Przeciętna twarz w XVII wieku nie była tak piękna jak dzisiaj!

Where are you going, my pretty maid?
[Dokąd zmierzasz, piękna panienko?]
I'm going a milking, sir, she said.
[Idę doić growy, powiedziała]
May I go with you, my pretty maid?
[Czy mogę iść z Tobą, piękna panienko?]
You're kindly welcome, sir, she said.
[Zapraszam uprzejmie, proszę pana, powiedziała.]
What is your father, my pretty maid?
[Kim jest Twój ojciec, piękna panienko?]
My father's a farmer, sir, she said.
[Mój ojciec jest farmerem, proszę pana, powiedziała.]
What is your fortune, my pretty maid?
[Jaki jest Twój majątek, piękna panienko?]
My face is my fortune, sir, she said.
[Moja twarz jest majątkiem, proszę pana, powiedziała.]

To popularna piosenka dla dzieci, powstała na bazie przyśpiewki z XVII wieku, spisanej pora pierwszy w roku 1790 w Archaeoligica Cornu-Britannica. Ten z pozoru niewinny tekst odnosi się najprawdopodobniej do powszechnych w tamtym czasie epidemii ospy prawdziwej. Zachorowanie w 35% prowadziło do zgonu, pozostali przeżywali ze zdeformowaną twarzą i czasem również ślepotą.

Już wtedy było wiadomo, że ludzie, którzy pracują przy krowach nie chorują na ospę prawdziwą - zdarza im się za to zachorować na krowiankę (łagodną formę tej choroby występującej u bydła). Mleczarki na ospę prawdziwą chorowały niezwykle rzadko. To powód dla którego uchodziły w tamtych czasach za niezwykłe piękności!

1796 roku Edwar Jenner wykorzystał ludowe spostrzeżenia, zaczął badać je naukowo i ostatecznie rozpoczął szczepienia swoich pacjentów. Polegały one na nacięciu skóry i wprowadzeniu materiału pochodzącego od chorej krowy, co chroniło przed zachorowaniem na śmiertelną chorobą jaką była ospa prawdziwa. Angielskie słowo szczepenie tj. vaccination pochodzi właśnie od słowa krowa (łacińskie - vacca).

Co wiekawe, obrazy pochodzące z epoki przed szczepieniem na ospę często nie pokazują jak naprawdę wyglądali przedstawiani na nich ludzie - artyści najczęściej pomijali szpecące blizny.