Układ Słoneczny

Jako ludzkość żyjemy w dość spokojnej części Drogi Mlecznej zwanej Układem Słonecznym. Jest to formacja, która ma 4,5 miliarda lat i porusza się po galaktyce z prędkością 200 000 kilometrów na godzinę, i okrąża ją raz na 250 milionów lat. Układ słoneczny składa się ze Słońca i ciał powiązanych grawitacyjnie.

Zaczynając od Słońca, istnieją cztery skaliste planety w tym:

Merkury, Wenus, Ziemia, Mars

i cztery zewnętrzne gigantyczne planety gazowe czyli:

Jowisz, Saturn, Uran, Neptun

i pas Kuipera, składający się z przedmioty skalne i lodowe.

Merkury jest najlżejszą, a także najmniejszą ze wszystkich planet. Na Merkurym występuje zjawisko, które objawia się tym, że rok jest krótszy niż dzień, co prowadzi do dużych wahań temperatury od –163 ° C do 427 ° C. Rok na Merkurym trwa 88 dni, a jego pełny obrót trwa 59 dni. Merkury nie ma atmosfery ani księżyca, a jego odległość od Słońca wynosi 46 - 70 milionów kilometrów.

Powierzchnia planety powstała około pół miliarda lat temu w wyniku zjawisk wulkanicznych i tektonicznych. Wenus jest jednym z najjaśniejszych obiektów w Układzie Słonecznym i zdecydowanie najgorętszą planetą o ciśnieniu atmosferycznym, które jest 92 razy wyższe niż na Ziemi. Temperatura atmosfery dochodzi do 480˚C, a efekt cieplarniany powoduje, że temperatura planety nie spada poniżej 437˚C. Wenus również nie ma księżyca, a jego odległość od Słońca wynosi 107-109 milionów kilometrów.

Ziemia jest naszym domem, a także jedyną planetą o temperaturach wystarczająco umiarkowanych, aby pozwolić na nadwyżkę ciekłej wody. Co więcej, jest to dotychczas jedyne miejsce, w którym znane jest życie. Ziemia ma jeden księżyc w odległości około 363-405 tysięcy kilometrów, natomiast odległość Księżyca od Ziemi do dziś rośnie w tempie 3 centymetrów na rok. Nasza planeta jest oddalona od Słońca o około 147-152 milionów kilometrów.

Drugą najmniejszą planetą w Układzie Słonecznym jest Mars i nie jest wystarczająco masywny, aby utrzymać jego bardzo cienką atmosferę. Mars jest w posiadaniu największej góry w całym Układzie Słonecznym, zwanej Olympus Mons, która jest ponad trzy razy większa niż Mount Everest. Odległość Marsa od Słońca wynosi około 0,20-0,25 miliarda kilometrów. Mars ma dwa małe księżyce. Kiedyś wyobrażono sobie, że szczeliny umieszczone na Marsie były kanałami tworzonymi przez rozwiniętą cywilizację. Teraz, dzięki wielu misjom, takim jak Viking, Mars Global Surveyor lub słynne Spirit i Opportunity wiemy, że na Marsie nie ma zwierząt ani roślin, takich jak na Ziemi. Nadal jednak możliwe jest, że byli na Marsie i być może nadal żyją proste mikroorganizmy.

Jowisz jest najbardziej masywną i największą planetą w Układzie Słonecznym. Atmosfera Jowisza składa się głównie z wodoru i helu, a jego atmosfera stanowi teatr największych i najpotężniejszych burz, jakie znamy. Jego najbardziej masywna burza o nazwie Wielka Czerwona Plama jest trzy razy większa niż Ziemia. Odległość Jowisza od Słońca wynosi 0,74-0,82 miliarda kilometrów, ponadto Jowisz ma sześćdziesiąt siedem księżyców.

Saturn jest drugą co do wielkości planetą i ma najmniejszą gęstość ze wszystkich planet. Najciekawszą osobliwością Saturna są jego pierścienie. Widoczne przez mały teleskop. Po raz pierwszy zostały zauważone przez Galileusza w 1610 roku. Pierścienie składają się z najprawdopodobniej lodowych bloków krążących wokół Saturna, o rozmiarach od kilku centymetrów do około 100 metrów. Grubość pierścieni jest bardzo mała, osiągając zaledwie kilka kilometrów. Saturn promieniuje więcej energii niż otrzymuje od Słońca, co oznacza, że musi mieć wewnętrzne źródło ciepła, którego mechanizm nie jest jeszcze znany. Saturn osiąga odległość od Słońca do 1,3-1,5 miliarda kilometrów i posiada sześćdziesiąt dwa księżyce.

Uran jest jedną z najzimniejszych planet w naszym Układzie Słonecznym, a ze wszystkich gazowych gigantów jest również najmniejszy. W przeciwieństwie do innych planet, oś obrotu Urana leży prawie na powierzchni orbity - patrząc z Ziemi, na przemian widzimy otoczenie północnego lub południowego bieguna planety. Atmosfera Uranu składa się głównie z wodoru i helu, a w niższych jego warstwach również z amoniaku i metanu. Jego odległość od Słońca wynosi od 2,7-3,0 miliarda kilometrów i ma dwadzieścia siedem księżyców.

Ostatnią planetą w Układzie Słonecznym i podobną do Urana pod względem składu jest Neptun. Neptun jest tak daleko od Słońca, że jego rok wynosi 164 lata ziemskie. Najsilniejsze wiatry ze wszystkich planet Układu Słonecznego wieją na Neptunie, osiągając prędkość 2100 km / h. Temperatura Neptuna na poziomie chmur wynosi średnio -218 ° C, ze względu na dużą odległość od Słońca, podczas gdy temperatura wewnętrzna osiąga -7000 ° C. Odległość od Słońca wynosi 4,5 miliarda kilometrów i ma czternaście księżyców.

Różnice między planetami stają się jeszcze wyraźniejsze, gdy porównamy ich rozmiary razem. Prawdziwym liderem wielkości i wagi jest wyraźnie Jowisz. Z drugiej strony Merkury jest jeszcze mniejszy niż jeden z księżyców Jowisza, Ganymede. 70% masy wszystkich planet należy do Jowisza i ma ogromny wpływ na jego otoczenie. Jowisz przyciąga większość dużych asteroid, które mogłyby znacząco wpłynąć na Ziemię, więc jest to dla nas rodzaj błogosławieństwa.

Słońce zajmuje centralne miejsce w Układzie Słonecznym, koncentrując się w 99,8% całkowitej jego masy i jest głównym źródłem energii. Słońce jest kulą zjonizowanego gazu ( plazmy ) i składa się głównie z wodoru i helu. W centrum znajduje się jądro, w którym temperatura i gęstość są wystarczająco wysokie, aby utrzymać reakcje termojądrowe ( fuzja ) wodoru w helu. Temperatura fotosfery słonecznej osiąga 5500˚C, gdy temperatura w jej rdzeniu wynosi około 14 milionów ˚C. Słońce nie ma wyraźnej powierzchni. To, co widzimy, to tak zwana fotosfera, obszar, w którym gęstość materii zmniejsza się tak bardzo, że staje się przezroczysty, dzięki czemu fotony mogą ulatniać się do próżni. Tak więc prawie całe promieniowanie słoneczne pochodzi z tej warstwy.

Wśród obiektów krążących wokół Słońca, niebędących planetami, można wymienić dwa główne pasy. Pas asteroid między Marsem a Jowiszem oraz pas Kuipera znajdującego się na krawędzi Układu Słonecznego. Pasy te zawierają niezliczone obiekty, niektóre wielkości pyłu, a inne wielkości planet karłowatych. Plutoid - klasa obiektów astronomicznych krążących wokół Słońca poza orbitą Neptuna, które mają wystarczającą masę, aby uzyskać kształt kuli na podstawie własnej grawitacji. Wszystkie Plutoidy są jednocześnie planetami karłowatymi.

Pas asteroid zawiera większość znanych planetoid - małe, skaliste ciała zwykle o nieregularnym kształcie. Najbardziej znanym obiektem w pasie asteroid jest Ceres, zaś w pasie Kuipera najbardziej znany jest Pluton, czyli Plutiod.

Najbardziej spektakularnymi ciałami Układu Słonecznego są komety. Pod wpływem ciepła słonecznego małe jądro komety wyparowuje, tworząc spektakularny warkocz.