To dość ważna lekcja na przyszłość. Zawsze na start zgłasza się kilka osób, niezależnie od projektu, a następnie wyłania się jeden osobnik, który rozdziela zadania i koordynuje sam też się mocno udziela, następnie dwie, trzy osoby, które odwalają 75% brudnej roboty i zostaje cała reszta, która raz jest, a raz jej nie ma, coś porobi i na końcu odchodzi. Od czasu do czasu potrafi pojawić się nowy narybek. Takie "projekty" są świetną szkołą pokazującą jak to w życiu w wieloosobowych zadaniach bywa. Co do projektów z fizyki, czy czegokolwiek, to im mniej osób nad nim pracuje, tym lepiej, szczególnie jeśli chodzi o terminy.

Powodzenia na konferencji. ;)