No Return of the Rivers ျပန္မလာေသာျမစ္မ်ား

Credit Google
ၾကိဳဆိုမယ့္သူမရိွေသာ ျမိဳ ့ကေလးကို စတုတၳအၾကိမ္ေျခခ်လိုက္မိစဥ္မွာေတာ့ ပထမအၾကိမ္ေလာက္ ခံစားရေသာေ၀ဒနာမျပင္းထန္ေတာ့ပါ။ကားေပၚကဆင္းျပီး ကားဂိတ္အနီးတြင္ အသင့္ရိွေသာ သံုးဘီးတစ္စင္းကိုငွါးကာ ကမ္းနားလမ္းဟု ေျပာလိုက္၏။သံုးဘီးဆရာကို ရာဇမုနိဘုရားေရွ ့တြင္ ခ်ခိုင္းကာ ေျမနီလမ္းကေလးကိုလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ျမင္ေနရပါျပီ ေမာင့္အရိပ္တို ့လႊမ္းျခံဳေနဆဲျခံ၀င္းေလး။ျခံတံခါးအနက္ေရာင္ကို တြန္းဖြင့္၀င္လိုက္သည္။အိမ္ရွင္အန္တီမွာ ျခံ၀င္းတံခါးကို အျမဲေစ့ထားတတ္သည့္ အက်င့္က ၃ႏွစ္ၾကာသြားသည့္တိုင္ မေပ်ာက္ပ်က္ေသးေပ။ေတာ္ေသးသည္ အန္တီအတြင္းထဲသို ့ေရာက္ေနသည္ႏွင့္တိုးသည္မို ့ႏႈတ္ဆက္စရာမလိုခဲ့။အမွန္တကယ္ဆိုမိမိတြင္ႏႈတ္ဆက္လိုေသာ ဆႏၵလည္းမရိွခဲ့ပါ။တစ္ေယာက္တည္းလား ဟုေမးလိုက္မည့္ အေမးကို ေျဖဖို ့ခြန္အားမရိွတာလည္းပါသည္။
ဖုန္တက္ေနေသာ ေသာ့ေပါက္ကိုလွည့္ဖြင့္လိုက္ရင္း ဒီႏွစ္ထဲတြင္ေမာင္မ်ားေရာက္လာခဲ့ေသးသလားဟု မယံုမရဲေတြးမိျပန္သည္။အခန္းထဲသို ့ေျခခ်လိုက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ကဖုန္မႈန္ ့မ်ားက ေျခဖ၀ါးကိုလာကပ္ေလသည္။အ၀တ္တန္းေပၚတြင္ျမင္ဖူးေနက် တို ့လို ့တဲြေလာင္းအ၀တ္မ်ားမရိွ။ပစ္စလက္ခတ္ ပစ္ထားေသာ ေကာ္ဖီခြက္မ်ားမရိွ ။ပြေယာင္းလံုးေထြးထားေသာ ေစာင္မ်ားလည္းရိွမေနပါ။ဒါဆိုေသခ်ာပါသည္။ဒီႏွစ္ထဲတြင္လည္း ေမာင္ဒီအိမ္ကေလးသို ့ေရာက္ရိွခဲ့ျခင္းမရိွေခ်။မျဖစ္ႏိုင္တာကိုေတြးမိေသာအေတြးအား ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အစားထိုးလိုက္သည္။ေမာင္ကေနရာေဟာင္းသို ့ဘာလို ့လာလိမ့္မည္တဲ့လဲ။ေမာင္ကအခုခ်ိန္ဆို သူ ့ဇနီးရဲ့ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့။

Credit Google
ေမာင္ႏွင့္က်ြန္မ၏ခ်စ္သူစျဖစ္ ပံုမွာ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းလွပါ။ထူးဆန္းသည္မွာေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္မိသြားေသာ က်ြန္မႏွလံုးသားပင္ျဖစ္သည္။ေမာင္က ေတာင္တြင္းၾကီးသားျဖစ္ျပီး က်ြန္မက ျမိဳ ့သစ္သူ။က်ြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးမေကြးတကၠသိုလ္မွာအတူတက္ရင္း ေတြ ့ျပီးၾကိဳက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။အဂၤလိပ္စာ အဓိကယူထားတာျခင္းတူတူ စာညံ့ေသာေမာင္က စာေတာ္ေသာ က်ြန္မကို မိတ္ဖဲြ ့ကာ စာရွင္းျပဖို ့အကူအညီေတာင္းရင္း သံေယာစဥ္တြယ္လာခဲ့ျခင္းပင္။က်ြန္မတို ့ပထမႏွစ္မွစ၍ တတိယႏွစ္ထိ မခဲြမခြါတစ္ပူးတဲြတဲြရိွေနခဲ့သည္။ေမာင္က ဤအိမ္ကေလးကို လံုးျခင္းငွါးကာ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္သူျဖစ္ျပီး က်ြန္မကေတာ့ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ေမာင္နဲ ့ၾကိဳက္ျပီးေနာက္ပိုင္း ေမာင့္အိမ္သို ့၀င္ထြက္သြားလာေနမႈေၾကာင့္ အိမ္ရွင္အန္တီႏွင့္ပါ ခင္မင္လာခဲ့သည္။ေမာင္ေက်ာင္းျပီးကာ က်ြန္မနဲ ့လမ္းခဲြသြားေတာ့ ေမာင့္အိမ္ကေလးကို က်ြန္မဆက္ငွါးျဖစ္ခဲ့သည္။ဘာရယ္လို ့ေတာ့လဲမဟုတ္ပါ။ေမာင္ႏွင့္ရိွခဲ့ေသာ အမွတ္တရမ်ားကို ပ်က္ဆီးသြားမည္စိုးေသာစိတ္ေၾကာင့္ က်ြန္မမေကြးတြင္မေနႏိုင္ေသာ္လည္း ဆက္ငွါးထားခဲ့သည္။

စာေမးပဲြနီးလွ်င္နီးသလို က်ြန္မေမာင့္အိမ္ကေလးတြင္ လာအိပ္၍ စာအတူက်က္ခဲ့ၾကသည္။တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုးလည္း က်ြန္မတို ့အတဲြကို သိၾကကာ တစ္ခ်ိဳ ့ကလင္မယားလိုေနၾကသည္ဟုပင္ထင္ၾကေလသည္။သို ့ေသာ္ေမာင္က်ြန္မအေပၚတြင္ အခြင့္အေရးမယူခဲ့သည္ကို က်ြန္မသာအသိဆံုးပါ။ဤကုတင္ေလးတြင္ ႏွစ္ေယာက္အတူအိပ္ခဲ့ၾကသည္။တစ္ေယာက္အဆင္မေျပမႈကို တစ္ေယာက္ဆီရင္ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။တစ္ေယာက္အခက္အခဲျဖစ္တိုင္း တစ္ေယာက္က ေဖးကူခဲ့ၾကသည္။သို ့ေသာ္ ေမာင္က်ြန္မအေပၚညွာတာခဲ့ပါသည္။မေပါင္းရ၍ ေ၀းကြာသြားသည့္တိုင္ က်ြန္မအပိ်ဳစင္စစ္အျဖစ္ က်န္ရိွေနျခင္းက သက္ေသပင္ မဟုတ္​​ေလာ....
ဆက္​ပါဦးမည္​.........

@pyaesone101
MSC - 023