သည္းထိတ္ရင္ဖို ထိုတစ္ည

1998ခုႏွစ္ ေလာက္က ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ 8ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္ ျဖစ္ျပီး ထိုႏွစ္ထဲမွာပင္ က်ေနာ့္ေဖေဖဘက္မွ က်ေနာ္ႏွင့္ ျကီးေတာ္ျကီးေတာ္စပ္သူ, ေဖေဖ့ရဲ႕ အစ္မအျကီးဆံုး အသည္းအသန္ျဖစ္၍ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ညတြင္ခ်င္းပင္ ကားငွါးျပီး ျကီးျကီးသိန္းေနထိုင္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္သို့ သြားျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ က်ေနာ့္ေမေမကေတာ့ လသားအရြယ္က်ေနာ့္ညီေလးနဲ႕ ညဘက္ခရီး လိုက္၍မျဖစ္ေသာေျကာင့္ အိမ္မွာပင္ ေနရစ္ခဲ႔ရသည္။ ငယ္ရြယ္ေသးသည့္က်ေနာ့္ကိုလည္း ညဘက္ျကီးလည္းျဖစ္, ခရီးေဝးလည္းျဖစ္ေနေသာေျကာင့္ ဘိုးဘိုးနဲ႔ဘြားဘြားမွာ ေမေမတို့နဲ႔ ေနခဲ႔ရန္ဘဲေျပာေနျကပါသည္။ သို့ေပမယ့္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ ျကီးျကီးမွာ က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္ခင္ရျပီး, က်န္းမာေရးေကာင္းသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း က်ေနာ့္ဆီအျမဲလာလည္တတ္ကာ က်ေနာ့္ကိုထိန္းေက်ာင္းရင္းနဲ႔ဘဲ ေပ်ာ္ေနတတ္သူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ႔တာေျကာင့္ ျကီးျကီးဆီလိုက္မည္ဟုသာ တတြတ္တြတ္ပူဆာရင္း ဇြတ္အတင္းပင္ လိုက္လာခဲ႔ပါသည္။

က်ေနာ္တို့ အိမ္ကစထြက္ေတာ့ ညခုႏွစ္နာရီ ထိုးခါနီး ရွိျပီျဖစ္သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလ်ွာက္ ကားေပၚတြင္ က်ေနာ္ရယ္, ေဖေဖရယ္, က်ေနာ္တို့ငွါးလာတဲ႔ အငွါးကားကိုေမာင္းတဲ႔ ဒရိုင္ဘာရယ္ သံုးေယာက္သာရွိသည္။ ညဘက္ခရီးျဖစ္၍ ဒရိုင္ဘာဦးေလးျကီးမွာ က်ေနာ္တို့နဲ႔ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ကားကိုသာ ဂရုတစိုက္ေမာင္းႏွင္ေနသည္။ က်ေနာ္ေဖေဖကို ျကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ျကီးျကီးအတြက္ စိုးရိမ္ေနလို့လားမသိ, ဘုရားစာမ်ားဘဲ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနသည္။

က်ေနာ္လည္း ကေလးသဘာဝအေလ်ာက္ ကားျပတင္းမွန္ေလးမွ ညဘက္အျပင္ရႈခင္းေလးကို ဟိုေငးသည္ေငး လုပ္ေနရင္းနဲ႔ ျကီးျကီးျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစ ဆုေတာင္းရင္းသာ လိုက္ပါလာခဲ႔သည္။ ျကီးျကီး က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ေတြတုန္းက က်ေနာ့္ဆီကို ႏွစ္လတစ္ခါေလာက္ အလည္လာတတ္သည္။ လာလည္ခ်ိန္တိုင္းလည္း က်ေနာ့္အတြက္ ကစားစရာမ်ား,မုန့္မ်ားလည္း အျမဲဝယ္လာတတ္ျပီး က်ေနာ့္ကိုလည္း အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ရွာပါသည္။

ျပန္ေတြးျကည့္လိုက္ရင္ က်ေနာ့္ျကီးျကီး က်န္းမာေရး မေကာင္းျဖစ္ေနသည္မွာ ျကာေနေလာက္ျပီ ျဖစ္မည္။ အျမဲလိုလို က်ေနာ့္ဆီ ၂လတစ္ခါေလာက္ လာလည္တတ္သည့္ ႀကီးျကီးသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၃လ၄လေလာက္ေနမွသာ တစ္ေခါက္ ေရာက္လာျဖစ္သည္။ လာလည္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း ျကီးျကီးမွာအရင္ကထက္ပိုျပီး ခ်ဴခ်ာလာတာကိုလည္း ျပန္ေတြးရင္းနဲ႔မွ သတိထားမိလာသည္။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကေတာ့ ျကီးျကီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတာ သိေနေလာက္ျပီး က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုး၍သာ မေျပာဘဲေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

"က်ြီး..... ဝုန္း"

ထြက္ေပၚလာသည့္ ကားဘရိတ္အုပ္သံေျကာင့္ ျကီးျကီး အေျကာင္းေတြးေနရင္း က်ေနာ္ေရာ ေဖေဖပါ ထိတ္လန့္သြားရသည္။

တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညဘက္ျဖစ္လို့ ပိုျပီးေတာ့လည္း ေျကာက္ရြံ႕သြားမိသည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ ကိုျမင့္စိုး"

"အရိပ္တစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားတာေတြ႕လို့
ဘရိတ္အုပ္လိုက္တာ ညီေလးေရ,ေခြးတစ္ေကာင္ နဲ႔တူပါတယ္"

"တိုက္ေတာ့ မတိုက္မိလိုက္ဘူးမွတ္လား"

"မတိုက္မိေအာင္ဘဲ သတိထားျပီးဘရိတ္အုပ္လိုက္တာ,
သားေလးေတာင္ အရမ္းလန့္သြားမလား မသိဘူး"

"သားက ျကီးျကီးအေျကာင္း စဥ္းစားေနတာ,ဦးဘရိတ္အုပ္လိုက္တဲ႔ အသံျကားေတာ့ နဲနဲေတာ့လန့္သြားတာေပါ့"

"အိမ္မွာ ေမေမနဲ႔အိပ္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ႔ရမွာကို, ငါ့တူကေတာ့ အပင္ပန္းခံျပီး လိုက္လာတယ္ကြာ"

"ေျပာမရဘူး ကိုျမင့္စိုးေရ ,
သူ့ေမေမလည္း ေနခဲ႔ပါလားေျပာေနတာ
သူ့ျကီးျကီးကို စိတ္မခ်ဘူး ျဖစ္ေနတယ္"

"လိုက္ခဲ႔ေတာ့ သားပင္ပန္းတာေပါ့,
ခုေတာင္ခရီးတစ္ဝက္ဘဲရွိေသးတယ္,
ကားေပၚမွာ တစ္ေရးေလာက္အိပ္ရင္ အိပ္လိုက္ပါလား"

"ခု ဘယ္ႏွစ္နာရီထိုးျပီလဲ "

"ကိုးနာရီခြဲျပီ ငါ့တူေလးရဲ႕
အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ"

"ေဖေဖ့ ေပါင္ေပၚလွဲအိပ္လိုက္,
ဟိုေရာက္ရင္လည္း ျကီးျကီးက ေနမေကာင္းေနေတာ့ လာျပဳစုတဲ႔အမိ်ဳးေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနရင္ သားအိပ္ရမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး"

ဦးေလးျကီးနဲ႔ ေဖေဖက အတင္းအိပ္ခိုင္းေန၍ က်ေနာ္လည္း ေဖေဖ့ေပါင္ေပၚလွဲအိပ္လိုက္ရင္း တစ္က်ိဳးတည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။

"ဘာျဖစ္လို့ရပ္လိုက္တာလဲ ကိုျမင့္စိုး,"

"ကားပ်က္သြားတာ ညီေလးေရ,
ေရာက္ခါနီးမွဘဲကြာ"

"လႈိင္းဘြဲ႕ေရာက္ဖို့က ေတာ္ေတာ္လိုေသးလား အစ္ကို"

"ႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ေမာင္းရဦးမယ္"

"အင္း...,
ခုမွ ၁၂ နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူးဆိုေတာ့ မနက္လင္းဖို့ကလည္း ေတာ္ေတာ္လိုေသးတယ္"

"လင္းရင္ေတာ့ ဒီနားတစ္ဝိုက္မွာ ကားျပင္တဲ႔ေနရာ ေလးဘာေလး အကူအညီေတာင္းျပီး ရွာလို့ရႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕"

"ေဖေဖ,
ဘာျဖစ္လို့ ဆက္မေမာင္းေတာ့တာလဲ,
ကားလမ္းျကီးကလည္း ေမွာင္မဲေနတာပဲ"

"ဘာမွမျဖစ္ဘူးသား,ကားထဲမွာ ဝင္ေနေလ,
ကားပ်က္သြားလို့ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ေဖေဖတို့ တိုင္ပင္ေနတာ"

"ဒီလိုလုပ္ပါလား ညီေလး,
သားေလးလည္း ရွိေနေတာ့ တစ္ညလံုးလမ္းေပၚမွာ ေနဖို့လည္း မေကာင္းဘူး,
ညီေလးနဲ႕သားေလးက ကားထဲဝင္ေနလိုက္,
အစ္ကို ဒီနားတစ္ဝိုက္မွာ တည္းဖို့ေနရာေလးဘာေလးလိုက္ရွာလိုက္ဦးမယ္"

"ဒါဆိုရင္ ကားထဲကဓါတ္မီး အစ္ကိုယူရင္ယူသြားလိုက္ေလ,
ဟိုဘက္လမ္းသြယ္ေလးထဲက အိမ္ျကီးထဲမွာ အိမ္ရွင္ေတြ မအိပ္ေလာက္ေသးဘူးထင္တယ္,
မီးအေရာင္ေလး လွမ္းျမင္ေနရတယ္"

"အစ္ကို တစ္ခ်က္သြားျကည့္လိုက္ဦးမယ္"

ဦးေလးျကီးလည္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ တည္းခိုဖို့ေနရာေလး ရလိုရျငား သြားေမးရန္ထြက္သြားပါသည္။

#အပိုင္း (၂) ဆက္ေရးပါဦးမည္ ႀကိဳးစားလ်က္ ... @thihakoko
MSC.034