ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပ(၂)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပ (၂)

အပုိင္း (၁)ဖတ္ရန္

အားလုံးဘဲ မဂၤလာပါဗ်။ကၽြန္ေတာ္ အရင္အပတ္က “ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပ” ဆုိျပီး ေရးခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးမွာ ေနရာေဒသမတူတဲ့အတြက္ စကားေျပာရာမွာနားလည္မႈလြဲခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ေရာက္လာျပီး အလုပ္လုပ္စမွာ ေတြ႕ၾကဳံခဲ့ရတာေလးေတြကုိေရးျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရန္ကုန္ကုိေရာက္ေတာ့ နယ္ကလာတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ပထမဆုံးအခက္အခဲကေတာ့ လုိင္းကားစီးရတဲ့ ဒုကၡပါဘဲ။အရင္တုန္းကလုိင္းကားေတြက အခု YBS Aircon ကားေတြလုိမဟုတ္ၾကပါဘူး။ Bus car အႀကီးေတြရွိသလုိ ဒုိင္နာကား၊ဟုိင္းလပ္ကားေတြေရာ ရွိၾကပါတယ္။ရုံးဆင္းရုံးတက္ဆုိရင္ ငါးပိသိပ္ထားသလုိပါဘဲ ေခၽြးတစ္လုံးလုံးနဲ႕ တုိးက်ိတ္ျပီးစီးၾကရတာပါ။ကၽြန္ေတာ္ဟာ နယ္ကလာတာေၾကာင့္ လိုင္းကားကုိ တုိးက်ိတ္ျပီး မစီးတတ္တဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြကက်ပ္ ေဇာေခၽြးျပန္ျပီး မူးေတာင္မူးပါတယ္။ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့ ပထမဆုံးသင္ခန္းစာလုိ႕ေျပာရမွာပါဘဲ။ေနာက္ေတာ့လဲ က်င့္သားရသြားတာပါဘဲ။

Image Source
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပထမဆုံးအလုပ္ကေတာ့ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းမ်ားျဖန္႕တဲ့ကုမၸဏီမွာ စလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းျဖန္႕တဲ့ကုမၸဏီဆုိေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးဆုိဒ္ရွိတဲ့ဆီကုိ marketing သြားရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ပထမဆုံး marketing သြားရတဲ့ေန႕ကဆုိရင္ ေျခေထာက္ေတာင္ေပါက္လုိ႕ လမ္းေတာင္မနည္းေလွ်ာက္လုိက္ရပါတယ္။ဘယ္လုိေလွ်ာက္ရလဲဆုိ ၃နာရီ မရပ္မနားပတ္ျပီး marketing ဆင္းရတာေပါ့။ပထမစဆင္းဆုိတုန္းကဆုိရင္ စက္မႈဇုံေတြမွာရွိတဲ့ ဂုိေဒါင္ေဆာက္တဲ့ေနရာေတြကုိ လုိက္ျပီးရွာရတာေပါ့ဗ်ာ။ဂုိေဒါင္ေတြေရာက္ျပန္ရင္လဲ တာ၀န္ခံနဲ႕မေတြ႕တာနဲ႕ ေရာက္တာေတာင္ျပန္လာခဲ့ရတဲ့အေခါက္ေပါင္းလဲမနည္းခဲ့ပါဘူး။ေနာက္ရက္ေတြ လဲမေတြ႕မခ်င္းသြားရတာေပါ့ဗ်ာ။နားခ်င္တဲ့အခါလဲ ကုိယ့္သေဘာနဲ႕ကလဲနားမရ၊Supervisor မ်က္ႏွာကလဲၾကည့္ရေသးဆုိေတာ့။တစ္ေန႕အနည္းဆုံး ဆုိဒ္၂ခုေလာက္ရေအာင္ ဆင္းရတာေပါ့။စက္မႈဇုံေတြဆုိတာကလဲ တစ္ခုတစ္ခု ဧကနဲ႕ခ်ီက်ယ္တာဆုိေတာ့ သြားရတဲ့အခါ အေ၀းႀကီးေတြေလွ်ာက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။

စက္မႈဇုံေတြ စုံျပီ၊ဆင္းျပီးျပီဆုိမွ ၿမိဳ႕ထဲက ေဆာက္လုပ္ေရးဆုိဒ္ေတြထဲ တစ္ခါျပန္ဆင္းရတာေပါ့။စက္မႈဇုံဆင္းရတာနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲဆင္းရတာေတာ့ကြာတာေပါ့ဗ်ာ။ၿမိဳ႕ထဲဆင္းရတာက်ေတာ့ နားဖုိ႕လဲလြယ္သလုိ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့အခါလဲ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕ဆုိေတာ့ မပ်င္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။စက္မႈဇုံက်ေတာ့ ဘာမွမရွိ လြင္ထီးေခါင္ျပင္ထဲသြားေနရသလုိပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ဗ်။အဲဒါဘာလဲဆုိရင္ အစားအေသာက္ေတြကေတာ့ ေစ်းသက္သာတာေပါ့ဗ်ာ။မွတ္မိပါေသးတယ္။တစ္ခါက ေရႊျပည္သာ စက္မႈဇုံဘက္ကုိသြားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေ၇ႊျပည္သာတံတားအဆင္းမွာ ေရာင္းတဲ့ ေကာ္ျပန္႕ ၊၀က္သားဒုတ္ထုိးဆုိင္ရွိတယ္။အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လဲ ဗုိက္ဆာတာနဲ႕ ဆုိင္ကသန္႕တာတစ္ေၾကာင္း ၀က္သားဒုတ္ထုိး၀င္စားၾကတာ။သြားတာက ၃ေယာက္ ၊အဲဒီတုန္းက ဒုတ္ထုိးက ၁ေခ်ာင္း ၁၀ ဆုိတာနဲ႕ စားလုိက္ၾကတာ ၇၀၀၀ ဖုိးေတာင္ရွင္းလုိက္ရတယ္။၁ေခ်ာင္း ၁၀မုိ႕သာေတာ္ေတာ့တယ္။ လူေတြလည္းစားျပီးတာနဲ႕ ေခါင္းေတြပါမူးျပီး ရုံးကကားေပၚမွာ တစ္ေရးအိပ္လုိက္ရေသးတယ္။

Image Source
ေနာက္တစ္ခုဟာသေလးရွိေသးတယ္ ။အဲဒါကေတာ့ ဗဟန္းက တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းထဲက ဆုိဒ္တစ္ခုမွာ marketing ဆင္းရင္းၾကံဳရတာေလးေပါ့။အဲဒီလမ္းထဲကဆုိဒ္ကုိ ဆင္းျပီးျပန္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သြားတာက ေယာက်ၤားေလး ၃ေယာက္ ၊ကၽြန္ေတာ္နဲ႕၁ေယာက္က ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားတာ၊က်န္တစ္ေယာက္က အဲဒီေန႕မွ ပုဆုိး၀တ္လာတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အသြားကတည္းက အျမင္ကတ္ေနတာလာမသိပါဘူးဗ်ာ။ အရပ္က လူတစ္ေယာက္ေပါင္ေလာက္ျမင့္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ကေခြးတစ္ေကာင္က ၀ုန္း ၀ုန္းဆုိျပီး ေျပးလာကုိက္တာ၊ပုိင္ရွင္ေတြကလဲ ဟန္႕လဲမရပါဘူးဗ်ာ။အဲဒီအခိ်န္မွာကၽြန္ေတာ္လဲ ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ ဆုိတဲ့အတုိင္း တစ္ခ်ိဳးတည္း ေတြ႕တဲ့အိမ္ထဲ ၀င္ေျပးတာေပါ့။အဲဒီအခိ်န္မွာ ပုဆုိး၀တ္လာတဲ့တစ္ေယာက္က ေျပးတဲ့အခ်ိန္ ဖိနပ္ကက် ေကာက္တဲ့အခိ်န္မွာ ေခြးကေရာက္လာတာေၾကာင့္ နီးရာသစ္ပင္ကုိ လွမ္းျပီးခုိလုိက္တာ လူကေတာ့ခုိမိပါရဲ႕ ပုဆုိးကေတာ့ တန္းလန္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေခြးကပုဆုိးကုိလွမ္းဆြဲလုိက္တာ အဲဒီတစ္ေယာက္မွာ ဖင္ေတြပါေပၚကုန္ျပီး ခုိလွ်က္တန္းလန္းႀကီးျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မွာကလဲ သူ႕အျဖစ္ကုိ ၾကည့္ျပီး ရီခ်င္တာေတာင္ မရီႏုိင္တဲ့ဘ၀ျဖစ္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။သူ႕ခဗ်ာလဲ ပုဆုိးကုိျပန္ဆြဲျပန္ရင္လဲ ေခြးကကုိက္မယ္၊ ဒီအတုိင္းခုိေနမယ္ဆုိရင္လဲ ဖင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႕ေပါ့၊ေတာ္ေသးတယ္ ေနာက္ဆုံးေခြးပုိင္ရွင္ထြက္လာလုိ႕ သာေပါ့ဗ်ာ။ေခြးပုိင္ရွင္ကလဲ ပထမ မိန္ကေလးထြက္လာတာဗ်၊ေနာက္မွ သူ႕အျဖစ္ကုိၾကည့္ျပီး အစ္ကုိႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး သူ႕ေခြးကုိျပန္ေခၚ ေတာင္းပန္စကားေျပာသြားတာေပါ့ဗ်ာ။

Image Source
ေခြးမရွိေတာ့မွသာ ေျပးျပီး ပုဆုိးသြားေကာက္ေပးလုိက္ရပါတယ္။(ေမ့သြားလုိ႕ အဲဒီေန႕မွ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကုိေမ့ျပီးမ၀တ္လာဘူးဗ်)။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အဲဒီေန႕ကျပန္လာေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာျပီး ရီလုိက္ရတာ၊ ေနာက္ဆုံး ဒါဘဲေျပာေနလုိ႕ဆုိျပီး စိတ္ေတာင္ဆုိးသြားေသးတယ္။ရုံးေရာက္ေတာ့လဲ ျပန္မေျပာဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ကုိ ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေန႕ကေတာ့ ဘယ္ေျပာမလဲ ေနာက္ေန႕မွ ေလွ်ာက္ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီတစ္ေယာက္လဲ ရွက္လုိ႕ဆုိျပီး ရုံးကေနခြင့္ေတာင္တစ္ရက္ယူလုိက္ရတယ္။အဲဒါေလးေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ marketing ဆင္းရင္ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရေလးေတြေပ့ါဗ်ာ။ ေနာက္အပတ္မ်ားမွာလဲ ဆက္ျပီးေရးပါဦးမယ္……….။
စာဖတ္သူမ်ားအာလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါသည္…….။

Thant Zin Soe(@tharpauk)
MSC 134