"မန္းေစ်းတန္းေလွ်ာက္မိတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ျဖစ္ပံုဆန္းစံု"

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႕ ညေန ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္မွာ မယ္ဂ်စ္တစ္ေယာက္ နာမည္ေက်ာ္ မႏၱေလးၿမဳိ႕ရဲ႕ အေရွ႕ၿမိဳ႕သစ္ ညေနေစ်းသို႕ ေျခက်င္သြားကာ ဟုိဟုိသည္သည္ ၀ယ္ရင္း ေငးရင္း ေလွ်ာက္ေနတုန္း ဆုိင္ကယ္တစ္စီးေပၚမွ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္လးတစ္ခု ဘုတ္ခနဲ ျပဳတ္က်လာသည္။

src

ရုတ္တရက္ေပၚလာသည့္ အသိျဖင့္ ျပဳတ္က်ခဲ့သည့္ အထုတ္ေလး ေကာက္ၿပီး ဆုိင္ကယ္ေနာက္သို႕ အေျပးေလးလုိက္ ေပးပါေသာ္လည္း အရွိန္နဲ႕ေမာင္းသြားသည့္ ဆုိင္ကယ္က မၾကား ။ ေဟာေတာ့ ခက္ၿပီ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ရပါ့ ေပါ့။ ျပန္လာရွာႏိုးနဲ႕ အဲ့နားေလးမွာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ရပ္ေစာင့္ပါေသာ္လည္း ေပၚမလာသည္ႏွင့္ အထုပ္ထဲ ဘာေတြ ပါပါလိမ့္ ၾကည့္မိေတာ့ Sumsaung Model ျမင့္ ဖုန္းတစ္လံုး နဲ႕ ပို္က္ဆံအိတ္ တစ္လံုး ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ေဘးနားက ေစ်းသည္ေတြကလည္း ျပန္လာရွာမွာပါ ပူမေနနဲ႕ သမီးတဲ့။ အဲ့လိုပဲ လာလာရွာေနၾက ဆုိၿပီး သူတုိ႕ဆီ အပ္ခဲ့ေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ေျပာေနတာမုိ႕ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြ နည္းနည္း ရွဳပ္သြားခဲ့ေသးတယ္။ ဖုန္းနဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ဆုိေတာ့ တာ၀န္ႀကီးတယ္ေလ။ ေစ်းသည္ေတြဆီပဲ အပ္ခဲ့ရမလား ၊ အိမ္ကိုပဲ ယူလာခဲ့ရမလား ဆုိၿပီး ခဏေလာက္ ေတြေ၀ ေနမိတယ္။

src

အင္းသူတုိ႕ေျပာသလို သူတုိ႕ဆီ အပ္ခဲ့တာကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ... ေတာ္ေတာ္ၾကာ ပိုင္ရွင္ကို ျပန္မေပးၾကရင္ ကုိယ္စိတ္ေကာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ လို႕ စိတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး အိမ္ကို အဲ့အထုပ္ေလးဆြဲၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ဖုန္းထဲက contact ေတြဆီ ဆက္ၾကည့္ဦးမွ ဆုိၿပီး ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း Pattern Lock နဲ႕ဆုိေတာ့ ဆက္မရဘူးေလ..။

ဘယ္အခ်ိန္မွ ေပ်ာက္က်ခဲ့တာကို သိၿပီး ဖုန္းဆက္လာပါ့မလဲ?
အေ၀းႀကီးျပန္ရတဲ့ သူေတြမ်ားလား ?
လာယူဖို႕ ညနက္ေနရင္ ဘယ္ကို ခ်ိန္းရပါ့မလဲ ?(မႏၱေလးမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ယံုစားလုိ႕မရတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနေတာ့ေလ ကိုယ္ေနတဲ့အိမ္ကုိလည္း မခ်ိန္းခ်င္) နဲ႕ မယ္ဂ်စ္တစ္ေယာက္ ဖုန္းသံနားစြင့္ရင္း ဟင္းသာခ်က္ေနရသည္။ စိတ္မေျဖာင့္လွ။ ျမန္ျမန္ဖုန္းဆက္ပါေတာ့လို႕ ဆုေတာင္းေနတုနး္ အႏွီဖုန္းေလး ျမည္လာေတာ့ ၊ တစ္ဖက္က ဖုန္းက်ေပ်ာက္ခဲ့သည့္ ပိုင္ရွင္အစ္မက အသံတိမ္ေလးနဲ႕

"ဟယ္လို အစ္မ၊ ညီမဖုန္းေလး ေကာက္ရထားတာလားဟင္ ?" လို႕ အသံတိမ္တိမ္ ၊ တုန္တုန္ေလးနဲ႕ ေမးေတာ့ ပထမ ေသခ်ာမၾကားရဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႕ပဲ ကုိယ္ကပဲ

"ဟုတ္ကဲ့ ဖုန္းေကာက္ရထားပါတယ္ အစ္မက ေပ်ာက္သြားတဲ့သူလားမသိဘူးေနာ္ ၊ ခု လာယူမယ္ဆုိရင္ေတာ့ -- ေနရာမွာ လာယူေပးပါ" လုိ႕လညး္ ေျပာလိုက္ေရာ အားတက္သေရာနဲ႕ ျပန္ေျဖရွာတယ္။

"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ခုလာယူပါ့မယ္ေနာ္။ ပိုက္ဆံအိပ္ေလးေကာလားဟင္ " တဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဖုနး္ေရာ အိတ္ေရာ ရွိပါတယ္လို႕ ျပန္ေျဖလုိက္ၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကုိ သြားေပးလုိက္ပါတယ္။ ဖုန္းရဲ႕ Lock Screen ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုထဲက အမ်ိဳးသမီးပဲမုိ႕လို႕ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ပဲျပန္ေပးလို႕ ရသြားပါတယ္။ သူ႕ခင္ဗ်ာလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ေျပာ ၿပီး အသီးေလး ဘာေလး ၀ယ္ေပးလုိက္ခ်င္လို႕ နဲ႕ လုပ္ေနလို႕ ေနပါေစဆုိၿပီး ထြက္လာခဲ့တာေပါ့။

src

ပိုင္ရွင္ဆီ ျပန္ေရာက္သြားတဲ့ ဖုန္းနဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ေပါ့ပါးသြားတဲ့စိတ္က ဘာနဲ႕မွကိုမတူဘူး၊ ပီတိေတြျဖစ္ေနတာ အိမ္ျပန္တဲ့ လမ္းမွာ ေျခေထာက္နဲ႕ ေျမႀကီးေတာင္ ထိတယ္မထင္ဘူး။ အဲ့လုိနဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ ၊ ျပင္ဆင္ ၿပီး ရံုးသြားတက္တယ္။

တစ္မနက္ခင္းလံုးကေတာ့ အားလံုးအုိေခ ၊ ပံုမွန္အတုိင္းပဲ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ညေန (၃)နာရီေလာက္က်ေတာ့ ျပႆနာက စေရာ။ ဘာျပႆနာလဲဆိုေတာ့ သားငယ္ေလး သြားႀကိဳခါနီးၾကမွ ရံုးရဲ႕ ဆိုင္ကယ္စတန္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ မယ္ဂ်စ္တုိ႕ရဲ႕ တရုတ္ဖက္စပ္ ကလစ္ ဆုိင္ကယ္ေလးမရွိေတာ့တာပါပဲ။ ေသဟဲ့ နႏၵိယ ေပါ့။ အဲ့ဒီ့ခ်ိန္က်မွ ေယာက်္ားျဖစ္သူက သူေန႕လည္က ဆုိင္ကယ္ထဲက ပစၥည္းတစ္ခု ယူၿပီး ေသာ့ျပန္မခတ္ခဲ့ရတာကို သတိရတာေလ။

"မိန္းမေရ ဆုိင္ကယ္မရွိေတာ့ဘူးဟ" လို႕ အလန္႕ထန္းညက္ လာေျပာသံလည္းၾကားေရာ မယ္ဂ်စ္ ေခါင္းႀကီးသြားတယ္။ တစ္လက္စတည္းမွာ မယ္ဂ်စ္တုိ႕ရံုးက Mingalar Mandalay ၀န္းထဲမွာဆုိေတာ့ သူတို႕ဆီက လံုျခံဳေရးေတြမ်ား ေသာ့တန္းလန္းနဲ႕ ေတြ႕လို႕ သိမ္းထားေပးသလား ဆုိၿပီး Information Center ကုိ အေျပးအလႊားသြားတယ္။ သူတုိ႕ကလည္း ဒီလုိ ဆုိရင္ Property Department ကိုသြားစံုစမ္းပါ ဆုိလို႕ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အူယားဖားရား ေျပးရွာရတာေပါ့။ Information Center နဲ႕ Property Department က မန္းေလးအေခၚ တစ္ျပေလာက္ ေ၀းေသးေတာ့ သြားရင္းနဲ႕ လမ္းမွာ အေတြးေပါင္းစံု ၀င္ေနတာ။

src

အကယ္၍မ်ား ဆုိင္ကယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္ အသစ္တစ္စီး ၀ယ္ရမလား ၊ မန္းေလးရဲ႕ အေျခအေနအရ second hand ေလးပဲ ၀ယ္ရမလား ၊ ဘယ္လုိပဲ ၀ယ္၀ယ္ ပိုက္ဆံက ၇ သိန္းေလာက္က အနည္းဆံုး ကုန္ေတာ့မွာ...။ ဒီတစ္လ အသံုးစာရိတ္က တျခား ၀ယ္စရာေတြလညး္ ရွိေနတာေရာ ၊ လစဥ္ ကန္ေတာ့ေနၾက မိဘကန္ေတာ့ေငြေလး ေပးႏုိင္ေတာ့ပါ့မလား အစရွိတဲ့ အေတြးေတြ ေခါင္းထဲမွာ မတရားေတြ ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းဆင္ ေနရေတာ့တာေလ။ အဲ့လိုနဲ႕ Property Department ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ရပ္ထားတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေလးေတြထဲ ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္ေလးမ်ား ပါေလမလားလို႕ အသည္းအသန္ေတြ လိုက္ရွာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့...

"ဟာ ဟိုမွာ ဟုိမွာ ငါတုိ႕ဆုိင္ကယ္ေလးမလား" ဆုိၿပီး မယ္ဂ်စ္ေျပာလည္းေျပာ အတည္ျပဳဖုိ႕ ေျပးလည္းေျပးၿပီး ၾကည့္လိုက္တာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ေမာင္မင္းႀကီးသား ဆုိင္ကယ္ေလးက ေနပူႀကီးထဲမွာ မိန္႕မိန္႕ႀကီးရပ္လုိ႕ ။ ရင္ထဲက အလံုးႀကီးလဲ သူ႕ကို ျမင္လိုက္မွ က်သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ထိမ္းသိမ္းထားေပးတဲ့ တာ၀န္ရွိသူေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ေျပာကာ ဆုိင္ကယ္ေလးကို ျပန္ေမာင္းလာခဲ့ရပါတယ္။ လမ္းမွာလည္း ဘုရားသိၾကားမလို႕ မေပ်ာက္သြားတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ဆုိၿပီး လင္မယား ၂ ေယာက္ေျပာလာၾကရင္း ေယာက်္ားက ကုိယ္တို႕ မေန႕က ကံေလးက ျပန္အကိ်ဳးေပးတယ္ထင္ပါရဲ႕ လုိ႕ ေျပာေတာ့မွ မေန႕က ပုိက္ဆံအိတ္နဲ႕ ဖုန္းကုိ ျပန္ေပးခဲ့ရတာေလး ျပန္သတိရမိပါတယ္။ တူေသာအက်ိဳးေပးေလးထင္ပါရဲ႕ ေနာ္။ ဟုိတေလာက မဂၤလာမႏၱေလးမွာ ဆုိင္ကယ္သူခိုးေတြ မိထားဖူးေတာ့ေလ ဆုိင္ကယ္သူခုိးေနာက္ပါသြားၿပီပဲ ထင္ထားတာေလ..။

ေတာ္ေသးလို႕ မႏၱေလးမွာ ေခတ္မီသြားဖုိ႕ လက္တကမ္းအလို ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေနာက္ဆို အိမ္ဦးနတ္ႀကီးကို ဆုိင္ကယ္ေသာ့ မေမ့ေစဖို႕ သတိအထပ္ထပ္ေပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႕ ေတြးရင္း ထုိေန႕ကလည္း သာသာယာယာ အိမ္ျပန္လာခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေလာကႀကီးေရ ေပါ့ေနာ္..။

src

ခ်စ္တဲ့

MSC-264
⏰- 3:59pm
7th,September,2018