Serce a Rozum

Dzień dobry :)

Serce a rozum, jak często stajemy przed wyborami, co jest dla Nas dobre, a co jest poprawne? Ile takich wewnętrznych batalii rozgrywamy dziennie? Kto zwycięża częściej, jakie to ma konsekwencje dla Nas? Czy zawsze taki podział istniał? Jedni z Nas zapewne ciągle kalkulują. Chcą wszystko pojmować racjonalnie, wszystko sprowadzać do najprostszej postaci, rozkładać na czynniki pierwsze. Pragną poznać i zrozumieć każdy proces. Inni natomiast robią to, co czują, co podpowiada im serce, nie zastanawiają się, czy będzie to dla nich korzystne, ot co, reagują na obraz, który widzą, nie starają się za wszelką cenę zrozumieć.

Jesteśmy Ludźmi-mamy wolną wolę. Decydujemy o swoich kolejnych posunięciach. Zastanawiamy się co jest dla nas korzystne a co nie. Staramy się podejmować jak najlepsze wybory, które pomogą zrealizować Nam określony cel bądź pomogą rozwinąć dziedzinę życia, na której Nam zależy. Różnimy się sposobem postrzegania, umiejętnościami, temperamentem. Mamy różne cechy charakterów, które wytworzyliśmy sami bądź zostały Nam wpojone, jednak to my trzymamy ster do życia i mamy pełną kontrolę nad tym, co w tym życiu zrobimy, świadomie bądź też nie. Nawet jeżeli wydaje Nam się, że nie mamy tej kontroli nad tym co dzieję się w Naszym życiu to jednak to też jest wybór.

Czy zastanawialiście się co kieruje Wami w podejmowaniu decyzji? Czym kierujecie się bardziej rozumem czy sercem? Czasem to co jest logiczne nie wydaje się dobrym rozwiązaniem i mimo tego, że zrobiliśmy to co podpowiadał Nam rozum nie czujemy się dobrze. Z drugiej strony to co podpowiada Nam serce nieraz wydaje Nam się zupełnie nielogiczne i niezrozumiałe, ale jednak robimy to, ponieważ tak czujemy. Ilu z Was ma takie wewnętrzne konflikty? Jak sobie z Nimi radzicie? Słuchacie bardziej serducha czy rozumu? Które decyzje wychodzą Wam na lepsze? Warto zastanowić się nad tym i zrobić krótki test samemu sobie, czym kierujemy się w Naszych wyborach?

*

Dawno temu wszyscy kierowali się w podejmowaniu swoich decyzji sercem, zarówno Ci z większymi zdolnościami, jak i Ci z mniejszymi. Lepsi pomagali słabszym, wyciągając ich na ten sam poziom, gdyż kierowali się sercem i najważniejsze było dobro ogółu, a nie jednostki. Miłość i dobro kierowało poczynaniami człowieka, troska o bliźniego była czymś normalnym aż do momentu, gdy jeden z ludzi posiadających większe talenty zmienił postrzeganie wszystkiego. Zaczął kierować się rozumem, a nie sercem. Stwierdził, iż skoro niektórzy nie wnoszą tyle dóbr i pracy co wszyscy to nie warto się z nimi dzielić nowymi odkryciami, pomysłami. Nastał podział na tych, którzy wspinali się coraz wyżej i wyżej oraz na tych, którzy nie mogli ich dogonić, co skutkowało jeszcze większą dysproporcją. Z czasem podział stał się oczywisty. Ci mniej rozwinięci pogodzili się z tym, szukając tylko potwierdzeń na nie najlepszą sytuację, w której się znaleźli, bo jak doskonale wiemy lepiej znajduje się wymówki niż szuka iskry do działania. Ci bardziej oświeceni z czasem zaczęli zachowywać się w sposób, poprzez który ich niedawni towarzysze mieli coraz ciężej, aby ich dogonić.

Podział ten trwa do dziś. Osoby, które coś osiągnęły, doszły do władzy, pilnują swoich sekretów, nie dzieląc się z masami, rodziną, znajomymi, przyjaciółmi. Pogłębiając deficyty i bariery.

Na szczęście coraz więcej osób to dostrzega, zaczyna robić rzeczy bezinteresownie, po prostu pomagają bliźnim bezinteresownie. Ludzie otwierają oczy i widzą do czego doprowadzają wieczne kalkulacje, schematy, czasem dobro jest nieszablonowe, czasem nie pasuje do naszego trybu życia, a my wewnętrznie nie możemy się ciągle bronić przed tym, co podpowiada Nam serce oraz intuicja. Nieraz rzeczy, które robimy na pierwszy rzut oka nie maja najmniejszego sensu, nie rozumiemy ich, czasem nawet nie wiemy, dlaczego tak postąpiliśmy. Jednak z czasem zrozumiemy wszystko, a to właśnie dzięki takim małym bezinteresownym gestom, dzięki którym dajemy cząstkę siebie światu. Dajemy to, co najlepszego mamy i nie oczekujemy nic w zamian. To sprawia, że świat staje się na nowo lepszy i przyjazny. Sprawia, że człowiek dostrzega dobro w innym i nie ocenia go na podstawie tego, co widzi, ale tego, co czuje i co jest niezauważalne dla zmysłów przy pierwszym kontakcie.

Życzę Wam, abyście przy podejmowaniu swoich decyzji choć przez chwilę posłuchali swojego serducha :)

Wspaniałej Niedzieli!

*zdjęcie własne.