Państwo potrzebuje medycyny

Właśnie ukazał się mój drugi tekst dla portalu www.obiektywizm.pl. Zapraszam do komentowania i dyskusji.

25 maja prezydent podpisał nowelizację ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Z rynku wypadnie 20 podmiotów posiadających łącznie 138 zespołów ratownictwa medycznego. Taka postawa władz wobec sektora prywatnego wynika w dużym stopniu z – powszechnego w społeczeństwie – wrogiego nastawienia do działalności rynkowej, zwłaszcza w obszarach wrażliwych społecznie. Z jakiegoś powodu ta sama karetka, z takim samym lekarzem i ratownikiem oraz identycznym wyposażeniem – jeśli podlega państwowym urzędnikom, budzi w nas zaufanie, a jeśli podlega zarządowi prywatnego przedsiębiorstwa, budzi w nas co najmniej podejrzliwość, jeśli nie paniczny strach. Takie emocje pojawiają się oczywiście jeszcze zanim przeanalizujemy sprawę w pełni racjonalnie. Rozmaite analizy ekonomiczne można znaleźć w książkach czy artykułach i rozważania te pozostawmy na boku. Na potrzeby tego artykułu przyjmijmy jedynie, że rzeczywiście takie negatywne emocje istnieją, oraz że większość z nas bazuje w takiej sytuacji jedynie na instynkcie, czasem popartym jedynie powierzchowną racjonalizacją, a nie na rzeczywistej, głębokiej i intelektualnej analizie.

Paul Rubin w pracy Folk Economics wskazuje, że źródło strachu i uprzedzenia wobec mechanizmu rynkowego znajduje się w nas samych i wynika z tego, że nasze mózgi wyewoluowały w czasach zbieracko-łowieckich hord, kiedy mechanizm rynkowy i podział pracy, znane z nowoczesnej gospodarki, nie istniały, a zysk jednego członka grupy oznaczał stratę pozostałych i stwarzał realne ryzyko, że (na przykład) zabraknie pokarmu. W tym sensie strach przed rynkiem ma takie samo podłoże neurobiologiczne jak chociażby strach przed wężami. Nawet jeśli wiemy, że wąż nie zrobi nam krzywdy, to – żeby wziąć go na ręce – musimy zaangażować nasze logiczne myślenie i przełamać negatywne emocje. Dokładnie to samo czujemy, kiedy powierzamy ratownictwo medyczne prywatnym firmom nastawionym na zysk. Jeśli nie wiemy, czy wąż jest bezpieczny, zdajemy się na nasze instynkty. Podobnie jest z rozwiązaniami rynkowymi: jeśli ich gruntownie nie przeanalizujemy – a większość z nas tego nie robi – to zaufamy instynktowi, tzn. będziemy szukali innych rozwiązań niż rynkowe, których doskonałość nie musi realizować się w praktyce, ale w postaci wyobrażonego ideału, różowego jednorożca, tj. perfekcyjnie zarządzającego państwa (...)

Całość przeczytasz tutaj: http://obiektywizm.pl/panstwo-potrzebuje-medycyny/