" ႐ြက္ေၾကြေတာက ေႏြေခၚသံ " အပိုင္း - ( ၄ )
"ညီမကို အကို______
ဟိုေလ ဟို ခ်စ္ ခ်စ္ ခ်စ္တယ္"
မိေခြးမရဲ႕မ်က္ႏွာေလး ႐ွက္ေသြးေတြ ျဖာသြားလိုက္တာမ်ား
အနီေရာင္ႏွင္းဆီ ပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြလို
ႏူးညံ့တဲ့ ပါးႏုႏုထက္မွာ၊
"အို - ခင္ဗ်ားဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ်၊ကိုခိုင္ထူးေျပာတာ
က်ေနာ္ နားမလည္ဘူး"
"အဲလို မေျပာပါနဲ႔ ညီမရယ္၊ အခုေတာင္ အကို႔ဘက္က
မနည္းအရဲစြန္႔ၿပီး ေျပာလိုက္ရတာပါကြာ"
မိေခြးမေလး ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘူး၊အရမ္းလည္း႐ွက္
ရင္ေတြလည္းအရမ္းခုန္ေနတာနဲ႔
ဆက္ရပ္မေနေတာ့ဘဲ ေမာင္ခိုင္ထူးေဘးကေန
ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
"ဟဲ့ သမီးငယ္ ညည္းကိုေရခပ္ခိုင္းတာ
ဘယ္လိုလုပ္ေရမပါဘဲ ေရပံုးခ်ည္းျပန္လာရတာလဲ"
ဟုတ္တာေပါ့၊မိေခြးမေလး ေမာင္ခိုင္ထူးရဲ႕ေဘးကေန
႐ွက္႐ွက္နဲ႔ျပန္ေျပးလာလိုက္တာ
ေရခပ္ဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားခဲ့တယ္ေလ။
တဲျပန္ေရာက္မွ မိေခြးမေလးရဲ႕အေမျဖစ္သူ
ေဒၚေအး လွမ္းေအာ္လိုက္မွ မိေခြးမေလး
ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္းမသိျဖစ္သြားၿပီး ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔၊
"ဪ - အေမ ျပန္သြားခပ္လိုက္မယ္ေနာ္၊
သမီး ေမ့သြားလို႔"
"အယ္ေတာ္ ေရခပ္ခိုင္းတာမ်ား၊ေမ့သြားတယ္လို႔၊
မိေခြးမတို႔ ႐ူးမ်ားသြားလား"
အေမျဖစ္သူရဲ႕ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ အသံေတြကို
မိေခြးမေလးနားမေထာင္ေတာ့ဘူး၊
စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေရပံုးဆြဲၿပီးထြက္သြားတယ္၊
ရင္ထဲမွာလည္း "ငါ႐ူးသြားရင္ေကာင္းမွာပဲ" လို႔ေတြးရင္း
ေရဆိပ္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေျပးဆင္းသြားတယ္၊
မိေခြးမေလး ကံေကာင္းသြားတယ္၊
ေမာင္ခိုင္ထူးက ဝါးေဖာင္ေမ်ာၿပီးျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း
ဆင္းသြားၿပီေလ၊
ထိုးဝါးေထာက္ၿပီးစုန္ဆင္းေနတဲ့ ေမာင္ခိုင္ထူး
ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း
"ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္လည္းခ်စ္ပါတယ္"
မိေခြးမေလးႏႈတ္က တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္၊
"ေဟ့ သမီး၊တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုး,တိုးတိုးနဲ႔၊
ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
မိေခြးမအေဖျဖစ္သူ ဦးဖိုးညိဳက ဝါးထမ္းခ်ရင္း
လွမ္းေမးလိုက္တယ္၊
ဒီေန႔ မိေခြးမတို႔ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္မသိ၊
ဘယ္ကိုသြားသြား 'သူခိုးလူမိ' ပဲ၊
"ဘာမွဟုတ္ပါဘူး အေဖ၊ သမီး သီခ်င္းဆိုေနတာပါ"
အေဖကိုမုသာဝါဒမသံုးဖူးခဲ့ေပမယ့္ -
အခုေတာ့ မိေခြးမ ညာရ႐ွာၿပီေလ၊
အခုလိုျဖစ္ရတာေတြဟာ ဟိုခိုင္ထူးဆိုတဲ့လူ
အ႐ူးႀကီးေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲဆိုၿပီး မိေခြးမေလး
ေဒါသထြက္ေနမိေပမယ့္ ---
ႏွလံုးသားမွာေတာ့ ေျပာျပလို႔မတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေလး
ကိန္းေအာင္းသြားတာကိုေတာ့
မိေခြးမေလး သိလိုက္တယ္ေလ။