Põhjala to browar rzemieślniczy, który powstał pod koniec 2011 roku w Tallinie stolicy Estonii. Jak nie trudno się domyślić został założony przez entuzjastów piwa oraz piwowarów domowych. W tym wypadku było ich czterech. Niedługo po tym do zespołu dołączył piwowar ze znacznie większym doświadczeniem. Pochodzący ze Szkocji, Chris Pilkington, który przez kilka lat zdobywał w swoje szlify w Szkockim BrewDogu, wielokrotnie opisywanym w moich artykułach. Z reguły nowe browary rzemieślnicze na swoje pierwsze piwo wybierają IPA albo APA, po pierwsze ze względów finansowych, bo takie piwo fermentuje i dojrzewa stosunkowo szybko, zatem szybko może być wypuszczone na rynek i zarabiać na browar, oraz dlatego że jest to w miarę prosty styl. Browar Põhjala ugryzł jednak temat z innej strony i zaczął warzyć z grubej rury, bo na pierwszy ogień poszedł imperialny Porter Bałtycki o tajemniczej nazwie Öö, która tłumaczona na polski oznacza noc. Piwo wkrótce okazało się okrętem flagowym i dzięki niemu browar szybko zyskał uznanie na świecie. Konsekwencją wyboru imperialnego porteru na pierwsze piwo był bardzo długi czas oczekiwania. Browar założono pod koniec 2011 roku, a pierwsze piwo zostało wypuszczone na rynek po ponad 12 miesiącach, na początku roku 2013. Põhjala, co dość typowe dla nowych browarów na rynku, przez pierwsze lata działalności warzyła kontraktowo, ale szybko uległo to zmianie, bo już w Kwietniu 2014 roku, działalność zaczął ich własny browar w dzielnicy Nõmme w Tallinie. Początki były skromne, Browar zaczynał z około 100 hektolitrami fermentowni, ale bardzo szybko się rozwijał i w ciągu 2 i pół roku zwiększył moce produkcyjne czterokrotnie. Põhjala bardzo szybko wyrobiła sobie świetną markę i obecnie jest najbardziej znanym i szanowanym estońskim browarem robiącym bardzo mocne, choć doskonale piwa eksportowane do przeszło 30 krajów, posiada również swój własny bar - Speakeasy przy ulicy Kopli 4 w Tallinie.


Recenzowane dzisiaj piwo to Pime Öö Islay BA należące do limitowanej ,,Cellar Series” i jest to imperialny porter Bałtycki, leżakowany w beczkach po szkockiej whisky z Islay, głównie po Laphroaig. Więcej informacji o Porterze Bałtyckim znajdziesz we wpisie Porter Bałtycki - czarne złoto Polski. Skład to słody Pale, Monachijski, Carafa Special II, Special B, Czekoladowy, Cara 300, czekoladowy żytni oraz płatki owsiane, z których stworzono istnego potwora z ekstraktem początkowym 35 punktów Plato, oraz zawartością alkoholu na poziomie 13.6% Z chmielami jest trochę mniej spektakularnie. Użyte odmiany to El Dorado i Hallertau Blanc, których rezultatem jest niskie IBU na poziomie 30 punktów.


Piwo nie prezentuje się jakoś wybitnie atrakcyjnie, jest czarne, oleiste i nalewa się z niewielką białą pianą, która bardzo szybko zanika. O lacingu praktycznie nie ma mowy, jednak nie ma to wielkiego znaczenia, bo dalej jest znacznie lepiej. Zaraz po otworzeniu butelki roztacza się przyjemny zapach dymu z ogniska. Po bliższym zapoznaniu bardzo wyraźne staja są nuty torfowe oraz whisky, pochodzące od beczek oraz czekolada i majaczący gdzieś w oddali alkohol. Aromat zapowiada naprawdę doskonale piwo i w rzeczy samej tak jest. Czekoladowa słodycz złamana jest torfem oraz dymem co daje świetny balans. Mimo wysokiej zawartości alkoholu praktycznie nie jest on wyczuwalny, a piwa ma sporo ciała i w ogólnym rozrachunku jest naprawdę świetne, dlatego otrzymuje odemnie 4/5. Warto zaznaczyć, że kapsel fabrycznie zabezpieczony jest lakiem, co wskazywałoby na przeznaczenie do długiego leżakowania. Na zdrowie!