ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕နတ္သမီး အပိုင္း ( ၇ )
အမွားပါရင္ခြင့္လြတ္ေပးၾကရန္ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕နတ္သမီး
အပိုင္း ( ၇ )
မနက္ခင္းေရာင္ျခည္သည္ကမာၻေျမႀကီးေပၚသို႔က်ေရာက္ေလၿပီ။ထြန္းေက်ာ္အိပ္ယာကထဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ဒါေပ့မယ့္သူလြယ္လြယ္နဲ႔ထလို႔မရေခါင္းကိုက္ၿပီမ်က္လံုးေတြႀကိမ္းစပ္ေနသည္။သူအိပ္ယာမွထဖို႔ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူလိုက္ရသည္။သူအိပ္ယာမွထထိုင္လိုက္သည္။ေခါင္းမူးေဝေန၍ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ထလို႔မရအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူလိုက္ရသည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းအိပ္ယာမွထ၍ေစာင္အိပ္ယာသိမ္းကာမ်က္ႏွာသစ္ရန္အိမ္ျပင္သို႕ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းကန္ထဲကေရကိုခပ္ကာမ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္မ်က္ႏွာသစ္ေနတုန္းနားထဲမွာအသံတစ္သံၾကားလိုက္ရသည္။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏အသံျဖစ္သည္။သူဒီအသံကိုရင္းရင္းႏွီးႏွီးၾကားဖူးေနသည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းမ်က္ႏွာျမန္ျမန္သစ္လိုက္ျပီးတပတ္ႏွင့္သုတ္လိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းၿပီးၿပီးခ်င္းေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူလွန္းၾကည့္လိုက္ခ်င္းခ်က္ခ်င္းပင္းမမွတ္မိေပ။ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူလိုက္ရသည္။သူခဏၾကာမွမွတ္မိလိုက္သည္။မေန႔ကအမမိတ္ဆက္ေပးေသာအန္တီ၏သမီးျဖစ္သည္။အကၤ်ီအျဖဴေရာင္တီ႐ွပ္ကိုဝတ္ထားၿပီးထဘီမွာအစိမ္ေရာင္ႏွင့္အျဖဴေရာင္ကြက္ၾကားျဖစ္သည္။ဆံပင္ကိုဂုတ္ေပၚမွာဒီအတိုင္းခ်ထားသည္။
"ကိုထြန္းေက်ာ္..ကိုထြန္းေက်ာ္"
ထြန္းေက်ာ္လည္းသူမဆီသို႔ေလ်ွာက္သြားခဲ့လိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္သူမရဲ႕ေခၚသံႏွင့္အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ၾကည္ႏူးစိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚသည္မွာေတာ့အမွန္အကန္ပင္ျဖစ္သည္။ဘာေၾကာင့္ဆိုသူထက္ငယ္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အျခားေခၚေသာသူမ်ားကပင္ကိုဟုမည္သူမွထည့္၍မေခၚဖူးေပ။မိန္းကေလးမ်ားကပင္ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ျဖစ္သည္။ထြန္းေက်ာ္စဥ္းစားမိလိုက္သည္မွာသူမတြင္စကားေျပာေကာင္းေသာသူျဖစ္သည္။
" ေျသာ္...... ညီမ ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲမသိဘူး"
"အမ႐ွိလားမသိဘူး"
"႐ွိမယ္ထင္တယ္အိမ္ထဲမွာအေရးႀကီးလို႔လား ေခၚေပးရမလား"
"အေရးႀကီးတယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး အိမ္မွာမုန္႔လုပ္လို႔လာပို႔တာေလ ညီမတို႔ကခုမွေျပာင္းလာတာဆိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔သိပ္မရင္းႏွီးဘူးေလ ဒါေၾကာင့္မုန္လုပ္ၿပီ မိတ္ဆက္စကားေျပာမလို႔"
" ေကာင္းတာေပါ့ ညီမရယ္ တစ္ခ်က္ခုပ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့"
ထြန္းေက်ာ္လည္းျပံဳးစိစိႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါနဲ႔ ညီမတို႔ကဘာမုန္႔လုပ္တာလဲမသ္ိဘူး"
" ေျသာ္မုန္႔ရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး မိုးရာသီဆိုေတာ့ေအးတယ္ေလ ဒါေၾကာင့္ေႏြးသြားေအာင္အာပူလ်ွာပူလုပ္လိုက္တာ"
သူမလည္းခပ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။
" ေကာင္းတာဘဲဒါလဲ ဒါနဲ႔မုန္႔ေပးဖို႔အတြက္အမကို႐ွာတာလဲ အကိုလဲဒီအိမ္ကဘဲေလ အကိုကဒီအိမ္ကမဟုတ္တာက်ေနတာဘဲ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးအကိုကလည္း"
သူမျပံဳး၍ေျပာလိုက္သည္။သူမအျပံဳးေတြမွာအဓိပၸါယ္မ်ားစြာ႐ွိေနသည္။ဒါေပမယ့္သူဒီအျပံဳးကိုမခန႔္မွန္းႏိုင္ေပ။
"ဟုတ္ပါၿပီဒါနဲ႔အျခားအိမ္ေတြလဲလိုက္ပို႔ရအံုးမွာမဟုတ္လားအကိုကိုဘဲေပးခဲ့လိုက္ေတာ့ေလ"
"ဒါဆိုအကိုကိုဘဲေပးခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
သူမလည္းေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ယူလာတဲ့ဂ်ိဳင့္ကိုထြန္းေက်ာ္လက္ထဲသို႔ေပးလိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းလွမ္းယူလိုက္သည္။
"အဲ့ဆိုဂ်ိဳင့္ကိုညေနမွလာယူေတာ့မယ္ေနာ္အျခားအိမ္ေတြသြားလိုက္အံုးမယ္အမကိုလည္းေျပာေပးအံုးေနာ္လာပို႔သြားတယ္လို႔"
" ေအာ္ဟုတ္ပါၿပီေျပာထားလိုက္ပါ့မယ္"
သူမလည္းေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းအျခားအိမ္ဘက္ကိုသြားေပးရန္ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းျခံေ႐ွ႕မွာအခ်ိန္ၾကာၾကာရပ္ေနမိ၍ခဏၾကာမွအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားခဲ့သည္။ဂ်ိဳင့္ကိုအိမ္ထဲမွာထားရန္အိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားလိုက္သည္။သူအသံၾကားလိုက္သည္။သူ႔အမရဲ႕အသံျဖစ္သည္။
" ေမာင္းေလးလက္ထဲကဘာေတြကိုင္လာတာလဲ"
ထြန္းေက်ာ္အမမွာခုမွအိပ္ယာထေသာေၾကာင့္ဆံပင္မွာဂုတ္ေပၚတြင္ျဖစ္သလိုက်ေနသည္။လူမွာလည္းမူးတူးတူးႏွင့္ျဖစ္သည္။အျပာေရာင္တီ႐ွပ္အကၤ်ီကိုဝတ္ထားၿပီညအိပ္ေဘာင္ဘီအျဖဴေရာင္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။
" ေျသာ္ဒါလားဟိုဘက္အိမ္ကလာပို႔တာအာပူလ်ွာပူတဲ့"
" ေအာ္ဟုတ္လား"
"ဒါနဲ႔ဒါကိုဘယ္နားထားလိုက္ရမလဲအမ"
"ထမင္းစားတဲ့စာပြဲေပၚဘဲတင္ထားလိုက္ေလအဲ့ဆိုအမဟင္းမခ်က္ေတာ့ဘူးလာပိုတာဆိုေတာ့ဟင္ခ်က္ပ်င္းေနတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ"
သူမျပံဳး၍ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲျပံဳးသာျပလိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းသူအမႏွင့္ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းအိမ္ထဲမွာလုပ္စရာ႐ွိတာေတြလုပ္ေနလိုက္သည္။ခဏၾကာမွဟိုဘက္အိမ္ကလာပို႔ေသာအာပူလ်ွာပူကိုဘဲမနက္စာအျဖစ္စားလိုက္ရေတာ့သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းထမင္းစားၿပီးၿပီးခ်င္းအိမ္ေ႐ွ႕မွာထြက္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွအိမ္ထဲဝင္ကာအလုပ္သြားရန္အဝတ္စားလဲလိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းအလုပ္သို႔ထြက္သြားလိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းအလုပ္မွညေနငါးနာရီေက်ာ္ေလာက္တြင္ျပန္လာခဲ့သည္။ညေနစာစားၿပီးညတြင္အေမႏွင့္စကားလက္စံု
ေျပာမိေလၿပီ။
"ထြန္းေက်ာ္မနက္ျဖန္မနၱေလးကနင့္ဦးေလးစီသြားလိုက္ဦး"
ထြန္းေက်ာ္အေမသည္ထြန္းေက်ာ္ကိုသားဟုေခၚေလ့မ႐ွိေပထြန္းေက်ာ္ဟူ၍သာေခၚသည္။ထြန္းေက်ာ္အေမမွာအသက္ ၅၀ ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ဆံပင္ေတြမျဖဴတစ္ပင္ႏွစ္ပင္သာ႐ွိသည္။ဆံပင္ကိုထံုးထားသည္။ထြန္းေက်ာ္အေမသည္အရပ္မ႐ွည္ပံုမွန္ေလာက္သာျဖစ္သည္။ဝသည့္ပံုလည္းမေပါက္ေပ။
"ဘာလို႔လဲအေမရာ"
ထြန္းေက်ာ္လည္းမသြားခ်င္ေသာေလသံျဖင့္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။သူေသခ်ာေပါက္သြားရမည္ဆိုတာသူသိေပမဲ့ေျပာလိုက္မိသည္။
" ေျသာ္ဘာမွေတာ့မ႐ွိပါဘူးနင့္ဦးေလးမွာထားတဲ့ပစၥည္းေတြသြားေပးရမွာသြားလိုက္ေနာ္မနက္ျဖန္နင့္ဦးေလးနဲ႔လည္းမေတြ႔တာၾကာၿပီမို႔လားစကားေျပာၾကရင္ေပါ့သြားလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မနက္ျဖန္သြားလိုက္ပါ့မယ္"
ဘာပစၥည္းသြားပို႔ရမလဲဆိုတာသူမေမးေတာ့ေပ။ဘာေၾကာင့္ဆိုခါတိုင္လည္းသူေမးေလ့မ႐ွိဒီတိုင္းတာပို႔ေပးေလ့႐ွိသည္။သူဒါမ်ိဳးကိစၥေတြကိုစိတ္ဝင္စားေလမ႐ွိသြားလည္မသြားခ်င္ေပ။အေမသြားခိုင္း၍သာသြားရသည္။။သူ႔ဦးေလးႏွင့္လည္းသြားတိုင္းစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာျဖစ္ေပ။သူ႔ဦးေလးမွာသူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔သူ႐ႈပ္ေနတက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ထြန္းေက်ာ္သူဦးေလးႏွင့္စကားလက္စံုေျပာရန္စဥ္းစားမိလိုက္သည္။သူလည္းအေမနဲ႔ေျပာၿပီးေတာ့အိမ္ထဲမွာဘဲတီဗြီၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
ခဏၾကာေတာ့အိမ္ျပင္ဘက္မွ
ေခၚသံၾကားလိုက္သည္။ထြန္းေက်ာ္လည္းၾကားၾကားျခင္းေကာင္းထက္တို႔ေခၚသံမွန္းသိလိုက္သည္။အိမ္ေ႐ွ႕သို႔အသံ ျကားၾကားျခင္းထြက္သြားခဲ့လိုက္သည္။အျပင္ေရာက္ေတာ့အိမ္ေ႐ွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကိုေတြ႔လိုက္သည္။scobe ဆိုင္ကယ္ျဖစ္သည္။အျဖဴေရာင္ဆိုင္ကယ္ျဖစ္သည္။သူေကာင္းထက္ဆိုင္ကယ္မွန္းခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။လာသည္မွာတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ေနာက္တြင္တစ္ေယာက္ပါလာေသးသည္။ထြန္းေက်ာ္ေသခ်ာၾကည့္မိမွဟိုးတစ္ခါေဘာလံုးကန္ရန္ေခၚလာေသာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။နာမည္ေတာ့ထြန္းေက်ာ္လည္းမမွတ္မိေတာ့ေပ။ထြန္းေက်ာ္လည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
" ေဟ့ေယ်ာင့္ ထြန္းေက်ာ္ေဘာလံုးပြဲသြားၾကည့္ရေအာင္ေလ"
"ဟာမင္းကလည္ဒီေန႔ဘာပြဲ႐ွိလို႔လဲဟ"
"ပြဲေကာင္းေတြေတာ့မ႐ွိပါဘူးမင္းကိုလက္ဖက္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္လာေခၚတာ"
" ေအးပါကြာခဏငါအေႏြးထည္သြားဝတ္လိုက္အံုးမယ္"
" ေအးေအးျမန္ျမန္လုပ္ကြာ"
ထြန္းေက်ာ္လည္းေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္အိမ္ထဲသို႔ဝင္ကာဂ်င္းအက်ီၤတစ္ထည္ေကာက္ဝတ္ကာေကာင္းထက္တို႔နဲ႔လိုက္သြားခဲ့သည္။ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္မွအိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။
အပိုင္း ၈ အားဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
အားလံုးကိုေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္
____________♥♥♥♥♥♥____________
_____________♥♥♥♥♥♥___________
Steemit platform ေပၚမွညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ္
Written by
Min Thi Ha @skylay
ဇာတ္လမ္းက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေတာ့ေကာင္းလာၿပီ...
အေရးသားေတြတိုးတက္လာေအာင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ
ဟုတ္အကို