Rewolucyjne połączenie nauki i muzyki - Gitara elektryczna
Ogólnie gitara jest muzycznym instrumentem klasyfikującym się do instrumentów szarpanych strunowych z rezonansowym pudłem i gryfem i odpowiednio rozmieszczonymi progami na podstrunnicy. Zwykle posiada 6 strun. Pod koniec XIX wieku rzemieślnicy zaczęli zastanawiać się, jak wzmocnić cichy dźwięk wydobywany z gitary klasycznej. W rezultacie powstał nowy typ gitary, którą teraz nazywamy gitarą akustyczną.
Gitara akustyczna różni się od gitary klasycznej, między innymi większym, inaczej wyprofilowanym pudłem rezonansowym, posiadającym płaski lub wypukły górny panel, węższy gryf, a przede wszystkim metalowe struny, które zastąpiły używane w gitarze klasycznej struny nylonowe. Zmiany te znacznie poprawiły głośność gitary, ale nie tak bardzo, że można ją w pełni wykorzystać w złożonych projektach muzycznych i zespołach. Tak więc pojawiła się myśl o elektrycznym wzmocnieniu dźwięku gitary akustycznej. Idea ta zrodziła rodzinę gitar elektrycznych.
Pierwsza gitara elektryczna została wyprodukowana w 1935 roku w USA. Instrument, skonstruowany został przy stole w kuchni przez bezrobotnego technika George'a Beuchampa i lutnika Paula Bartha. Pomysł produkcji gitary elektrycznej podjął szwajcarski przedsiębiorca Adolph Rickenbacker. Do 1939 r. Wyprodukowano 2700 egzemplarzy modelu „Pan” ( patelnia ), którą nazwą został ochrzczony pierwszy model gitary. Wkrótce pojawiły się nowe ulepszone modele gitar, a nowy instrument zrewolucjonizował oblicze muzyki popularnej. George Beuchamp pierwszy przetwornik gitarowy, zmontował go przy użyciu prostych narzędzi i materiałów znalezionych w domu czyli z kawałków drutu i magnesów. Wynaleziony przez niego, a później opatentowany przetwornik zastosowano w pierwszej gitarze elektrycznej.
Na podstawie sukcesu i zastosowanego rozwiązania w instrumenie producent instrumentów muzycznych Gibson, stworzył zespół mający pracować nad konstrukcją przetwornika podobnego do tego Beauchampa. W 1935 roku w wyniku tych prac powstała popularna gitara elektryczna ES-150. Była to gitara z pudłem rezonansowym, a także z zestawem przetworników nowej konstrukcji. Gitara zyskała dużą popularność i od początku sprzedawana była w dużych ilościach. Jednym z pierwszych ich właścicieli był Charlie Christian, gitarzysta zespołu Benny'ego Goodmana oraz bluesman T-Bone Walker.
Pomimo niekwestionowanego sukcesu modelu ES-150, charakteryzował się on pewnymi problemami w tym:
- niepożądane wibracje
- hałasy
- sprzężenie zwrotne
- wady dźwięku
Inżynierowie Gibsona mieli problemy z identyfikacją ich źródeł. Wynalazca i gitarzysta Les Paul przedstawił nieoczekiwane rozwiązanie. Jego zamysłem była gitara nie posiadająca pudła rezonansowego. Les Paul nazwał swoje rozwiązanie " The Log" ( belka ). Przednia część posiadała otwory podobne do otworów w ES-150, ale były to tylko ozdobniki w formie atrapy. Dla Gibsona rozwiązanie to wydawało się zbyt radykalne i projekt został porzucony. Energia konstruktorów Gibsona była skierowana na ulepszenie modelu ES-150.
W roku 1949 zadebiutował na rynku inny producent gitar, Leo Fender, z pierwszą gitarą komercyjną bez pudła rezonansowego, początkowo zwana Esquire. Później nazwa została zmieniona na Broadcaster, aby ostatecznie nazywać się Telecaster. Gitara posiadająca dwa przetworniki z pojedynczą cewką, przełącznik trójpozycyjny, który wybiera przetwornik lub ich kombinacje, oraz dwa potencjometry, jest nadal produkowana w praktycznie niezmienionej wersji. Wygodny w grze Telecaster stał się popularną gitarą wśród muzyków jazzowych i country, a od połowy lat pięćdziesiątych także gatunku rock&roll.
Producent Gibson, świadomy sukcesu Fendera, postanowił powrócić do rozwiązania technicznego gitary bez pudła rezonansowego. Zaprosił poprzedniego pomysłodawcę do współpracy i wtedy powstał jeden z najbardziej znanych i produkowanych modeli, którego nazwę uhonorowano na cześć wynalazcy - Les Paul. Gibson Les Paul charakteryzował się ciepłym i delikatnym brzmieniem i był bardzo wygodny w grze. Wkrótce, pomimo wygórowanej ceny, stał się bardzo popularny.
Gitara elektryczna różni się od zwykłej tym, że do jej użycia wymaga odpowiedniego sprzętu wzmacniającego. Jej zasada działania nie jest wcale skomplikowana. Przetwornik magnetoelektryczny jest istotnym elementem przyrządu. Przetwornik składa się z magnesu stałego i dwóch rolek osadzonych blisko biegunów z uzwojeniem wykonanym z cienkiego izolowanego drutu. Całość umieszczona jest bezpośrednio pod stalowymi strunami instrumentu. Podczas gry zestaw w ruchu zmienia swoją odległość od przodu magnesu. To z kolei powoduje zmiany strumienia magnetycznego w układzie i indukcję sił elektromotorycznych w uzwojeniu.
Napięcia elektryczne wytwarzane przez konwerter odpowiadają drganiom struny, a tym samym dźwiękom, które wytwarza. Napięcia te należy następnie odpowiednio wzmocnić i odtworzyć przez głośnik. Drgania powietrza generowane przez głośnik wychwytują słuchaczy jako wrażenia dźwiękowe.
Mówiąc ściślej, zasada działania gitary elektrycznej oparta jest na wykorzystaniu przetworników elektromagnetycznych. Wewnątrz przetwornika znajdują się magnesy sztabkowe lub magnesy pojedyncze, a cewka bardzo cienkiego drutu jest nawinięta na karkas. Całość umieszczona znajduje się pod strunami gitary. W wyniku drgań metalowych strun w stałym polu magnetycznym magnesów przetwornika w cewce indukowane jest napięcie, które jako sygnał wyjściowy z gitary jest przesyłane do wzmacniacza, gdzie sygnał jest przetwarzany i wzmacniany, a także i przesterowany.
W przypadku gitar elektrycznych, w których konstrukcji występują dwa lub trzy przetworniki, dźwięk można zmienić za pomocą 3- lub 5-stopniowego przełącznika umieszczonego obok potencjometrów gitary.
Budowa i konstrukcja gitary elektrycznej różni się znacznie w konfiguracji i kształcie ciała, szyi, mostka i przetworników. Jednak poszczególne funkcje są obecne w większości znanych gitar.
Model ESP KH
1. Główka:
1.1 maszynki strojnikowe;
1.2 pokrywa nakrętki regulacyjnej pręta regulacyjnego;
1.3 prowadnica;
1.4 siodełko szyjki.
2. Gryf:
2.1 podstrunnica;
2.2 markery;
2.3 progi;
2.4 łączenie gryfu z korpusem.
3. Korpus:
3.1 przetwornik (przygryfowy);
3.2 przetwornik (przymostkowy);
3.3 części mostka;
3.4 mostek;
3.5 mikrostroiki;
3.6 ramię „tremolo” (wajcha);
3.7 przełącznik przetworników;
3.8 potencjometry głośności i barwy dźwięku;
3.9 gniazdo wyjścia;
3.10 uchwyty paska.
4.Struny:
4.1 struny basowe;
4.2 struny wiolinowe.
Przetworniki są bardzo ważną częścią gitary elektrycznej, ponieważ dzięki nim wysyłany jest przez gitarę sygnał do wzmacniacza. Przetworniki dzielą się na single i humbuckery. Generalnie mówiąc, single brzmią jaśniej, a humbuckery ciemniej. Ponadto single, charakteryzują się szczególnie silnymi zniekształceniami w barwie brzmienia.
Drewniany materiał, z którego wykonywany jest korpus gitary, ma bardzo duży wpływ na brzmienie. Jeśli szukamy równowagi we wszystkich częstotliwościach dźwięku, najlepszą opcją jest olcha. Jeśli zależy nam na twardym ciężkim basie, najlepszym materiałem będzie jesion lub klon. Mahoń natomiast w dużym stopniu podkreśla środek częstotliwości przekładające się na brzmienie gitary.
Długość podstrunnicy wpływa na odległość między progami. Ważnym parametrem dla wygody gry jest promień podstrunnicy. Te o mniejszym promieniu są bardzo wygodne w grze rytmicznej. Z drugiej strony podstrunnice o większym promieniu ułatwiają przemieszczanie się po gryfie, szczególnie gdy skupiamy się na szybkiej grze.
Progi w gitarze mogą się różnić wielkością. Dzięki dużym progom możesz użyć mniejszej siły podczas naciskania strun, a użycie mniejszych z kolei poprawia ich wyczucie na podstrunnicy. Mostek natomiast to metalowa część łącząca struny z korpusem instrumentu. Najpopularniejsze są trzy rodzaje mostków:
- Stałe
- Jednostronne ruchome
- Obustronne ruchome z blokowanym siodełkiem, przykładowo - Floyd Rose
W Ameryce Południowej i Północnej gitara odgrywała ważną rolę zarówno w muzyce klasycznej, jak i ludowej. W Ameryce Północnej muzyka bluesowa zaczęła się rozwijać, a połączenie gitary i bluesa sprawiło, że stały się podstawą muzyki popularnej w Ameryce i na całym świecie. Wzrost popularności gitary w XX wieku zbiegł się z postępem w nagrywaniu dźwięku do filmów, co pomogło jej nadać specjalną rangę. Gitara była także nieodłączną częścią muzyki country i western, która zyskała szeroką popularność w latach 30. dzięki nagraniom i filmom. Gitara, jako preferowany instrument towarzyszący, zaczęła zastępować banjo muzyki jazzowej i innych instrumentów.
Epiphone G-1275.
_-_with_hint_lines_and_numbers.png){kind=link}
_(1970-1974)_hollow-body_bass_guitar_-_body_from_bottom_left_(2013-01-16_17.29.08_by_basstpm).jpg){kind=link}
XX wiek uczynił gitarę elektryczną najbardziej ulubionym instrumentem. Jest łatwy w adaptacji, noszeniu, atrakcyjny w kształcie i brzmieniu, a jego wszechstronność sprawia, że jest używany na wiele sposobów. Jest to jeden z najlepiej przystosowanych instrumentów smyczkowych do grania akordów i melodii. Rozwój instrumentów i różne podejścia do muzyki oraz różne style odpowiadające prawie wszystkim gustom i potrzebom doprowadziły do powstania wielu różnych technik gry na gitarze. Pojawili się tacy artyści jak Jimi Hendrix, Muddy Waters czy Johnny Cash, którzy stworzyli własne style, a swoją muzyką zaczęli mieć znaczący wpływ na świadomość społeczeństwa.
W latach pięćdziesiątych pojawiły się pierwsze dwa gryfy gitary w konstrukcji gitary elektrycznej. Na początku do korpusu gitary dodano mniejszą szyjkę, aż z czasem także drugą szyję gitary, przykładowo 12-strunową ( model Gibsona ). Ta gitara była mocno eksploatowana przez gitarzystę grupy Led Zeppelin - Jimmy'ego Pagea, co przyczyniło się do wzrostu jej popularności na rynku muzycznym.
Wzmacniacz elektroniczny z głośnikiem jest niezbędnym dodatkiem do instrumentu elektrycznego. Warto pamiętać, że o ostatecznym efekcie, jakim jest dźwięk instrumentu, decyduje aparat wzmacniający, a nie sama gitara. Gitara, a ściślej jej przetwornik, dostarcza w każdym przypadku sygnały o zbliżonej jakości.
Wzmacniacz gitarowy wykorzystuje inne podejście niż wzmacniacze mocy i systemy stereo. Wzmacniacze audio zwykle mają na celu dokładne odtwarzanie sygnału źródłowego bez dodawania niepożądanego zabarwienia tonalnego lub niepożądanych zniekształceń. Natomiast większość wzmacniaczy gitarowych zapewnia podbarwienie tonalne i przesterowanie lub zniekształcenie różnego rodzaju. Powszechnym kolorem tonalnym poszukiwanym przez gitarzystów jest tłumienie niektórych wysokich częstotliwości.
ODNIESIENIA:
[1]http://www.fonar.com.pl/audio/projekty/wzmacniacze/wzm17/wzm.htm
[2]https://muzyczny.pl/46_artykul_Gitara-elektryczna-parametry-i-funkcje.html
[3]http://budowagitary.pl/wp-content/uploads/2015/01/Mayones_guitar_Manual_PL.pdf
[4]http://alegitara.pl/budowa-gitary-elektrycznej
[5] https://pl.wikipedia.org/wiki/Gitara_elektryczna
[6] https://www.infomusic.pl/poradnik/34728,budowa-gitary
@tipu curate
Upvoted 👌
Twój post został podbity głosem @sp-group-up oraz głosami osób podpiętych pod nasz "TRAIL" o łącznej mocy ~0.17$. Zasady otrzymywania głosu z traila @sp-group-up znajdziesz w ostatnim raporcie tygodniowym z działalności @sp-group, w zakładce PROJEKTY.
@michalx2008x
Chcesz nas bliżej poznać? Porozmawiać? A może chcesz do nas dołączyć? Zapraszamy na nasz czat: https://discord.gg/rcvWrAD