Żyrandol za miliony euro, obrus z krokodyla i złoty sedes. Tak wygląda była rezydencja Janukowycza!

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, jak mieszka ktoś, kogo fundusze nie są w żaden sposób ograniczone i może sobie kupić WSZYSTKO? Jeśli nie, to zaraz Wam pokażę co będąc w takiej sytuacji zrobił były prezydent Ukrainy.

Wybieramy się dziś bowiem na wycieczkę do Meżyhirii, byłej posiadłości Wiktora Jaunkowycza, prezydenta Ukrainy w latach 2010-2014.

Pamiętacie Wiktora Janukowycza? To ukraiński, silnie prorosyjski polityk, który został najpierw obalony podczas pomarańczowej rewolucji, a potem ponownie wybrany w 2010 roku. Seria wydarzeń zwieńczona Euromajdanem rozwścieczyła Ukraińców i Janukowycz został zmuszony do ucieczki z kraju. Po opuszczeniu Ukrainy, demonstranci z Euromajdanu wkroczyli do rezydencji zbiegłego prezydenta i zastali tam coś, czego nikt się nie spodziewał. Budynek dotychczas uznawany za dom prezydenta, biały i elegancki, to można powiedzieć „altanka” w porównaniu z willą, która była prawdziwą siedzibą Janukowycza.

Tak oficjalnie mieszkał były prezydent Ukrainy

A nieoficjalnie mieszkał w miejscu, które dziś Wam zaprezentuję.

Na przestrzeni 140 hektarów znajdują się: główna willa, kilka dodatkowych budynków mieszkaniowych, pole golfowe, stawy, własne zoo (!), garaż większy niż większość naszych domów wypełniony luksusowymi samochodami, stacja benzynowa, stadnina, sad, pole golfowe, kompleks szklarni, Galeon, laboratorium do testów żywności… i jeszcze kilka innych rzeczy. Wszystko ulokowane pośród wspaniale utrzymywanych ogrodów ze stawami, fontannami, wyszukanymi gatunkami roślin. Utrzymywane z pieniędzy pochodzących w dużej większości z korupcji.

Część głównej willi

Decydujemy się także na wykupienie wycieczki po wnętrzu willi. Robi ona ogromne wrażenie już z zewnątrz, a to co znajduje się w środku już przechodzi wyobrażenia.

Dostać się na wycieczkę wcale nie jest tak prosto. Z pozoru willa wygląda na zamkniętą dla zwiedzających. Nie ma żadnej kasy, recepcji, informacji o godzinach odwiedzin. O napisach w języku angielskim można tylko pomarzyć. Widzimy jednak przez szybę grupę osób w środku. Pytamy kilkoro ludzi kręcących się w okolicy o to, jak dostać się na wycieczkę. Niestety w odpowiedzi otrzymujemy tylko wzruszenia ramionami; nie rozumieją angielskiego, polskiego lub naprawdę nie wiedzą jak pomóc. W końcu udaje nam się jednak znaleźć turystkę z Estonii, która podpowiada, aby zadzwonić na wskazany na małej kartce ukraiński numer i umówić się na zwiedzanie.

Wnętrze można zwiedzać z przewodnikiem, niestety tylko w języku rosyjskim. Podejrzewam, że z powodu nieznajomości tego języka ominęło mnie wiele ciekawych historii, bo to co akurat udało mi się zrozumieć było bardzo fascynujące.

Już od wejścia widać uwielbienie dla własnej osoby.

Żywe i martwe zwierzęta... koniecznie drogie i egzotyczne. Wszędzie. Doniczki obite skórą węza boa. Wypchane trofea. Skóra krokodyla w roli ozdoby stołu.

W tym korytarzu prezydent bywał rzadko. Znajdowała się tam pokaźna kolekcja egzotycznych ptaków zgromadzonych przez jego żonę. Wszystkie cenniejsze okazy zostały wywiezione z domu razem z innymi wartościowymi przedmiotami.

Ring bokserski, siłownia, tor do gry w kręgle. Używane zaledwie kilka razy, ale być musiały.

Złoto. Marmury. Grawery. Wszystko co cenne i uznawane za drogie musiało się tu znaleźć.

Jest też prywatne kino i obowiązkowy dywan we wzorki!

Jedną z większych gwiazd w posiadłości jest ten żyrandol. Podobno kosztował 17 milionów Euro (ale nikt nie wie ile naprawdę). Ogólnie ciężko oszacować wartość tych wszystkich przedmiotów, bo przed ucieczką Janukowycz postarał się o zniszczenie dowodów ich zakupów.

Jestem taka zamyślona, bo obliczam jak wiele arbuzów można by było kupić za te wszystkie pieniądze wydane na jeden żyrandol!

A taki widok z sypialni miała kochanka Janukowycza.

Miała też swój portret, jak się słusznie domyślacie wykonany ze złota.

Salony i niezliczona ilość oranżerii, gabinetów.

Całkiem skromna jak na te standardy kuchnia.

---

Nie dziwię się wściekłości Ukraińców po tym, kiedy zobaczyli te wszystkie bogactwa. Podobno (niepotwierdzone dane) na utrzymanie posiadłości, Janukowycz przeznaczał równowartość 1% PKB całego swojego państwa.

Ten dom nie powoduje zachwytu, raczej pozostawia niesmak i wprawia w refleksje. Nie bez powodu jest nazywany współczesnym Muzeum Korupcji.

Wychodzę z jednym wnioskiem: nie zazdroszczę Janukowyczowi niczego. Ani takiego bogactwa, a tym bardziej gustu ;)