Niby post powitalny, ale jednak...

Dodałem już swój pierwszy post, ale jednak nie był to post powitalny. No cóż, pora naprawić ten błąd.

W ogóle, to nie jest moje pierwsze konto steemit, ale z własnej głupoty straciłem hasło i nie mam możliwości jego odzyskania, więc postanowiłem zacząć od nowa, tworząc drugie. Teraz jestem zabezpieczony, więc każdego nowego użytkownika przestrzegam: chrońcie i miejcie zachowane swoje hasło, bo wynikają z tego takie sytuacje. Według większości doświadczonych użytkowników powinienem dostać teraz batogiem po plecach, ale kiedy indziej poddam się karze (tak naprawdę, to nie).

Nazywam się Michał, lat dwadzieścia jeden, student pielęgniarstwa. Taki ot, człowieczek, co nikomu w drogę nie wchodzi, ale moja złośliwość i ironia doprowadza ludzi wokół do szewskiej pasji, ale pomimo tego, staram się utrzymywać pozytywne relacje z każdą poznaną osobą. Powinienem promować zdrowie, a mimo to, często można mnie spotkać z papierosem w ustach.

Sporo czytam, a w szczególności kryminały i thrillery psychologiczne, a mój gust muzyczny nie ogranicza się do jednego gatunku, ponieważ lubię posłuchać rapu, jak i popu, ale mam też swoje ulubione utwory w muzyce klasycznej, jazzie i poezji śpiewanej, czy tam piosence literackiej. Nie wiem jak to nazwać. Z resztą, zawsze miałem problem z rozpoznawaniem gatunków. Kolejny powód, dla którego znawcy mogą chcieć mnie powiesić za pośrednie żebro. Moje zainteresowania sięgają również technologii, zwłaszcza tej związanej z medycyną, gotowaniem oraz grami wideo (chociaż z tym ostatnim jest teraz ciężko, ponieważ moje PS4 strzeliło kopytami… No cóż, może kiedyś dorobię się nowej, pisząc na steemit).

Jak to facet, interesuję się również polityką. Nie potrafię przypisać siebie do jakiegoś konkretnego stronnictwa, bo sporo we mnie z prawicy, jak i lewicy. Staram się nie narzekać na władzę, ale zrozumieć ją, co jest niezmiernie trudne. Wam również radzę to samo. Całkiem przyjemnie jest wiedzieć o tym, co się dzieje i co najważniejsze, rozumieć to.

No cóż, to tyle, póki co. Będę czasami publikował moje przemyślenia, artykuły, a może nawet coś nagram, o ile w końcu przezwyciężę nieśmiałość, chociaż problemem jest tutaj mój głos, który brzmi tak, jakby w czasie dorastania mutacja wyszła z hukiem, nie zamykając nawet drzwi.

Aha, i obrazki nie są moje. Ukradłem z Google. W dzisiejszych czasach ciężko jest zrobić coś oryginalnego.