တမလြန္ခရီးသို႕

ညဥ့္နက္လာေလ အေအးကရင္ဘက္ထဲထိတုိင္ေအာင္ စိမ့္ေအးလြန္းလွသည္။
ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ေပတရာလမ္းမႀကီးကုိ ငယ္ေပါင္းတစ္ေယာက္လုိ သေဘာထားျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္ ဝမ္းနည္းမႈေတြကေတာ့ ရင္ထဲအျပည့္ ျဖစ္၍ေနေလေတာ့သည္။

``ဝူး ဝူး ဝူးးး´´ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူလုိက္တဲ႔ေခြးေအာ္သံေတြေၾကာင္႔ လွမ္းေနတဲ႔ေျခလွမ္းေတြေတာင္ တုံ႔ဆုိင္းသြားရေလေတာ့သည္။

ကားမီးေရာင္ေတြကလည္း မ်က္လုံးေတြကုိ စူးရွစြာ ထုိးစုိက္ခံရသလုိျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္လုံးေတြလည္း ျပာလဲ႔လဲ႔ေတြေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။

``ေကာင္ေလး သတိထားေနာ္´´ အနားကျဖတ္သြားရင္း နားနားကုိကပ္ျပီး ေျပာသြားသလုိပဲ ၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကုိ လွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္း အရာအားလုံးက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွ်က္ ၊ လူတစ္ေယာက္အနားကပ္ျပီး ေျပာသြားသလုိခံစားလုိက္ရတာ ။

ဒီေနရာ ဒီလမ္း ညနက္နက္တစ္ေယာက္တည္း တစ္ခါမွ မသြားဖူးေပမယ့္ ေန႔လည္ဘက္ေတြေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ဖူးတယ္။

ဟုိရင္တစ္ခါ မဂၤလာပဲြျပင္ေပးဖုိ႔ လာတဲ႔ သားအမိနွစ္ေယာက္ ဒီေနရာေလးမွာ ကားနဲ႔တုိက္မိျပီး ဆုံးသြားတဲ႔ေနရာေလး ၊ သားအမိႏွစ္ေယာက္မေသခင္ ဒီေနရာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးစည္ကားတယ္ ၊ ဆုိင္ခန္းေလးေတြကအစီအရီ ဖရဲသီးေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ကေရာင္း ၊ ကြမ္းေရာင္းတဲ႔သူကေရာင္းနဲ႔ လမ္းေဘးနားပတ္ဝန္းက်င္ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ လွေပေနတယ္။

သားအမိႏွစ္ေယာက္ေသျပီးတဲ႔ေနာက္ပုိင္း ညဘက္ေရာက္လာရင္ ကုိယ္ထင္ျပတာေတြ ဆုိင္တံခါးလာေခါက္တာေတြမ်ားလာတယ္။
ၾကာလာေတာ့ ေစ်းဆုိင္ေတြလည္း ေျခာက္ျခားမႈဒဏ္ကုိ မခံစားနုိင္ေတာ့ပဲ ဒီေနရာေလးကေန အစီအရီ တေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။

ခုလည္း ``ေကာင္ေလး သတိထားေနာ္´´ ဆုိတဲ႔စကားကုိ ဘယ္သူကေျပာသြားတာပါလိမ့္ ၊ နားနားကုိ ကပ္ျပီး ေျပာသြားတာကေတာ့ အမွန္အကန္။

စိတ္ထဲနည္းနည္းေၾကာက္သြားေပမယ့္ ေလွ်ာက္ေနတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ ရပ္တန္႔မသြားေပ။
``ေကာင္ေလး ေနာက္မွာကား သတိထား´´ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေျပာလုိက္တဲ႔စကားသံ ပီပိီသသ ၾကားလုိက္ေပမယ့္ အရာအားလုံးက ေနာက္က်လုိ႔သြားခဲ႔ေခ်ျပီ။

``ဝုန္း ´´

က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ေလေပၚေျမွာက္တတ္သြားခဲ႔တယ္။
ထူးဆန္းတာတစ္ခုက အျမင့္ကေနျပဳတ္က်တာေတာင္ နာက်င္မႈဆုိတာ ဘာမွမခံစားရလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

``ေကာင္ေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ´´

တတိယအႀကိမ္ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႔အသံ ၊ ေနာက္ကုိ အသာအယာလွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဆးျပင္းလိပ္ကုိ ပါးစပ္မွာခဲျပီး အုတ္ခုံေလးေပၚမွာ ထုိင္ေနတဲ႔ အေဒၚတစ္ေယာက္။

``ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခဏခဏသတိေပးတာ အေဒၚလား´´

မသိလုိ႔ေမးမိတာကုိ အေဒၚက ျပံဳးျပံဳးၾကီးၾကည့္ျပီး သြားေတြေပၚေအာင္ ျပံဳးျပလုိက္ေသးတယ္။

``အေဒၚလားလုိ႔ေမးရေအာင္ ဒီနားမွာ ဘယ္သူရွိေငးလုိ႔လဲ´´

ဟုတ္လည္းဟုတ္တာပဲ ဒီနားတစ္ဝုိက္မွာလည္း အေဒၚတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ ။
အုတ္ခုံေလးေပၚမွာ ထုိင္ေနေသာ အေဒၚ႔ကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ပုခုံးမွာလြယ္ထားေသာ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးကုိ အုတ္ခုံေလးေပၚသုိ႔ ခဏခ်ထားမိလုိက္တယ္။

``အေဒၚက ဒီမွာတစ္ေယာက္တည္း ဘာထုိင္လုပ္ေနတာလဲ´´

ကြ်န္ေတာ့္အေမးကုိ အေဒၚကတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း တစ္ေနရာကုိ လက္ညိဳးထုိးျပလုိက္တယ္။
သူလက္ညိဳးထုိးတဲ႔ဘက္ကုိ လွမ္းၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ ကားလမ္းေဘးမွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲမသိ ၊ လူအုပ္ႀကီးရွိရာဘက္ကုိ သြားမလုိ႔ ေျခလွမ္းေတြဟန္ျပင္လုိက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ကြ်န္ေတာ့္လက္ကုိ အေဒၚကဆဲြထားတယ္။

``ဘာသြားလုပ္မလုိ႔လဲ´´

``လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲမသိဘူး ခဏသြားၾကည့္ခ်င္လုိ႔´´

``မင္းမွာ အျမႊာညီအစ္ကုိေတြရွိလား´´

ဟင့္အင္း မရွိပါဘူး´´ ![image](https://img.esteem.ws/yoicomvmfm.jpg)ဒါဆုိ မင္းသြားၾကည့္လည္း ဘာထူးလာမွာလဲ ၊ အသက္ျပန္ရွင္လာမွာမွမဟုတ္တာ´´

`ဟာ´ ဒီအေဒၚဘာေတြလာေျပာေနတာလဲမသိ ၊ ဆဲြထားတဲ႔လက္ကုိ အတင္းရုန္းဖယ္ျပီး လူအုပ္ၾကားထဲကုိ အတင္းေျပးလႊားသြားမိတယ္။

ကားလမ္းရဲ႕ေဘး ေျမနီလမ္းေလးမွာ လူတစ္ေယာက္ေခြေခြေလးလဲက်ေနတယ္ဆုိတာထက္ အသက္မရွိလုိ႔ ျငိမ္သက္သြားတာဆုိရင္ ပုိျပီးမွန္ေပလိမ့္မယ္ထင္တယ္။

`သနားလုိက္တာ ကြ်တ္ ကြ်တ္´ ဒီေကာင္ေလးအတြက္ တကယ္ကုိ စ္တ္ထဲမေကာင္းမိဘူး ၊ သူ႔မိဘေတြသိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နာလုိက္မလဲ ၊ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ တကယ္ကုိသနားမိသြားတာ ။

`အား´ လူတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဝင္တုိက္သြားတယ္။ ဗုိက္ထဲကကုိ ေဖာက္ထြက္သြားတာ ။ ေလဟာနယ္ႀကီးတစ္ခုက ရင္ဘက္ကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္သလုိမ်ဳိးႀကီးျဖစ္သြားတာ။

``ဟာ ဒီကေလးက ဟုိဘက္ရြာက ေဝယံ ပါလား ၊ အသက္ေကာရွိေသးလား ၊ သူ႔မိဘေတြကုိအျမန္ဆက္သြယ္လုိက္ေလ´´

ေဘးနားက တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေရပတ္မဝင္ေအာင္ ေျပာေနတဲ႔ ဒီဦးေလးႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိတာေပါ့ ၊ သူ႔ႏူတ္ဖ်ားက ထြက္ေပၚလုိက္တဲ႔နာမည္က ေဝယံ ဆုိကပါလား ၊ သူေျပာတဲ႔နာမည္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ကြက္တိကုိ လာတူေနတယ္။

ဒါဆုိရင္ ခုေသေနတဲ႔လူက ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေနတာလား ၊ အေတြးေတြတစ္သီႀကီးေတြးလုိက္တဲ႔အခ်ိန္ တဝိီဝီနဲ႔ေရာက္လာတဲ႔လူနာတင္ယာဥ္တစ္စီးေၾကာင္႔ အေတြးေတြျပတ္ေတာက္သြားတယ္။

လဲက်ေနတဲ႔လူနာကုိ သူတုိ႔ေတြမတင္သြားၾကတယ္ ၊ ေဘးနားကလူေတြကလည္း ကံေကာင္းပါေစေကာင္ေလးရယ္ဆုိျပီး ဆုေတာင္းေပးေနၾကတာ ၊ လူနာတင္ယာဥ္ကားေပၚကုိ ကြ်န္ေတာ္ပါလုိက္မလုိ႔ ေျခလွမ္းျပင္လုိက္တဲ႔အခ်ိန္ ေနာက္ကစကားသံတစ္ခုထြက္ေပၚလာတယ္။

``ေကာင္ေလး ဘာလုိ႔လုိက္ေနမွာတုန္း ၊ နင္ျအသက္ျပန္ရွင္လာမွာမွမဟုတ္တာ လုိက္မေနနဲ႔´´

သူေျပာတာလည္း ဟုတ္သားပဲ ၊ ျပီးဆုံးခဲ႔တဲ႔ ဘဝကုိမက္ေမာေနေတာ့လည္း ဘာမ်ားပုိထူးျခားလာမွာလဲ။

``ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ခဏျပန္ခ်င္တယ္´´

``မင္းမိဘေတြငုိေနတာကုိ ျမင္ခ်င္ေနတာလား ၊ သူတုိ႔ငုိေနတာကုိ မင္းကဘယ္လုိစြမ္းအင္ေတြေပးနုိင္မွာမုိလုိ႔လဲ´´

``အဲဒါေတြ မသိဘူးဗ်ာ ၊ ျပန္ခ်င္တာပဲသိတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လုိက္အုံးမယ္´´

``ဒီမွာ ေကာင္ေလး အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ျပန္လာခဲ႔ ၊ ျပန္မလာခ်င္ရင္ေတာင္ မင္းကုိေမာင္းထုတ္ၾကမွာပါ ဟားးဟားးး´´

ဒီအေဒၚရဲ႕ ရယ္သံကုိ ဂရုမစုိက္ေတာ့ပဲ အိမ္ကုိအေျပးေလး ေျပးသြားမိတယ္။
ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ အေတာ္ေလးကုိျမန္တယ္။တခါတေလ ေလေပၚကုိလႊင့္ေမ်ာသြားသလုိပဲ ဒါေပမယ့္ တိမ္ေတြကုိ ထုိင္စီးရတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အေဖဆူလုိ႔ အိမ္ကေန ဆင္းလာရင္း ဒီလုိျဖစ္သြားတာဆုိေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ကုိပဲ ျပန္ျပန္ျပီးသတိရမိတယ္။

ခဏေမာလုိ႔ နားေနတဲ႔အခ်ိန္ ေဘးနားကလယ္ကြင္းေတြကုိ ခဏတျဖဳတ္ၾကည့္မိလုိက္တယ္။
ဟုိးဂံုးထိပ္ေပၚကေန ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ အတူတူဆင္းလာတယ္။
အနားေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိျပံဳးျပလုိ႔ ျပန္ျပံဳးျပလုိက္မိတယ္ ။
တစ္ခုထူးျခားတာက သူတုိ႔ေျခေထာက္ေတြက ဒူးဆစ္ေတြကအစ ေနာက္ကုိလည္ေနတယ္။
သိပ္မၾကာလုိက္ဘူး ကုကိၠဳပင္ေပၚကေန လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာတယ္။
အသားကမည္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ပုံစံကေတာ့ သားသားနားနားပါပဲ ၊ အပင္ေအာက္က ဂံုးေလးေပၚမွာထုိင္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္နားကုိ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ကပ္လာျပီး ခဏထုိင္ျပေစ ဆုိျပီး ခြင့္ေတာင္းလုိ႔ ထုိင္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။

``ခင္ဗ်ားက သရဲလား´´

ကြ်န္ေတာ့္အေမးကုိ သူက ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ေလးျပံဳးျပီး စကားတခြန္းေတာ့ ျပန္ေျပာတယ္။

``ေစာနက အပင္ေပၚက ဆင္းလာတဲ႔ပုံစံကုိေျပာျပပါလား´´

``ဟင္ ခင္ဗ်ားဆင္းလာတာ ေဇာက္ထုိးႀကီးဆင္းလာတာေလ´´

``အဲဒါ အဓိကပဲဗ် လူေတြက အပင္ေပၚကေနဆင္းလာရင္ ဘယ္ေတာ့မွေဇာက္ထုိးမဆင္းၾကဘူးဗ်´´

``ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားက သရဲေပါ့´´

``ေၾသာ္ ခက္ေနျပီ သရဲခ်င္းခ်င္း ေတာ္ေတာ္ရစ္ေနတာပါလား ၊ ေတာ္ျပီ အပင္ေပၚျပန္တတ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ ၊ စကားေျပာေဖာ္ရမလားလုိ႔ဆင္းလာတာ ဒုကၡပါပဲ´´

ကုိယ့္ဟာကုိယ္ေနေနတဲ႔ဟာကုိ သူပဲလာျပီး ပတ္သက္ေသးတယ္ ၊ သူကပဲ အျပစ္တင္စကားေျပာသြားေသးတယ္ ၊ ေတာ္ေတာ္ဟာသဆန္တဲ႔သရဲ။

အေမာေျပလုိ႔ ရြာထဲကုိဝင္မယ္အလုပ္ ေရွ့ကေန လူတစ္ေယာက္က လာတားေနတယ္။

``ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ ´´

``ဟ ငါက ရြာေစာင့္နတ္ေလကြာ´´

``ရြာထဲကအေဖ့အိမ္ ခဏသြားခ်င္လုိ႔ ခြင့္ေပးပါေနာ္´´

ဒါေတာ့ ခြင့္ေတာင္းတတ္ျပီးသား ၊ ငယ္ငယ္ကတည္းပ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေနဖူးတာဆုိေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြသိျပီသား ၊ သူတုိ႔ခြင့္ျပဳမွ ဝင္ရမယ္ဆုိတာကုိလည္း သိထားတာဆုိတာ့ စကားကုိအတတ္နုိင္ဆုံး ခ်ဳိခ်ဳိသာသာေလးေတာ့ ေျပာေပးရေသးတယ္။

``ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာခ်ဳိသာလွခ်ည္လား ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ပါတယ္ကြာ ၊ ျမန္ျမန္ဝင္ ျပီးတာနဲ႔ ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္ ခဏေန ဂ်ဳတီခ်ိန္းရေတာ့မွာ ေနာက္ေစာင့္မယ့္ နတ္က ငါ့လုိသေဘာေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး´´

ကြ်န္ေတာ္လည္း ရြာထဲကုိ အျမန္ေျပးဝင္မိလုိက္တယ္ ၊ ရြာထဲမွာလည္း နတ္ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ အိမ္ေတြပတ္လည္ေနတဲ႔ေကာင္ေတြကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ ။

``ဟာ လူေတြက နံတယ္ဟ´´

အမယ္ လူေတြက နံတယ္ဆုိပါလား ၊ ဘယ္ေကာင္ေျပာတာလဲသိခ်င္တာနဲ႔ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္တာ ရြာထဲက လူ႕ငရႈတ္ႀကီး ဦးတုတ္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။

`` ဟာ ဦးေလး အလည္လာတာလား´´

ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကုိ ၾကားတဲ႔ဦးတုတ္ႀကီးက ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ သူမဟုတ္သလုိေတာင္ လုပ္ေနေသးတယ္။

``ဦးတုတ္ႀကီး ခင္ဗ်ားကုိေျပာေနတာေလ´´

``ေဟ ငါ့ကုိေျပာေနတာလား မင္းက ဘယ္လုိလုပ္ ငါ့ကုိျမင္ရတာလဲ ´´

``ကြ်န္ေတာ္က ေစာေစာေလးကမွ ကားတုိက္ခံရတာေလ´´

``ေၾသာ္ ဒါေၾကာင္႔ ေစာေစာက လူနာတင္ယာဥ္ျဖတ္ေမာင္းသြားတာကုိး ၊ ဒါနဲ႔ မင္းေကာအလည္လာတာလား´´

``ဟုတ္တယ္ဗ် အိမ္ခဏေျပးလုိက္အုံးမယ္´´

``ေနအုံးကြာ တုိ႔ေတြလူစုံတုန္း တစ္ဝုိင္းေလာက္ထုိင္ရေအာင္ကြာ´´

``ဟာဗ်ာ ခင္ဗ်ားကလည္း ခုခ်ိန္ထိ ဒါေတြလုပ္ေနတုန္းလား´´

``တစ္ခါတေလမွပါကြာ´´

ဦးတုတ္ႀကီးကုိနူတ္ဆက္ရင္း အိမ္ကုိ အျမန္ေျပးသြားမိလုိက္တယ္။
တစ္မိသားစုလုံး ဝမ္းနည္းေနတဲ႔ပုံရိပ္ေတြျမင္ေတာ့လည္း စိတ္ကေတာ့မေကာင္းမိေပ။

``တီ တီ တီ´´

ဝစီမႈတ္သံလုိလုိ ဘာလုိလုိၾကားလုိက္တာနဲ႔ မၾကာလုိက္ ရြာထဲက ဝိညာဥ္ေတြ ရြာျပင္ဘက္ကုိ အကုန္ေျပးူထြက္သြားၾကတယ္။

``ေဟ့ေကာင္ ေဝယံ သြားေတာ့ေလ အေဆာ္ခံထိေနအုံးမယ္ ဧည့္ေတြ႔ခ်ိန္ေစ့ျပီဟ´´

သူတုိ႔ေျပာတာနဲ႔ အိမ္ထဲက ေျပးထြက္မိလုိက္တယ္ ။ရြာထိပ္ေရာက္ေတာ့ ရြာေစာင့္နတ္ႀကီးက အသင့္ေစာင့္ေနတယ္။

``ဘယ္လုိလဲ ေကာင္ေလး အဆင္ေျပခဲ႔ရဲ႕လား´´

``အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ ဧည့္ေတြ႔ခ်ိန္က ခဏေလးဆုိေတာ့ ဖင္ပူေအာင္ေတာင္ မထုိင္လုိက္ရဘူး´´

``ဟားးးဟားးးးဒီလုိပါပဲကြာ လူ႔ဘဝနဲ႔ ျခားထားတယ္ဆုိေပမယ့္ စည္းကမ္းေတြက ခ်ထားရတယ္ တစ္ခ်ဳိ႔ေကာင္ေတြက ရြာထဲေရာက္တာနဲ႔ အစအေနာက္ကေတာ္ေတာ္သန္ၾကတာ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္လုိ႔ ေသခ်ာစီစစ္ေနရတာ အခ်ိန္နဲ႔ပုိင္းျပီး လည္ပတ္ခြင့္ျပဳထားရတာ´´

``ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘဝကေကာ ဘယ္လုိေတြျဖစ္လာမွာလဲ ´´

``ကံကံ၏အက်ဳိးပဲေလကြာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔အက်ဳိးခံစားရမွာပဲ ၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းက်ဳိးခံစားရမွာပဲေလ ၊ ဘာမွစိတ္ပူမေနနဲ႔ အခ်ိန္တန္ရင္ တာဝန္ရွိတဲ႔လူေတြ လာေခၚၾကလိမ့္မယ္ ´´

``ဟုတ္ကဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္´´

အဲဒီေန႔တေန႔လုံး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မိတယ္ ။
တမလြန္ကေကာင္ေတြျပန္ဆုံတုန္း အမွတ္တရပဲြေလးလည္း လုပ္ျဖစ္ေသးတယ္။
သူ႔ဘဝနဲ႔သူကေတာ့ ေပ်ာ္ေနၿကတာပဲ။
ခုႏွစ္ရက္လည္တဲ႔ေန႔မွာ အိမ္ကလုပ္တဲ႔ အမွ်အတန္းေပးေဝပဲြမွာ ကြ်န္ေတာ္သာဓုေခၚခဲ႔မိတယ္။

ခုဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝေလး အရင္ထက္ေတာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနေသးတယ္။

အာလုံးပဲ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ။
writing by SMT-45