Lista przebojów piosenek wyborczych 2019, czyli TOP 6 na Eurowybory

Polacy lubią śpiewać, a skoro tak, to będą również śpiewem umilać kandydowanie do Parlamentu Europejskiego. Śpiew ten rozbrzmiewa przede wszystkim w znanych i kochanych rytmach disco, naturalnie – w rodzimej jego odmianie. Rozbrzmiewają więc piosenki, które wszyscy znają, padają częstochowskie rytmy i odbywa się wielki targ kandydatów. Ten jest najlepszy, tamten najwspanialszy, a w końcu tamta najbardziej skuteczna. Oto przegląd kilku piosenek wyborczych promujących kandydatów, ale i organizacje polityczne. Znajdziecie tu nie tylko disco polo, ale podniosłe pieśni i kabaretowy paździerz.

#6 Marcin Duszek – Euroduszek

W przypadku pierwszego utworu mamy do czynienia z disco polo z wyraźnymi wpływami eurodance. Powiedzmy, są to lata 90., ale raczej z końca niż z początku dekady. Podmiot liryczny, wykorzystując znaczące nazwisko kandydata, stworzył sytuację, w której kandydat Marcin Duszek stał się dobrym duszkiem, spełniającym każde życzenie. Duszek – to zdrobnienie, dzięki któremu tworzy się bliska więź między politykiem a jego wyborcami, niczym między duszkiem Kacperkiem a jego dziecięcą widownią. Wieloznaczność nazwiska pozwoliła twórcom zagrać również słowem „duch”, który w piosence staje się duchem Europy, ale również młodym duchem, który posiada odwagę lwa, ponadto duszkiem-stróżem. Duszek ten występuje w otoczeniu młodych ładnych dziewcząt, wciela się też w równiachę, który przybija piątki rzeczonym panienkom i maszeruje chwacko w grupie młodzieży, tym razem obojga płci.

#5 Marcin Walasek – Gość, który zrobi coś

Disco polo może służyć również partii Wiosna,, która zdawałoby się, że powinna swój przekaz kierować do wegan z kółkami w nosie. Ci przecież nie słuchają disco polo, ale antyhomofobicznego trapu czy feministycznego indie-folku z Burkina Faso. A tu niespodzianka. Marcin Walasek jawi się w teledysku jako równy chłop jeżdżący audi. Wozi się po mieście w garniturze, mruga do wyborców, uśmiecha się i jest w zasadzie typowym sąsiadem od grilla, tyle że zafascynowanym Robertem, co lubi domki w Słupsku. Zaskakujące, prawda? Bardziej zaskakujące są słowa padające w drugiej zwrotce: żaden Francuz, Belg czy Niemiec decydować za nas nie będzie. Kto jak kto, ale przedstawiciel tak postępowej siły powinien zdawać sobie sprawę z tego, że w UE chodzi właśnie o to, aby Niemiec decydował. Niemiec. Nie-miec. N-I-E-M-I-E-C. Koniec, kropka.

#4 Hymn Ruchu Prawdziwa Europa – Europa Christi

A oto utwór będący hymnem ruchu Europa Christi, czyli czegoś na kształt Ligi Polskich Rodzin w wersji 2.0. W przypadku tej piosenki przenieść się możemy do skansenu, którym jest świat złotych lat muzyki emitowanej w Radiu Maryja. Patetyczny chóralny śpiew, pseudosymfoniczna aranżacja w stylu bieda-Nightwish, durowe harmonie melodyczne – to wszystko, co tygryski ojca dyrektora lubią najbardziej. Utwór ten może również kojarzyć się z okresem świetności w twórczości Piotra Rubika, tylko bez klaskania. Do tego linia melodyczna występująca przed zwrotką przypomina nieśmiertelny hit wszystkich kotów i szwejów Niech żyje nam rezerwa. Tylko, że o piciu nic nie ma, w końcu to piosenka katolicka, w której padają tak wzniosłe słowa jak tradycja, rodzina, pokój, a nawet demokracja. Pieśń tę, jakże wspaniałą i patetyczną, skomponował zombie polskiego rocka czyli pan Romuald Lipko.

http://rpeu.pl/wp-content/uploads/2019/04/PATRIOTYCZNA-MIX-2-1.mp3

#3 Andrzej Rosiewicz – Polska Fair Play

Inny zombie polskiej muzyki rozrywkowej, Andrzej Rosiewicz, zaśpiewał z kolei piosenkę dla kolejnej politycznej efemerydy Polski Fair Play Roberta Gwiazdowskiego, co dowodzi, że bycie dobrym ekonomistą wcale nie musi przekładać się na dobry gust muzyczny. Twórcy tego przeboju poszli po linii najmniejszego oporu i wykorzystali piosenkę The Beatles Obladi, oblada, aranżując ją na klawiszach Casio leżących w piwnicy od połowy lat 90. Skoro zaś mamy Rosiewicza, czego możemy się spodziewać? Rzecz jasna, czerstwej porcji czerstwych sucharów. Pan Rosiewicz sucharzył już, śpiewając piosenkę dla Gorbaczowa, potem wykonując przeróżne szlagiery dla Radia Maryja i wykrzykując o czterech ziobrach po to, aby Polska była dobra. Tutaj nie zaskoczył niczym, bo i drętwy dowcip w tekście, i charakterystyczny tembr głosu; może jedynie te bitelsowskie rytmy w aranżacji lat świetności muzyki chodnikowej są pewnym novum w twórczości tego dżentelmena. Wyjątkowego komizmu nadają również anglicyzmy jak ołkej i ferplej.

#2 Karol Karski, rycerz Prezesa

Pod koniec tej minutowej piosenki odzywa się sam Prezes Kaczyński: i dlatego, bardzo was proszę, poprzyjcie Karola Karskiego. Poprzyjcie Karskiego, to nie będziecie musieli słuchać jego piosenki wyborczej? Jest to jakaś koncepcja, tym bardziej że utwór ten reprezentuje naprawdę ekstremalne disco polo. Wokal zagłusza większość muzyki, która zrobiona jest nawet nie na Casio z lat 90., a na klawiszach dla dzieci z dwiema oktawami i możliwością uzyskania trzech dźwięków jednocześnie. Teledysk zaś pokazuje serię ruchomych obrazków z głównym bohaterem i jego łagodnym obliczem sympatycznego pana z brodą. Mam nadzieję, że znamienne okażą się słowa z refrenu maj dwudziesty szósty, idziemy głosować. Skoro w roku jest jeden maj, to maj dwudziesty szósty tłumaczy się jako na świętego nigdy.

#1 Joanna Scheuring-Wielgus – Spot wyborczy 3

I w końcu miejsce pierwsze. Pod tym skromnym i nieco tajemniczym tytułem kryje się teledysk wyborczy posłanki z Torunia, która zmieniając barwy klubowe, przeszła była od wybitnego ekonomisty do wybitnego działacza LGBTRTVAGD. Joanna Scheuring-Wielgus znana jest z hipsterskiego gustu muzycznego i z hipsterskiego otoczenia składającego się z wegan, rowerzystów, miłośników kina irańskiego oraz tuneli w uszach. Czyli Wiosna pełną parą! Pod względem muzycznym miało być równie hipstersko. Słychać radosne rytmy elektronicznej samby, didżejskie sztuczki na samplach oraz zmysłową rapową melorecytację. Muzykę do utworu skomponował (a także w nim zaśpiewał) wielki toruński performer, artysta, plastyk, instrumentalista oraz kompozytor Tomasz Cebo. I wszystko fajnie, bo jest europejsko, transowo i nowocześnie, ale efekt jest zgoła inny. Brzmi to jak Franek Kimono śpiewający parodię piosenki Franka Kimono. W teledysku radośnie tańczy sobie toruńskie towarzystwo tęczowej adoracji, tańczy też główna bohaterka (brakuje tylko Tomasza Organka). Mam więc nadzieję, że rezultat wyborczy Wiosny będzie taki sam jak wartość artystyczna tego szlagieru.