Któregoś lata na stacji benzynowej w Poznaniu spotkałem 2 chłopaków i 2 dziewczyny w starym polonezie. Pytali się każdego tankującego czy przy okazji swojego tankowania nie nalałby im 1 litra paliwa? Ludzie patrzyli na nich jak na UFO i odmawiali lub bez słowa odchodzili ot reakcja obronna - w stylu "Jak czegoś nie rozumiesz to się wycofaj". Jechałem wtedy przez Poznań do schroniska na dwa dni zobaczyć konie na letnich pastwiskach, przespać się na pachnącej lasem i ziołami łące. Zaciekawiła mnie cała sytuacja i pytam jednego z nich o co chodzi z tym paliwem. Okazało się, że byli dwa tygodnie w Bieszczadach, z plecakami wędrowali po Wetlińskiej, Cereńskiej, Berechach i Ustrzykach. Kiedy skończyła się kasa i żarcie postanowili wracać do domu ale jeden telefon sprawił, że postanowili jechać jeszcze na tydzień nad morze do Darłówka. Zaprosiła ich koleżanka oferując przydomowy ogródek pod namioty i obiecując wyżywić cała gromadkę. Na oparach dojechali do Poznania, kiedy skończyła się bena dopchali samochód na stację i żebrali o paliwo bo kasy już nie mają a z rodzicami ciężkie relacje. Są tu już drugi dzień jak się nie uda zostawia wóz i stopem wracają do domu, ktoś wróci potem po samochód... Nie zdążyłem nic powiedzieć kiedy moja przyjaciółka, którą z Poznania zabierałem żeby zobaczyła schronisko kazała im podjechać pod dystrybutor, zalała im bak do pełna i poszła zapłacić. Popatrzyłem za nią, wyjąłem stówę i dałem kierowcy. Nie chciał przyjąć pieniędzy powiedziałem, że to kasa na żarcie, że jest w drodze i odpowiada za ludzi, których wiezie i ma ich nakarmić. Rozjechaliśmy się w przeciwne strony oni na północ my na południe... Moja przyjaciółka uśmiechała się całą drogę kiedy ją spytałem co ją tak cieszy powiedziała "Morze jest piękne o tej porze roku".