jedną, a drugą. Możliwość dopchania się do autografów, a nawet chwila rozmowy z autorem - bo miało się świadomość, że stoi za tobą około setki ludzi, a nie tysiąca.

Wracając jednak do Pyrkonu 2018. Po trzech dniach poczułam się nim strasznie zmęczona i zmęczona czuję się już tak naprawdę od poprzedniego roku. Trudno jednak mieć pretensje do organizatorów, którzy starają się jak mogą, żeby całość usprawnić najlepiej jak się da i część powyższych minusów nie jest ich winą w żaden sposób, a raczej winą ciągle powiększającej się imprezy. Zdaję sobie też sprawę, że ogarnięcie tak dużego eventu do najprostszych nie należy i organizatorom należy się ogromny szacunek, ale jak wyżej już napisałam - ciężko nie odnieść wrażenia, że niegdysiejszy konwent przestał być imprezą organizowaną przez pasjonatów, a zaczął być bardzo dochodową machiną.

...a co jednak tak.

Zmiana w imprezę typowo komercyjną nie była jednak tylko jednym wielkim minusem. Prawdę powiedziawszy ten rok przyniósł sporą poprawę, jeśli chodzi o "sprawność" tego eventu. Ciężko mi powiedzieć ilu tak naprawdę było gżdaczy - czyli wolontariuszy pomagających przy organizacji - ale począwszy od wydawania karnetów, przez całą organizację (dobrze poinformowane punkty informacyjne, organizacja wejścia na prelekcje, możliwość kupienia biletu w przedsprzedaży przez eventim.pl, za także Pyrapka) było lepiej niż na poprzednich edycjach. Jedyna kolejka, za którą nie tęsknię i której nie było zdecydowanie, to ta do wejścia - pamiętam edycje, kiedy stało za biletem przez dobrych kilka godzin. Co prawda miało to swój urok, ale było niezmiernie uciążliwe. W tym roku na teren imprezy weszłam praktycznie po kilku minutach po okazaniu biletu i otrzymaniu karnetu. Akredytacja odbywała się naprawdę sprawnie. Co więcej, udogodnienie w postaci weekendowego biletu Mpk na wszystkie linie na czas trwania imprezy była strzałem w dziesiątkę i znacznie ułatwiła poruszanie się po Poznaniu.

Kolejka do akredytacji na Pyrkonie 2016
źródło

Widać też chociażby po liczbie gwiazd, które w tym roku odwiedziły Pyrkon, że lśni on jasno na firmamencie imprez fantastycznych i znacząco wybija się na tle tego typu eventów w Polsce (absolutnie żadnych odniesień do WCC, absolutnie). Na tegorocznej edycji pojawili się między innymi: Graham Masterton, Orson Scott Card, Patricia Briggs, Peter V. Brett, Robin Hobb, czyli osoby, których książkami niejednokrotnie się zaczytywałam, a to tylko zagraniczni autorzy, o polskich nie wspomnę. Ogłoszono również film fabularny z serii Legendy Polskie Allegro - naprawdę wiele się działo i trudno wymieniać mi wszystko, co naprawdę było ważne.

Co jednak było najlepsze na Pyrkonie? Ludzie. Spotkanie się ze znajomymi, z którymi ciężko mi się spotkać w ciągu roku, możliwość poznania nowych osób, wszechobecne tabliczki z napisami "Free Hugs", obcy ludzie, którzy rozmawiają z tobą, jakby cię znali od lat. To tak naprawdę buduje tę imprezę, ratuje to, co już się trochę zatraciło i pokazuje, że nawet na tak dużym evencie można poczuć jeszcze tę pasję. Bez ludzi Pyrkon byłby niczym.

Podsumowując...

...ewidentnie czegoś mi w najnowszych edycjach tego konwentu brakuje. Może to moja wina, może po prostu dopadła mnie dorosłość - ale nie zmienia to faktu, że na przyszłoroczny Pyrkon chętnie pojadę. Z czystego sentymentu i być może z ciekawości, czy jeszcze jestem w stanie poczuć tę magię. I czy polecam? Z całego serca.

• @littlewitch

Hey! If you wanna see more things, what I'm doing, just check my social links!
Also If you are gamer or you have content related to gaming don't forget to check @opgaming group!