[Historia] Cesarstwo wiecznie żywe

Autokratorzy i sebastosowie

To, co my dzisiaj nazywamy Cesarstwem Bizańtyńskim, oficjalnie nazywane było Cesarstwem Rzymian/ Rzym czy Konstantynopol - dla tych ludzi nic się nie zmieniło. Tytuł imperatora w greckojęzycznej części basenu Morza Śródziemnego zwykło się nie do końca precyzyjnie tłumaczyć jako autokrator⁶. Fakt faktem, że tytuł ten związany był , podobnie jak jego rzymski odpowiednik, z władzą wojskową. Pojęcie august oddawano za pomocą słowa sebastos. W późnym Bizancjum tytuły te zlały się w jedno, tworząc określenie sebastokrator. Na początku istnienia tego wschodniego imperium korzystano ze wcześniejszej, łacińskiej tytulaturt. Później podstawowy tytuł cesarski brzmiał basileus kai autokrator, co zwykło się tłumaczyć na polski jako... imperator i autokrata. Przez większość czasu głównym tytułem cesarza był po prostu basileus; używali go później i inni władcy, w tym ostatni król Grecji (do 1971 r.). Warto tu jednak dodać, że na terenie obecnej Turcji i pojawiały się też inne twory państwowe, których władcy rościli sobie prawo do bycia cesarzami. Po zdobyciu Konstantynopola w 1202 r., krzyżowcy utworzyli państwo określane jako Cesarstwo Łacińskie (Imperium Romaniae) . Na pozostałych ziemiach Bizancjum powstawały takie organizmy polityczne jak Cesarstwo Trapezuntu i Cesartwo Nicejskie (oba oficjalnie jako Cesarstwo Rzymian!). Jak wiemy, wchodnie Cesarstwo Rzymskie upadło ostatecznie w 1453 r., co symbolicznie uznaje się za jedną za koniec średniowiecza.