Człowiek, który nie chce istnieć nie myśli w sposób racjonalny. Z własnego doświadczenia powiem Ci, że wtedy wszystko wydaje się zupełnie inne. Wzrok płata figle, w głowie myśl, że już się tego nie będzie widzieć więcej i chęć jak najszybszego przejścia w zaświaty. Żołądek ściśnięty, strach przed tym co będzie jak się nie uda nie istnieć i będzie się dalej musiało żyć. Nie da się wczuć w ten moment, bo jest on niesłychanie ciężki do określenia go. Nie da się tego dokładnie opisać. Setki i tysiące myśli, potem spokój i nagły przypływ adrenaliny. W tym momencie albo w jedną, albo w drugą stronę. Mało kto wie, że jeszcze może przyjść coś trzeciego - życie jako osoba nieświadoma (mówi się na to, że ktoś jest chory psychicznie bez świadomości obecnego świata). To najgorszy moment w życiu jaki można sobie wyobrazić. Ja niczego gorszego nigdy nie doświadczyłem i nie życzę nikomu.