آمدستیم تا چنان گردیم

آمدستیم تا چنان گردیم

که چو خورشید جمله جان گردیم

 

مونس و یار غمگنان باشیم

گل و گلزار خاکیان گردیم

 

چند کس را نییم خاص چو زر

بر همه همچو بحر و کان گردیم

 

جان نماییم جسم عالم را

قره العین دیدگان گردیم

 

چون زمین نیستیم یغماگاه

ایمن و خوش چو آسمان گردیم

 

هر کی ترسان بود چو ترسایان

همچو ایمان بر او امان گردیم

 

هین خمش کن از آن هم افزونیم

که بر الفاظ و بر زبان گردیم

 

#مولانا