The Friend3

အခန္း(၄)
ေဒါက္တာ ၿဖိဳးလိႈင္တစ္ေယာက္ အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ တခုခုကို စဥ္းစားရင္း အၾကံအိုက္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ အခိုက္တန့္တြင္ အိမ္ေ႐ွ႕မွ ''ဝုန္းဒိုင္းႀကဲ'' အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ကားသံုးစီး အ႐ွိန္ႏွင့္ ျခံအတြင္းသို႔ ဝင္လာၾကသည္။ မ်က္မွန္အနက္ေရာင္နဲ႔ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ဘဲႏွစ္ေဗြက ကားေပၚမွ ဆင္းကာ ကားေနာက္တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုလဲ ဆရာရဲ႕ ဘာေတြေတြးေနပါလိမ့္"
"ဗ်ာ....ဟို ဘာမွမေတြးရပါဘူး"
"ကဲ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္း ဘယ္မွာလဲ"

ျပာျပာခတ္ေနတဲ့ ကိုၿဖိဳးလိႈင္ အိမ္ထဲကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္သည္။ ကြန္ပ်ဴ တာတလံုးထဲက ဗီဒိုဖိုင္ေလးအား ဖြင့္ျပလိုက္သည္။

"ေရဘူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား ခုဘာလုပ္ေပးမလဲေျပာ"
"႐ွင္းေနတာပဲဗ်ာ က်ေနာ့္ဆီမွာ ေဆးသတၱာ႐ွိမွမ႐ွိေတာ့တာ ခင္ဗ်ားတို႔လိုခ်င္ရင္ သူ႔ဆီသြားယူၾကေလ"

"ေထာင္းကနဲ"ျမည္သြားေအာင္ ဦးရဲေက်ာ္၏တပည့္မ်ားက လက္စြမ္းျပလိုက္ေလသည္။ ေဒါက္တာၿဖိဳးလိႈင္ ဘာကိုမွ်မျမင္ရမၾကားရေအာင္ သတိလစ္ေမ့ေျမာသြားသည္။

"ေမၿဖိဳးေရ သမီး ၾကက္သြန္ျဖဴမ႐ွိေတာ့လို႔ လမ္းထိပ္မွာ သြားဝယ္ပါအံုး"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး"

ထူးထူးဆန္းဆန္း အနက္ေရာင္ကားႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ရသည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ တခါမွ် မလာဖူးဘူးမဟုတ္လား။ ဒါမဲ့ "အေၾကာင္း႐ွိလို႔ေနမွာပါေလ"ဟု ေတြးက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ကြင္းကာ ေလ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္မွ လူသံၾကားလိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္ရင္ပဲ "ေမၿဖိဳးဘာမွမသိလိုက္ရေတာ့"။

ပစၥည္းေတြ မင္းဆီမွာ ႐ွိတာ သိထားပီးပီ
မင္းရဲ႕ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလး အပ်ိဳရည္မပ်က္ခင္
အခ်ိန္မွီလာလဲလွဲပါ
#ျခံအမွတ္/လမ္း/ေနရာ*

"ျပႆ နာပဲကြာ.....ေတာက္"
"ဘာလုပ္ၾကမလဲ...အဲ့ဒီဦးရဲေက်ာ္ကို ငါသိတယ္ စီပြားေလာဘႀကီးသေလာက္ လိုခ်င္တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူတတ္တယ္"
"႐ိႈင္း၊နႏၵ ၾကံစမ္းပါအံုးကြာ....ငါဒီမယ္ ထူပူမိေနပီ"
"ေအးပါကြာ စိတ္ေအးေအးထားစဥ္းစားပီး လုပ္သင့္တာကို အျမန္ဆံုးလုပ္ၾကစို႔"

အခန္း(၅)
"ေဟာဒီမွာ... ဦးရဲေက်ာ္ ခင္မ်ားလို႔ခ်င္တဲ့ေဆးေသတၱာ က်ေနာ့ေကာင္မေလးဘယ္မွာလဲ"

"ႏိုး...ႏိုး...ႏိုး...အဲ့ေလာက္မလြယ္ဘူး ခ်ာတိတ္။ ရဲေက်ာ္ရဲ႕ရာဇဝင္ကို တေခါက္ေလာက္ေလ့ၾကည့္အံုး"

"ဒီမယ္ ခင္မ်ားအေၾကာင္းကို သုေတတနလုပ္ဖို႔လာတာမဟုတ္ဘူး ဘယ္မလဲ က်ဳပ္ခ်စ္သူ"

"ေအးေဆးေပါ့ကြာ ဘာေတြေလာေနတာ။ မင္းကဲ့ေမၿဖိဳးေလးက ေဒါက္တာၿဖိဳးလိႈင္ရဲ႕ မအိုေဆးေလးနဲ႔ ဟိုးး ၈လႊာမွာအထပ္မွာ ေအးေဆးေလး ေခတၱခဏ ေသးဆံုးေနတယ္ကြ...ကြ်တ္...ကြၽတ္​...ကြၽတ္"

"ခင္မ်ားႀကီး လူမဆန္တာပဲ ခင္မ်ားလိုခ်င္တဲ့ေဟာဒီေဆးရရင္ ေက်နပ္ေရာေပါ့"

"ကဲ အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔ေကာင္ေလး ၃နာရီအတြင္း ေျဖေဆးျပန္မထိုးႏိုင္ရင္ "တွစ္"(လွ်ာကိုေခါက္၍အသံတခုျပဳလုပ္သည္႔သံ) မင္းမွာအခ်ိန္ မိနစ္၃၀ေလာက္ပဲရမယ္ မင္းတို႔တြက္ "ခ်န္႔"အေနနဲ႔ ေျဖေဆးေသတၱာလည္း အဲ့ဒီမွာ႐ွိတယ္"

ဖိုးျပည့္က ဦးရဲေက်ာ္ဆီေျပးသြားကာ လည္းပင္းဖွစ္မည္ၾကံရြယ္တုန္း လမ္းတဝက္မွာပဲ လဲက်သြားသည္။ ဖိုးျပည့္၏ ေျခေထာက္တြင္ ၾကည္ဆံမွန္သြားကာ လဲက်သြားသည္။

႐ိႈင္းႏွင့္ နႏၵ တေယာက္ကိုတေယာက္ လက္တို႔ကာ ဘာလုပ္ရမည္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ေမၿဖိဳးကို ဖမ္းထားသည့္ေနရာသို႔ ဦးတည္ကာ ေျပးလာခဲ့သည္။ အထပ္ေတြ တထပ္ပီးတထပ္ ေျပးလႊားတက္ခဲ့သည္။ အေပၚဆံုးထပ္မွာပဲ ေမၿဖိဳးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
" ဦးရဲေက်ာ္ကေတာ္ေတာ္ဥာဏ္မ်ားတာပဲ "

႐ိႈင္းက ေရရြတ္လိုက္သည္။ ေမၿဖိဳး၏အခ်ိန္တပ္ဆင္ထားသည့္ ဗုံးဟုသတ္မွတ္ရေသာအရာမ်ားကို ဖယ္႐ွားပစ္လိုက္သည္။ ဒါ ဦးရဲေက်ာ္၏လွည့္ကြက္ပဲဟု ႐ိႈင္းသိလိုက္သည္။

"တကယ္ေတာ့ ဦးရဲေက်ာ္က ငါတို႔အားလံုးကို ကစားနည္းတခုလို ပြဲပီးတာနဲ႔ အားလံုးပဲေသသြားဖို႔ စီစဥ္ထားတာကိုး။ ခင္မ်ားထင္သေလာက္ က်ဳပ္တို႔ မညံ႔ပါဘူး"
ဟုတ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ားေရာက္လာၿပီး ဦးရဲေက်ာ္တို႔ႏွင့္ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ေနၾကသည္။

နႏၵက ေမၿဖိဳးကို ေပြ႔ခ်ီကာ အေဆာက္အဦးမွထြက္ရန္ႀကိဳးစားေနသည္။ အေဆာက္အဦးရဲ႕ေအာက္ေျခတြင္ ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ စတင္ၿပိဳလာေခ်ၿပီ။

"႐ိႈင္း.....ေဟ့ေကာင္ မင္းက အေရးရယ္အေၾကာင္းရယ္ဆို ထူသူသူ အသသနဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲ...ဟိုမွာ ျမင္လားး....အဲ့ဒီအေဆာက္ဦးဘက္ကို ဒီႀကိဳးတန္းကိုအသံုးျပဳၿပီးကူးရမယ္"

"ေအးပါကြ...ေရာ့ဒီမွာ ႀကိဳး "

ေမၿဖိဳးကို ေက်ာမွာပိုးးကာ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္လိုက္သည္။ ႀကိဳးတန္းကို အသံုးျပဳကာ တဖက္သို႔ ရီးေလးခိုပီး ကူးလိုက္သည္။ တဖက္သို႔ အားလံုးေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ က်န္ခဲ့သည့္အေဆာက္အအံုမွာ လံုးလံုးပင္ ၿပိဳ႕က်သြားေခ်သည္။ ထိုခ်ိန္ခိုက္တြင္ နႏၵ တခုခုကိုသတိရသြားသည္။

"ဟင္...ေဆးေသတၱာေရာ သြားပီ အားလံုးသြားပီ။ သူငယ္ခ်င္း ငါတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ကြာ"

"ေဟ့ေကာင္ နႏၵ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"

"ဘာေျပာရမွာလဲ မင္းခုထိမသိဘူးလား ငါတို႔မွေျဖေဆးမွပါမလာတာ ေမၿဖိဳး အသက္ဘလို႐ွင္မလဲ ငျပည့္ကို ဘလိုမ်က္ႏွာျပရမွာလဲကြ"

"႐ႈိင္းပါကြ....မပိုင္ရင္ဘာမွမလုပ္ဘူဒ ေဟာဒီမွာ ဒါဘာလဲ"

"ဟင္....ေျဖေဆး"

"ငါတို႔ အေဆာက္ဦးထဲကထြက္ခါနီး ႐ွာေနတာ ေဆးေသတၱကို႐ွာေနတာကြ"

ထိုအခါမွ နႏၵက မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ပြတ္သပ္ၿပီးး...
"မင္းကေတာ့..."ဟုေျပာကာ ႏွစ္ေယာက္တား ေပြ႔ဖက္လိုက္ၾကသည္။

သူငယ္ခ်င္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ခ်ိန္မွာ အသင့္႐ွိေနခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုသည္မွာ ႐ွိသင့္႐ွိထိုက္သည့္အရာတခုပါ။
ၿပီးး

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ဖ်ာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစခင္မ်ာ.....

Credit to google image
Author by Thant Zin Oo(magway)
MSC-184