Zanim zaczniesz robić muzykę #7: nigdy nie bądź zmanierowanym bucem

Czy artyści są zakochani w sobie? A jeśli tak to dlaczego?

Twórczość artystyczna jest trudna, czasochłonna, wymaga wiele wysiłku, którego nie widzi odbiorca. Produkt końcowy twórcy musi być niezwykle konkurencyjny, żeby zyskać naszą uwagę, wywołać emocje, a może nawet wzbudzić podziw.

Wszystko to jest efektem niewyjaśnionej potrzeby w głębi osobowości – tę potrzebę artyści pielęgnują i traktują jako coś bardzo cennego. Potrzeba tworzenia jest tak silna, że wielu twórców zaniedbuje znajomych, rodziny, pracę, edukację, a nawet traci pieniądze i zdrowie. W dodatku bardziej efektywnie pracuje się w samotności. Nic więc dziwnego, że człowiek zapatrzony w swoją SZTUKĘ, unikający ludzi, będzie odbierany jak narcyz.

Stereotypy nie biorą się jednak znikąd. Wśród artystów, zwłaszcza młodych, pełno jest samouwielbienia, małostkowości i niezdrowej konkurencji.

Ludzie mają zresztą naturalną tendencję do czegoś, co po angielsku nazywa się „positive distinctivness”, czyli uczucia odróżniania się od innych w pozytywny sposób. Psychologicznie rzecz biorąc całą naszą tożsamość budujemy właśnie na porównywaniu, upodabnianiu lub odróżnianiu się od innych. Można „być sobą” tylko w kontekście ludzi.

Freud twierdził, że doszukujemy się u innych wad i słabości, które sami mamy po to, by poczuć się lepiej. Każda sytuacja, która zagraża poczuciu własnej wartości wzmacnia taką projekcję.

Wrażliwe, skupione na sobie ego ucieka się do zakładania nieprzystępnej maski i traktowania wszystkich dookoła jak potencjalnego zagrożenia.

Jak się z tego leczyć? Niektórzy radzą, by prosić znajomych o szczerość, żeby słuchać więcej niż się mówi, żeby porzucić sceptycyzm i dawać się pozytywnie zaskakiwać.

Od siebie dodam, że wspaniałą choć gorzką lekcją jest kilka razy samemu coś zawalić. Odrobina poczucia winy nie pozwala zbyt łatwo uwierzyć we własny geniusz. Dobrze być szczerym wobec siebie i mieć pokorę wobec muzyki i innych artystów.

Pisałem na blogu i powtórzę to: Wspieraj artystów ze swojego podwórka i swojej skali. Chodź na lokalne koncerty, poznaj się ze środowiskiem. Kupuj niszową muzykę i interesuj się tym, co robią inni w mediach społecznościowych. Okazanie odrobiny miłości na Facebooku czy Instagramie jest całkowicie darmowe i bardzo pomaga twórcy, bo uwierzytelnia jego przekaz.

Z dystansem do siebie i zdrową pokorą wobec sztuki żyje się też po prostu lżej.