Gedaan met spelen voor kinderen!

De druk is groot

Veel kinderen in deze tijd hebben reeds te kampen met stress. Enkele jaren geleden kon ik dit echt niet begrijpen.
Nu mijn zoontje 4 jaar is en ik zie wat kinderen deze tijd op school allemaal moeten verwerken aan leerstof en zelfs als testen krijgen over wiskunde en taal begin ik het stilletjes aan wel allemaal te begrijpen.

Toen ik nog op school zat leerden we lezen en schrijven op 6 jarige leeftijd. Nu is dit blijkbaar al zo op 4 jarige leeftijd.
Mag een kind nog kind zijn? Waar is de tijd van onbezorgd spelen en opgroeien in een wereld vol fantasie naartoe?

picture source: nl.dreamstime.com

Het gevolg van stress bij kinderen

Mijn zoontje heeft sinds hij naar school gaat faalangst en angststoornissen. Dit begon 3 jaar geleden toen hij iedere nacht nachtmerries kreeg. Even doorbijten vertelden ze op school. Ieder kind heeft dit de eerste weken. Later in het schooljaar kreeg ik opeens een melding van de school dat ik mijn zoontje moest laten onderzoeken op autisme omdat hij het hele schooljaar al niet wilde praten, niet speelde en geen contact zocht met leeftijdsgenoten.
Ik kon het niet geloven! Thuis was mijn zoontje heel uitbundig, gelukkig en een echte babbelaar!

1 jaar later, nog steeds geen verbetering. Timmy wil nog steeds niet praten of spelen. Op de koop toe krijgt hij nu ook angstaanvallen bij het horen van spelende kinderen of een bel. Bij het horen van de schoolbel gaat hij op de grond liggen en bedekt hij zijn oren. Als ik onverwacht naar school ga om te kijken hoe het eraan toe gaat is mijn zoon de enige die stil op een bankje zit te wachten tot hij weer naar huis mag.

picture source: save.ca

Opnieuw een melding van de school. Er is iets mis met Timmy, gelieve hem te laten onderzoeken!
Doordat de situatie voor Timmy ook onhoudbaar werd stemde ik toe met de onderzoeken bij een onafhankelijk centrum voor kinderen met een psychologische aandoening. De wachtlijst voor de onderzoeken was lang. 8 maanden voor de eerste onderzoeken kunnen beginnen. Intussen gaat mijn zoon een klas hoger met de melding:"Met HEM hoef je geen rekening te houden, er zit toch niets in!"

Alweer oudercontact op school. Ik wist wat ik kon verwachten. Tot mijn verbazing had ik blijkbaar niet alleen een gesprek met de leerkracht van mijn zoon maar ook met het CLB die in opdracht van bijzondere jeugdzorg moeten toezien op de thuissituatie van de kinderen wanneer de school een melding maakt over een zorgwekkende toestand.

Ik voelde me rot. Wou dit nu opeens zeggen dat ik geen goede moeder ben? Was het opeens allemaal mijn schuld dat hij niet wilde spelen op school? Gelukkig hadden we in die periode mensen rondom ons die ons konden geruststellen en wilden getuigen dat wij hier al het mogelijke deden om een goede thuis te geven aan onze kinderen.

De onderzoeken

8 maanden voorbij. Eindelijk krijgen we telefoon. De 2 volgende weken zouden we naar het centrum gaan voor de nodige testen die de school en alle betrokken diensten moeten geruststellen.
Na afloop van die 2 weken volgde eindelijk de diagnose. Geen autisme! Geen laag IQ! Er is niets mis. Hij heeft enkel last van faalangst en een groot plichtsbesef ten opzichte van anderen. Die angst om te falen en de grote druk die kleuters te verwerken krijgen zorgde er dus voor dat een kind van toen 2,5 jaar besloot om gedurende de 2 volgende jaren niet te praten en te spelen. Wie niets doet kan ook niets verkeerd doen zal hij gedacht hebben.

picture source: freepik.com

De oplossing

Na overleg met de school vonden we een leerkracht met 20 jaar ervaring die het wel een uitdaging vond om hem over zijn angst te helpen en op het goede spoor te zetten. Met succes! Na amper een week kwamen de eerste woorden en vorige week nog kreeg ik te horen dat hij de rebel van de klas wordt! Hij is nog steeds onzeker en vraagt nog vaak toestemming om te spelen, te eten of te drinken op school maar hij boekt wel steeds meer vooruitgang.

De maatschappij is veeleisend ten opzichte van iedereen en blijkbaar worden dus ook de allerkleinsten hier het slachtoffer van. Laat een kind kind zijn en spelen. Tijd om te leren en te werken is er genoeg. Enkel de tijd om onschuldig en met een oneindige fantasie te kunnen spelen is beperkt! Gun ze deze korte tijd. Zelf denken we vaak met heimwee terug aan deze tijd. We kunnen de tijd voor onszelf niet terugdraaien maar we kunnen er wel voor zorgen dat onze kinderen ook van deze tijd kunnen genieten!