Gry planszowe, zręcznościowe, towarzyskie.

Czy pamiętacie epokę, w której gry planszowe, gry zręcznościowo-umysłowe i gry rodzinne królowały nad grami video?
Kiedy to Was, Wasze pociechy lub pociechy znajomych można było spotkać siedzących w grupce nad starym dobrym chińczykiem, warcabami czy monopoly? Takie gry sprawiały, że nawet jako przegrany nie odczuwało się ciężaru klęski ani rozczarowania z odbytej zabawy a jeśli już to trwało to niedługo. Działo się tak dlatego, że były to gry grupowe a w grupie jak wiadomo łatwiej się znosi niepowodzenia.
Natomiast, obecnie w erze gier komputerowych na xboxa, playstation, znacznie częstszym widokiem są dzieci spędzające godziny przed kolorowym ekranem co może skutkować ich nadpobudliwością, nieobecnością w życiu rzeczywistym a raczej byciem w jego alternatywnym, fikcyjnym odpowiedniku.

Nie chciałbym, żeby ktoś zrozumiał mnie źle, nie jestem inkwizytorem gier elektronicznych ani nie zależy mi na demonizowaniu ich. Uważam, to za normalny krok w przód przy coraz szybszym rozwoju technologicznym. Są to moje luźne rozmyślania ostatniego czasu przerzucone na cyfrowe strony Steemit'a, którymi chciałem się z Wami podzielić. Sam korzystam z wielu urządzeń elektronicznych podłączonych do internetu a czasami zdarza mi się pyknąć w coś na konsoli :).

Jednakże ja jestem osobą dorosłą, w pełni świadomą swojego postępowania i swoich codziennych obowiązków i
kiedy pojawia się przeczucie, że już najwyższy czas odpocząć od komputera i wszelakich urządzeń powiązanych z internetem wsiadam w samochód lub na rower i w taki sposób powstają na przykład historie publikowane przeze mnie na pl-travelfeed.

Natomiast młody człowiek, powiedzmy w wieku szkolnym postrzega trochę inaczej pewne rzeczy.
Osobiście uważam, że powinno się młodych ludzi zachęcać – starszych zresztą też - jak najwięcej do zabaw interakcyjnych co będzie plusować raz, wspólnym czasem spędzonym z naszym dzieckiem, dwa pomoże mu w przyszłości nawiązywać kontakty międzyludzkie a nie tylko znajomości wyimaginowanych wirtualnych przyjaciół co w obecnych czasach jest coraz częstszym zjawiskiem.

Dobra miał być krótki wstęp a rozpisałem się trochę przedstawiając swoje, niekoniecznie wszystkim odpowiadające teorie więc do rzeczy.

No więc..
Wybrałem się ostatnio na wieczorny spacer ulicami swojego miasta. Kiedy tak szedłem i rozmyślałem o różnych sprawach dnia codziennego zaszedłem w okolice mieszkania moich dobrych znajomych, których ciekawym zbiegiem okoliczności spotkałem nieopodal. Po krótkiej rozmowie zaprosili mnie do środka na szaloną imprezkę. Jak się okazało owa imprezka nazywa się Jenga.

Jest to rodzaj gry umysłowo-zręcznościowej, w którą może grać dowolna ilość graczy. Została wynaleziona przez Panią Leslie Scott i opatentowana przez firmę Parker Brothers. Z technicznego punktu widzenia są do drewniane klocki o wymiarach 7,50cm x 1,50cm x 2,50cm i ilości 54 sztuk.

Zasady gry są dosyć proste – wyciągaj kolejno po jednym klocku tak by nie przewrócić powstającej konstrukcji. Były to zasady, które my wybraliśmy podczas naszej rozgrywki istnieje więcej odnośników do zasad np. Używania tylko jednej ręki, jednakże ja grałem pierwszy raz więc były one uproszczone żebym zrozumiał o co chodzi.

Gra sprawiała mi, jak i moim towarzyszom zabawy niesłychaną frajdę. Śmiechu było co niemiara a łącząc przyjemne z pożytecznym wytężały mięśnie obie półkule mózgowe. Lewa – odpowiedzialna za logiczne myślenie jak i prawa - odpowiedzialna za kreatywność. Obie z wymienionych cech są bardzo przydatne w takowych grach, jak i w życiu.
Czas spędzony upłynął mi bardzo miło, nie spodziewałem się, że tamtego dnia zostanę nowicjuszem "Jengi". Po kilku partyjkach przyszedł czas na zbieranie się do domu. Podziękowałem za przemiły wieczór w odpowiedzi na co usłyszałem, że to nie jedyna gra, którą posiadają w swojej kolekcji i zostałem zaproszony ponownie a wtedy pokażą mi kolejne rozrywki:).

Dzięki za poświęcony czas na przeczytanie i dobrego wieczoru Wszystkim !