Alhambra. Wzory Teselacji W Sztuce Islamu.

Wśród cudotwórców na świecie istnieją setki projektantów, którzy czują się bardzo zainspirowani sztuką islamu, tą samą, która wytwarza emocje spokoju, opanowania z jednocześną odrobiną elegancji w geometrycznych dekoracjach. Jednym z głównych miejsc, w których mieści się ten rodzaj sztuki jest Alhambra w mieście Granada w Hiszpanii. W tym miejscu można dostrzedz wiele murali, ogrodów oraz wnętrz ozdobionych tą starożytną sztuką islamską. Poświęćmy chwilę na naukę, aby poznać, zbadać i przekazać szczegóły związane z tym rodzajem sztuki, wraz z jej historią, rodzajami, aktualnym wykorzystaniem i oczywiście reprezentacjami tego trendu w świecie dekoracji wnętrz. Tak więc, jeśli jesteś ciekawy tych perfekcjonistycznych tendencji, oto Alhambra jako reprezentacja islamskiego wzoru geometrycznego w sztuce.

Mówiąc o historii Alhambry, przenosimy się z powrotem w czasie bliżej roku 666 n.e. Jak donoszą pierwsze pisma wspólnotowe, zbudowano ją z wyjątkową intencją obrony i bezpiecznego zakwaterowania dla ludzi o wielkim znaczeniu. Zbudowana na pozostałościach rzymskich fortyfikacji na wzgórzu, ta strefa wojskowa stała się kompleksem pałacowo-fortecznym o wyrazistym czerwonawym kolorze.

Po upozycjonowaniu się dynastii Ziridów w mieście, zaczęto dalszą rozbudowę. Nawet w tej epoce można łatwo rozpoznać całą konstrukcję i sztukę tych dynastii. Owa dynastia posiadała także ugruntowaną pozycję we wszystkich okolicznych miastach w prowincjach Al-Andalus takich jak chocby Malaga.

Alhambra nieustannie się zmieniała, a jej struktura i dekoracje były i są przedmiotem podziwu dla wielu ludzi. W roku 1238 dokonano najważniejszych modyfikacji, a także dostarczono budowlom większego luksusu. Wraz z dojściem do władzy Muhammada Ibn Nasra, założyciela dynastii Nasrid, która pośród wielu innych modyfikacji wdrożył system kanalizacji i doprowadził wody dla miasta Alhambra, takie warunki utrzymywane są oczywiście do dzisiaj. Po tym, jak hiszpańscy monarchowie podbili Granadę w 1492 roku, stała się ona dwórem chrześcijańskim. W 1527 r. rozpoczęto budowę zamku Świętego Cesarza Rzymskiego Karola V. Niestety w kolejnych stuleciach jej mauretańska sztuka popadła w ruinę. Kompleks był długo zaniedbywany i podlegał wandalizmowi, a kolejni władcy i ich nieodpowiedzialne próby renowacji przyczyniły się do dalszych zniszczeń. Pierwsze udane próby przywrócenia go do dawnej świetności miały miejsce w roku 1828.

Sztuka jest bardzo ważna w tym czasie, także dla islamskiej tendencji tego obszaru. Techniki opracowane głównie w czasach dynastii Nasridów i jedna z najczęściej używanych mozaikowych płytek to Zellige.

Zellige to kolorowe, indywidualnie rzeźbione płytki, złożone w geometryczną strukturę tworzącą mozaikę. Przedstawia się wiele perfekcjonistycznych technik, aby wypolerować kamień i zastosować specjalną emalię, która jest szeroko stosowana w wielu luksusowych domach na całym świecie.

Ten trend prowadzi również do egzotycznego włączenia wzorów matematycznych, które dają pewną przyjemność tym miłośnikom porządku i przymusu.

Zastosowanie zellige polega głównie na pokryciu ścian i podłóg za pomocą wyjątkowo atrakcyjnych wzorów pod względem mozaiki, kompozycji i kolorów. Najpowszechniejszymi fugurami są gwiazda, kwadrat, krzyż, ośmiokąt połączony z kaboszonem itp. Poniżej paleta zelligów najczęściej używanych w mieście Alhambra.

Kolor biały: używany do tła i niektórych wzorów podłóg, stołów i ścian. Powstaje przez zmieszanie kawałków błota ze specjalną mieszanką cyny i ołowiu, dodaje się również piasek kwarcowy, aby uzyskać czystszą białą cynę używa się jej więcej niż ołowiu.

Niebieski: stosowany do tak zwanych płytek, są one wykonane z mieszanin proszku szkliwa przywiezionego z innych krajów, celem jest sprawienie, aby zellige wyglądało jasno, do tego wykorzystywany jest kobaltowy odlew arsenidu.

Brązowy: ten kolor jest uzyskiwany poprzez mieszaninę z miejscowymi minerałami, takimi jak mangan lub oligisto, w zależności od obecności tych minerałów w mieszaninie mogą mieć ciemniejsze odcienie, aż osiągną czerń.

Żółty: ten kolor osiąga się przy obecności minerałów żelazawych, takich jak limonit lub stibnit.
Paleta kolorów zellige jest dziś bardzo szeroka, ze względu na fakt, że istnieją setki różnych odcieni, a wszystkie można osiągnąć dzięki mieszankom w kolorach pudrowych.

Mozaiki są najczęściej używanymi technikami sztuki muzułmańskiej, gdzie ich figury z ornamentami i precyzja w ich umieszczeniu pięknie zdobią każdą przestrzeń, którą można w pełni docenić. Jak wspomniano powyżej, te mozaiki są osadzone w ścianach, podłogach niemal całego kompleksu Alhambra.

Relief to kolejna technika używana w sztuce islamskiej, właśnie w obszarach Andaluzji, gdzie jej zastosowanie pozwala skierować spojrzenie na trójwymiarową przestrzeń, w której głębia jest ważną cechą tych artystycznych tworów. Rzeźba płaskorzeźby na mozaikach i kafelkach pozwoliła również na dodanie do arcydzieł perfekcjonizmu. Dokonano tego ręcznie, z precyzją i wielką dokładnością.

Główną intencją tej muzułmańskiej tendencji artystycznej jest unikanie tworzenia postaci postrzeganej jako ludzkiej, ponieważ do całej kompozycji podchodzi się powtarzającymi się wzorami, w których strumień uwagi rozprasza się podążając za tymi wzorami. Najczęściej używanymi fugurami są kwadraty i okręgi reprezentujące, zgodnie z psychologią form, cykliczne przejścia poznawcze, które tworzą poczucie jedności i pragmatyzm formy.

Innym ważnym punktem nieobecności postaci w islamskich wzorcach jest unikanie adoracji jakiegokolwiek stylu i w ten sposób respektowanie pojedynczego boga i istoty kultu, artyści tego czasu mieli i mają to na uwadze, tak doskonały skład motywów bez godnych uwagi postaci zostaje zachowany.

Deklarowane miejsce światowego dziedzictwa UNESCO w 1984 r., Alhambra jest świadectwem kultury mauretańskiej i najbardziej znaczącą pozostałością po okresie panowania islamskiego na Półwyspie Iberyjskim. Integruje umiejętności muzułmańskich, żydowskich i wreszcie chrześcijańskich rzemieślników i swojej epoki.