Neşet Ertaş (Halk Ozanı)

Neşet Ertaş, 1938 Kırşehir'in Çiçekdağı ilçesine bağlı Kırtıllar köyünde dünyaya geldi. Muharrem ve Döne'nin 2. çocuklarıydı. İlerleyen yıllarda 3 tane daha kardeşi olmuştu.

Babası Muharrem Bey, mesleğini saz ustası olarak icraa edip ailesinin geçimini bu meslekten el emeğiyle ailesinin geçimini sağlamaktaydı.

Neşet, bir baba canlısıydı babasını her röpotajında ayrı dile getirir bir demecinde de şunu belirtmiştir. Ruhunun onun(babasının) ruhuna eş olduğunu inandığını belirtmiştir. Birgün "Neşet Ertaş" olacak ise, babasının dağ gibi gölgesi hep üzerinde olmalıydı.

Halk ozanı sanatçısının bir ideolü olarak sanat hayatına atılmasa da 5 - 6 yaşlarında saz ve keman çalmaya başladı. Bu yeteneklerini geliştirmesinde babasının oldukça etkisi olmuştur. Babası ile gittikleri düğün ve toplantılarda babasına yardımcı olurken bir yandan da babasına keman çalıyordu. Keman ve bağlama yeteneğinden sonra babası ile gittikleri düğün ve organizasontınlarda sesinin güzel olduğunu arada bir söylediği Türkülerden sesinin güzel olduğunun farkına varılmıştı.Yerleşik hayatları var ile yok arasında birşeydi aslında Kırtıllı köyü onların anavatanı olmasına rağmen o zaman da ekmek parası için il il, ilçe ilçe, köy köy dolaşıyolardı. Bu yüzden Neşet okula geç başladı ve başlasada okuyamadı bir nevi göçebe hayatlarından dolayı. Gittikleri yerler çocukluğunun ilk 8 yılı kendi memleketi Kırşehir de geçti daha sonrasında Kırıkkale, Kayseri, Yozgat, Niğde, Nevşehir ilçe ve köylerinde gezerek iş aradılar ve bu yüzden dolayı Neşet Ertaş okula geç başladı ve başladığı okulu bitiremedi.

Neşet, 12 yaşında annesini kaybetti, annesinin kaybetmeden önce Kırşehir'e bağlı Çiçekdağı İbikli köyüne yerleştiler. Annesinin vefatından sonra babası 5 çocuk ile baş başa kalmıştı. 3 aylık kardeşi de yollarda göçebe iken vefat etmişti ve acılarını yollarda yaşadılar. Babası Kırıksoku köyünde Arzu adında bir kadınla evlendi. Üvey annesinin köyünde bir dönem yaşadılar bu köyden sonra Yerköy ilçesine yerleşmiştiler.

Arzu'nun ölümü de erken olmuştu ve Muharrem Bey 5 çocuğunu da alarak Kırtıllar köyüne tekrar geri döndü ve oraya yerleşti. Neşet artık 14 yaşına gelmişti ve buralarda ki son günleriydi. Artık İstanbul'a gelip iş arayacaktı.

Aslında Neşet Ertaş köçekti. Abdallarda 5-6 yaşına gelmiş çocuklar boş durmasında diye düğün ve organizasyonlarda ellerine bir zil verilirdi bununla beraber köçeklik serüvenleri başlardı. 11-12 yaşlarına geldiklerinde eğer çocuğun çalgı yada sesinde birinde yeteneği varsa çalgılardan birini alır devam eder yada sesiyle türkü söyler devam eder hiç bir yeteneği yoksa da köçeklikle devam ederd. İşte Neşet'de böyle bir ortamdan çıkarak geldi bugüne. Babasına olan sevgisi ve saygısı bununla beraber taçlanıyordu çünkü babası hem saz ve keman yeteneği üstüne bird sesi güzel olmasını keşfetmişti.İlk zamanlar babasının yanında zil çalıyordu köçeklikte yaptı. Babası saz çalıyordu. Neşet her zaman sazı bir başka sevmişti gönlünü hep sazdan yana tuttu. Ağabeyi keman çalar Neşet zil veya köçek oynardı.

Neşet, babasına karşı çok saygılıydı her ne dediyse saygısını yitirmeden yıllarca köçeklik yaptı. Hatta gittikleri bazı yerlerde acınası gözlerle Neşet'e bakanlar oluyordu ve bu babasının gözünden kaçmıyordu. Göçebe bir hayat sürdükleri için onlara Abdallar geldi, Abdallar gitti diye bahsederler veyahut cingan(şimdi ki çingene) derlerdi.Abdallar cinganlardan bir önceki toplulukdu onlar için.

İşte Neşet Ertaş'ın bu durum için yazmış olduğu adını da "Dertli Yoldaş" verdiği türküsüne şöyle başlamıştı.

"Zengin isen ya Bey derler ya Paşa,
Fukara isen ya Abdal derler ya Cingan, haşa"

İstanbul serüveni de pek sıkıntılı geçti aslında daha 14 yaşında idi. Sazını aldı düştü yollara gerek aç kaldı gerek susuz ama yılmadı iş aramaya devam etti. Doğru düzgün bir iş bulamadı bir gün dolanırken Şençalar Plak tabelasını gördü ve sazıyla içeri girdi. Şençalar plak'da içeri girdiğinde dönemin sanatçısı "Behiye Aksoy" ilk plağı dinlenmekteydi. "Kadri Şençalar" Şençalar plağın sahibi idi o zamanlar ve Neşet'i fark etti onu dinledi ve sesini sazını çok beğendi.Elinde imkanları kullanarak Neşet'e hemen bir plak okuttu sonrasında Beyoğlu Saza giderek ilk sahneyle buluşmasına yardımcı oldu. Neşet Ertaş böylelikle İstanbul'da ilk sahnesini alma fırsatını yakaladı.

Neşet Ertaş ilk plağını da ilk adımını attığın Şençalar Plak da yaptı Plağın adı "Neden garip garip ötersin Bülbül" oldu. Bu türkü babasına ait bir türküydü. Halk ozanı olma yolunda hızlı adımlarla ilerliyordu ve halk onu gerçekten sevmişti. Plak, Kaset ve konserler ile ününe ün katmıştı.

Neşet Ertaş İstanbul serüvenini 2 yıla sığrdırdı ve sonrasında Ankara'ya gitti. Burada bir gazinoda çalışmaya başladı ve hayatını birleştireceği kişiyi de burada tanıdı. Adı Leyla...

Halk ozanında aşık olmak bir sanattı. Aşaık olmaz isen türkü çıkmazdı. Babasından öğrendiği gittiği her yerde bir güzele aşık olmak ona güzel türküler yazdırırdı. Yaşı küçük ama ruhu büyük bir insandı Neşet... Leyla'da onlardan birisi işte.

Neşet'in evliliği de bir hayli zordu. Muharrem bey karşı çıkmıştı kendi içlerinden biri olmadığı için. Keza kızın anne ve babası da Neşet'in ailesini benimseyememişti. Bir atasözü haline gelen söz vardı oda tam Neşet Ertaş'a uydu; " Kızı kendi haline bırakırsan ya davulcuya varır ya zurnacıya".

Neşet ve Leyla kimseye kulak asmayıp 1960'da evlendiler. Bu evlilikten Döne(Annesinin adı), Canan ve Hüseyin adında 3 çocukları oldu.

Askerlik vazifesini de evliyken yaptı.1968'de eşinden ayrıldı. İlk zamanlar mutluydular ama Leyla'nın ailesi kızlarının üstüne kara bulut gibi çökmüşlerdi.Gönlü aşk dolu bir insanın tabii ki aşkla sözlerine devam etmesi gerekirdi.

Leyla ile ayrılık sonrasında babasının yazmış olduğu türkü;

“Evvelde tutmadın Neşet sözümü
Öksüz koydun yavruları kuzunu
Almasaydın Boluların kızını
Son pişmanlık fayda vermez evladım.
Ben Neşet’im diyorsun o da der Leyla
Sebep oldu anası ayırdı böyle
Bir ben söyleyeyim Neşet bir de sen söyle
Atasözü muteberdir evladım
Tükettin ömrümü koymadın özümü
Atasözü tutmayan döver dizini.
Leyla çıkmış konsere takmış pozunu
Bu da bize bir zuldür evladım.
Temiz ruhlu hoş sohbetsin şöhretsin
Hakkın vardır evlenmeye evladım
Mevlam sebep olanları kahretsin
Aslı bozuk alma dedim evladım
Küsmedim Neşet’im kahrettim sana
Baban değil miydim sormadın bana?
Olan olmuş yavrum ne deyim sana
Sen aklını yitirmişsin evladım”

Neşet'de buna karşılık yazmış olduğu türkü;

“Aşkı kimden aldın sevgiyi kimden?
Aslı bozuk deme gel şu insana
Soracak olursan eğer ki benden
Aslı bozuk deme gel şu insana.
Yazımızı felek yazdı Mevla’dan değil
Enin dediklerin a dost evladan değil
Her hata suç bende Leyla’da değil
Aslı bozuk deme gel şu insana.
Ulu arıyorsan analar ulu
Sevmişiz gönülden olmuşuz kulu
Analar insandır biz insanoğlu
Aslı bozuk deme gel şu insana.
Seni beni kim getirdi cihana
Her oğlu doğurmuştur bir ana
Senin fikrin başka dostluk bahane
Aslı bozuk deme gel şu insana”

Neşet Ertaş bilinmez ama gerek ayrılıktan sonra alkol çok alıyordu onun deyimiyle işim gereği fazla alkol almak zorunda kalıyordum. Bu kadar fazla alkolün bir etkisi elbetti ki olucaktı ve olduda parmaklarında uyuşmalar oldu. Hacettepe hastanesinde yattı ama hastalığa çözüm bulunamadı. Almanya'da yaşayan kardeşine mektup yazdı ve kardeşi mektubunda davet ederek Almanya'ya gitti.

Almanya'ya gitmesi mesleki hayatının sona ermesini engelledi. Bu şöyle oldu. Türkiye'de parmaklarındaki uyuşmalarına çözüm bulamayan doktorlar Almanya'daki tedavilerde sonuç almıştı fakat orada kalma izni 3 aydı. Bu tedavisi için kısa bir süre idi ama kendisinin müzisyen olması onun Almanya'da daha uzun kalmasına sebep oldu böylelikle hem orada mesleğini icraa ettirip hemde tedavisini gördü.

2000'li yılların başında Türkiye'ye bir konse ile geri dönüş yaptı. Almanya'ya sağlık problemleri için gitmişti fakat orada gerek çocuklarının epitimi için gerek sağlık problemlerinden dolayı yıllarca kaldı. 2000'de bir konserle Türkiye'ye dönüş yaptı.

Dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel Neşet Ertaş'ı "Devlet Sanatçısı" ödülüne layık gördü. Ama Neşet Ertaş bu ödüle onur duymasına rağmen kabul etmemişti. Bunları şu sözlerle anlattı; Hepimiz bu devletin sanatçısıyız. Ayrıca bir devlet sanatçısı sıfatı bana ayrımcılık geliyor. Halkın sanatçısı olarak kalırsam benim için en büyük mutluluk bu. Şimdiye kadar devletten bir kuruş almadım. Bir tek TBMM tarafından üstün hizmet ödülünü kabul ettim. Onu da bu kültüre hizmet eden ecdadımız adına aldım".

Gerçek bir halk ozanıydı bu davranışı ile halkın içinden olduğu bir daha göstermiş oldu.

Bu davranışları ile UNESCO tarafından "Yaşayan İnsan Hainesi" olarak kabul edildi.

Yakın tarih 25 Nisan 2011'de İstanbul Teknik Üniversite Devlet Konservatuarı tarafından "Fahri Doktora" ünvanına layık görüldü. Bağlamadaki tavrı ve türküleri ders kitaplarına işlendi.

Neşet Ertaş hayatının son yıllarını İzmir'de müstakil evinde geçirdi. Küçük bir bahçesi vardı. çeşit çeit meyve ağaçları da vardı.

Evinin bir kanaryası vardı her zamanda kanaryası olmuştu sesine ses katsn diye. Ama hiçbir zaman kafese kitlemezdi kapısını hep açık tutardı.

Son günlerini İzmir'de geçiriyordu.Prostat kanseri teşhisi konulmuştu ve Neşet Ertaş 25 Eylül 2012'de İzmir'de hayatını kaybetti. Cenazesi Kırşehir Bağbaşı Mezarlığına götürüldü. Babası Muharrem Bey'in yanına defnedildi.

Mezar Taşında şöyle Yazıyordu; “Sakin ol ha insanoğlu! İncitme canı, her can bir kalp, Hakk’a bağlı. İncitme canı, incitme”.

Bu fani dünyaya tüm güzellikleriyle kadına ve insanoğluna vermişti olduğu değer ile kalbimizde her zaman yeri olan bir insan göçtü bu dünyadan...