မာန္ မာန ဆိုတာ

အားလံုးဘဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကေရးသားခဲ့တဲ့ ကိုယ္တိုင္ေရးရာဇ၀င္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေရးခ်င္တာက အဲ့ဒီအေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးဗ်၊ ေရးခ်င္တာတစ္ျခား ေရးျဖစ္သြားတာတစ္ျခားျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္ေရးခ်င္တာေလးကို ဒီတပတ္မွာေတာ့ေရးပါရေစ။ ခုေတာ့ အရင္အပတ္ကအဆက္လို႔ဘဲ သေဘာထားျပီး ဆက္ဖတ္ေပးၾကပါလို႔ ဦးစြာေတာင္းပန္ပါရေစ။
ကြ်န္ေတာ့္ကအလုပ္ထဲမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရဘူးဗ်။ ပညာကလည္းအသင္တင့္တတ္၊ ရုပ္ရည္ေလးကလဲရွိဆိုေတာ့(အဟဲ) ေျပာရရင္ေတာ့ ေနရာေလးကလဲရဆိုေတာ့ ၾကီးက်ယ္ခ်င္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာရရင္ဘ၀င္ျမင့္လာတယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က မခ်မ္းသာဘူးဗ်၊ ကိုယ့္မွာလဲ အိမ္ပိုင္ယာပိုင္ေတာင္မရွိေသး က်န္တဲ့ ကားေတြဘာေတြဆိုေ၀လာေ၀းေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းဘဲေလ လုပ္တာကလဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနဆိုေတာ့ မသိတဲ့သူမရွိသလို ေျမွာက္ႀကြားႀကြားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

အဲလြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးလေလာက္ကေပါ့ သင္တန္းတစ္ခုဖြင့္တယ္ဗ်။ တုိုတုိဘဲေျပာၾကပါစ္ို႔ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမွမသိေသးသူ ေတြအတြက္ Basic နဲ႕ အရင္တုန္းက Basic တက္ဖူးျပီးသားသူဆို Advance ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ Advance တန္းကအေထြအထူး မရွိဘူးဗ်။
Basic တန္းမွာက် လူေပါင္းစံုပါလာေလေရာ။ ဌာနေပါင္းစံုက ရံုးစာေရးေတြ၊ စာေရးမေတြ၊ ခြင့္ကိုင္တဲ့သူေတြ၊ အို အစံုပါဘဲ။ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ခုမွျမင္ဘူးတဲ့သူေတြေရာေပါ့ဗ်ာ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ အဲ့ထဲကတစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ထူးျခားတယ္ဗ်။ သူလုပ္တဲ့ေနရာက လူ ၁၀ ေယာက္ေလာက္နဲ႔လုပ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုးကလဲ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြေပါ့ ။ သူကအဲ့လူေတြရဲ႕ ခြင့္တို႔ ရံုးတက္ရံုးဆင္းမွတ္တမ္းတို႔ ကိုင္ရေတာ့ သူလဲတက္ခ်င္တယ္တဲ့။ သူ႔ပညာအရည္အခ်င္းက ၁၀ တန္းေတာ့ေရာက္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ စဥ္းစားျပီး သူ႔သင္မေပးရင္ တစ္မ်ိဳးထင္မွာဆိုးလို႔ဆို တက္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႕သင္တန္းဖြင့္ျပီး တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္ရွိတဲ့အခ်န္ထိ မမေခ်ာက ကြန္ပ်ဴတာအဖြင့္အပိတ္ေတာင္ မလုပ္တတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခါင္းစားရဘီေပါ့၊ သူတစ္ေယာက္ဘဲ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာခ်င္လွဘီ ကိုယ့္ပိုင္သင္တန္းဆို ေျပာျပီးဘီ လာမတက္နဲ႕ေတာ့လို႔ အဲ့ေလာက္ထိလည္း ကြ်န္ေတာ္က စိတ္မရွည္ဘူးေပါ့။ သင္တန္းထဲမွာလဲ ခနခနေျပာေနရေတာ့ တစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္စသလို ေနာက္သလိုနဲ႕ ေျပာလိုက္မိတယ္ဗ်။ အျမဲတမ္းဘဲ ေနာက္ကစရင္ ပထမဆုေပးရမယ္ဆိုျပီး စလိုက္မိတယ္ဗ်။ ကိုယ္ကေတာ့ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပါဘဲ ေနာက္ရက္က် သူသင္တန္းမလာေတာ့ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္အစကေတာ့ သတိမထားမိဘူး ရိုးရိုးမလာႏိုင္တာထင္ေနခဲ့တယ္ ေနာက္ေတာ့ သူသင္တန္းကိုလံုး၀ မလာေတာ့ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲလည္း ေအးတာဘဲ ငါေတာင္ သက္သာေသး အစကတည္းက ဒီလိုလူမ်ိဳးသင္ေပးေနလို႔ အလကားဘဲ၊ ငါ့ အလုပ္ပ်က္တယ္ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႕ေနလာလိုက္တာ သင္တန္းျပီးလို႔ ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ ရြာတစ္ရြာက ဘုရားပြဲဖိတ္တယ္ဗ်။ ကဲသြားအုန္းမွဘါဆိုျပီး ဘုရားပြဲဖိတ္တဲ့ရြာကို သြားခဲ့တယ္ ဖိတ္တဲ့အိမ္မွာထမင္းစား၊ ေရေႏြးေသာက္ ဘာညာနဲ႕ ေနရင္း ခနေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့သင္တန္းကထြက္သြားတဲ့ မမေခ်ာက ဆရာ က်မတို႔အိမ္လည္းႀကြခဲ့ပါအုန္းတဲ့ ဆရာလာမယ္ဆိုလို႔ ေစာင့္ေနတာ ဆရာလဲဒီရြာေရာက္ဖူးတာမဟုတ္ေတာ့ ေရာက္တုန္းေလး အိမ္လိုက္ခဲ့ပါတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္းအဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ အဲ့မမက ခုဘုရားပြဲလုပ္တဲ့ရြာကဆိုတာသိေတာ့တယ္ အစကေတာ့ဘယ္ကမွန္းတကယ္မသိဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ကစိတ္ထဲကေတာ့ သိပ္မလုိက္ခ်င္ဘူးေပ့ါ လူၾကားထဲညင္းရမွာ အားနာတာေၾကာင့္ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ ဆိုျပီး သူဖိတ္ေခၚရာ သူ႔အိမ္ကို လိုက္သြားခဲ့တယ္ဗ်။
ကြ်န္ေတာ္ အင္မတန္အထင္ေသးထားတဲ့ သူအိမ္ကဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ငါ့တို႔ကို ဘာနဲ႔မ်ားေကြ်းမလဲ ဘယ္ေလာက္အဆင့္ ရွိလို႔လဲ စသည္ျဖင့္ လဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ေပါ့။ ရြာအိမ္ေတြဆိုေတာ့ သိတဲ့တိုင္းဘဲေလ ဟိုအိမ္ထဲကျဖတ္၀င္ ဒီအိမ္ထဲကျဖတ္ထြက္နဲ႕ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆရာေရာက္ပီ ထုိင္ပါအုန္းဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ထုိင္ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားတယ္ဗ်။ ဒါ ခင္ဗ်ားအိမ္လားဗ် ဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္ဆရာေရ အိမ္ကေတာ့ လူသိပ္မရွိေတာ့ ရွုဳပ္ပြေနတာဘဲ ဆရာဘာေသာက္ခ်င္လဲ အပူလား အေအးလား ဘီယာလား ႀကိဳက္တာေျပာဆိုျပီး ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ အဲ့ႀသရဘီေပါ့။

အိမ္အေျခအေနကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အိမ္ကေတာ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေပါ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေဟာင္းေနဘီ ေနာက္ဘက္မွာလဲ မီဖိုေဆာင္ကအႀကီးႀကီး၊ မီးဖိုေဆာင္ရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ ႏြားတဲေပါ့ဗ်ာ ရြာဓေလ့ေပါ့ အဲ ႏြားေတာ့ တစ္ေကာင္မွမရွိေပမယ့္ Light Truck တစ္စီး တဲအျပင္မွာ Skat ဆိုလားဘာဆိုလားေခၚတဲ႕ အရပ္ေခၚေဖာကားတစ္စီးရပ္ထားေလရဲ႕ ခက္လွမ္းလွမ္းမန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာေတာ့ အိမ္စီးကားေလးတစ္စီးရပ္ထားေလရဲ႕ နာမည္ေတာ့မေခၚတတ္ဘူးဗ် ကြ်န္ဆတာ္လဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ေမးရေတာ့တာဘဲ လုပ္စမ္းပါအုန္းဗ် ခင္ဗ်ားကဘာေတြလုပ္တာလဲ ဆိုပီး သူကလဲ ဆရာရယ္ က်မမွာ အိမ္သား (အမ်ိဳးသား) ကေစာေစာစီးစီးဆံုးသြားေတာ့ သမီးေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အဆင္မေျပဘူးေပါ့ရွင္တဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လဲ ခနစြန္႕အသြားခဲ႕တယ္ ဘာစကားမွေျပာမထြက္ဘူးေပါ့။ သူကဆက္ေျပာတယ္ သမီးအႀကီးေလူက ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေလ အငယ္ေလးက ၆ တန္းေပါ့။ ဟိုကားအႀကီးက ဆိုဒ္ထဲထည့္ထားတာ တစ္လ ၈ သိန္းေလာက္ေတာ့ရပါရဲ႕ ဟို Light Truck ေလးကေတာ့ ေစ်းကားငွားထားတာေလ ရြာနဲ႕မံုရြာကူးတာေပါ့ မလြယ္ပါဘူးေယာက်္ားသားမရွိေတာ့တဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိဘူး ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႕ကုမၸဏီမွာသူရတဲ႕လစာကကြ်န္ေတာ္ရတဲ႕လစာရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုဘဲရွိတာ အဲသူ႔အေျခအေနနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္အေျခအေနက မိုးနဲ႕ေျမပမာအလားပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္သူ႔အိမ္ကျပန္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာအေတြးေပါင္းေျမာက္ျမားစြာနဲ႕ေပါ့
ေတြးမိတဲ႕အေတြးေတြကေတာ့. . . . . . . .
Steemit အဖြဲ႕သားမ်ား အေတြးေလးတစ္ခုခုရရင္ေက်နပ္ပါျပီ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္

Post Writer : Thet Naing Min(@thetnaingmin)
From Myanmar
Photo Credit google and Facebook pages
MSC-129