စာရြက္ေခါက္ေလး....

အပိုင္း(၁)
မေန႔ကအထိ သူ႔ကိုသတိရေနမိတုန္းပဲ။ အဲ့ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ ဒီေန႔ေတာ့သတိမရေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ မေန႔က သူ႔ကို ၁၀၀% သတိရရင္၊ ဒီေန႔ေတာ့ ၉၀% ပဲသတိရတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ ကိုယ္က လူတစ္ေယာက္ ကို သတိရမိခ်ိန္မွာ ကိုယ္သတိရ တဲ့သူကေရာ ကိုယ့္ကိုျပန္သတိရပါ့မလားလို႔ ေတြးပူမိတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြ လူတိုင္း မွာရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ရာႏႈန္းျပည့္ သတိရေနခ်ိန္မွာ သူကကၽြန္ေတာ္ကို ၂၀% ေလာက္ပဲ ျပန္သတိရေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေက်နပ္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။ အခ်စ္မွာ အႏုိင္အရႈံးမရွိဘူးတဲ့။ အခ်စ္မွာအႏုိင္အရံႈး ရွိတယ္လို႔ ခံယူေနသ၍ ကိုယ့္ဘက္ကရႈံးေနတယ္လို႔ ခံစားေနရမွာပဲတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာ အခုဆို ၂ ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ အဲ့ဒီ ခ်စ္သူ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္ရံႈးေနတယ္လို႔ အၿမဲခံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူေရာ ႏုိင္ေန တယ္လို႔ ခံစားရသလားဆိုတာကို တစ္ခါတစ္ေလ ေမးၾကည့္ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုေမးလိုက္တုိင္း သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒါသကဲတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ၿပီး တစ္ခြန္း တည္းျပန္ေျဖပါတယ္။ အႏုိင္၊ အရႈံးတြက္ရေအာင္ နင္နဲ႔ငါက ၿပိဳင္ပြဲၿပိဳင္ေနတာမွ မဟုတ္တာ တဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူခံယူထားတဲ့အခ်စ္က တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ။ အခ်စ္မွာ နီးခ်င္း၊ေဝးခ်င္းဟာ အဓိကမက်ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲအေနေဝးေဝး တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ရွိေန ရင္ ၿပီးျပည့္စံုေနပါၿပီတဲ့။ မိန္းကေလးေတြအတြက္ေတာ့ အဲ့ဒီခံယူခ်က္ဟာ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္က်ေတာ့ မမွန္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူနဲ႔ နီးနီး ကပ္ကပ္ရွိခ်င္တယ္။ ဘယ္သြားသြား သူ႔လက္ကေလးကို ကိုင္ထားခ်င္တယ္။ လူလစ္တဲ့အခါ သူ႔ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို အနမ္းေပးခ်င္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၂ ႏွစ္မွာ သူ႔ပါးေလးကို နမ္းရဖို႔မေျပာနဲ႔ သူ႔လက္ကေလးကိုေတာင္ ၂ ခါပဲ ကိုင္ခဲ့ဖူး တယ္။ အဲ့ဒီ ၂ ခါကလည္း ကားလမ္းျဖတ္ကူးေတာ့တစ္ခါ၊ ေက်ာင္းမွာ မိုးေတြသည္းၿပီး လမ္းေတြေခ်ာေနေတာ့ တစ္ခါ။ အျပင္မွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္း လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ကပဲ သူ႔ကိုမဟုတ္တာတစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မယ့္အတုိင္း အေၾကာက္အကန္ ျငင္းလႊတ္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ ႏွမသားခ်င္းမစာနာပဲ တစ္ဖက္သားကို နစ္နာေအာင္လုပ္ဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးခဲ့ဖူးပါဘူး။

မိဘ၊ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ခြဲၿပီး တစ္နယ္တစ္ေက်းကေန ေက်ာင္းလာတက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသူမို႔ အိေျႏၵႀကီးတာ နားလည္ ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုတန္းဖိုးထားၿပီး အရာရာမွာေစာင့္ထိန္းတတ္တာကိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ သူေစာင့္ထိန္းတာက နည္းနည္းေတာ့လြန္လြန္းတယ္လို႔ထင္တယ္။ အဲ့ဒီေလာက္အထိ ျဖစ္ေနရင္လည္း အစကတည္းက ရည္းစားမထားပါနဲ႔လား။ အခုေတာ့ ရည္းစားေတာ့ထားခ်င္သား ၊ ဇီးျပားေတာ့မစားရဲဘူး ဆိုတာလိုျဖစ္ေနၿပီ။

သူငယ္ခ်င္းအတြဲေတြ အတန္းလစ္ၿပီး ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူပဲလိုက္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း မလိုက္ဘူးေပါ့။ Ok ရတယ္၊ သူ မလိုက္ခ်င္လည္းေန ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းလိုက္ သြားမယ္ဆိုေတာ့လည္း မလိုက္ရ ဘူးတဲ့ဗ်ာ။ လိုက္သြားရင္ သူနဲ႔အျပတ္ပဲတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ တစ္ေခါက္လည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ေခါက္လည္း မဟုတ္နဲ႔ ၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း မိတ္ပ်က္ေရာ။ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္သည္းခံပါတယ္။ အတြဲရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ မေပါင္းပဲ တျခားေယာက်ာ္းေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းလုပ္ၿပီး ဂီတာတီးသီခ်င္းဆိုမယ္၊ ေဘာလံုးစုကန္ၾကမယ္ဆိုေတာ့လည္း သူကမႀကိဳက္ျပန္ဘူး။

ခဏေလးရတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝအခ်ိန္ေလးမွာ သူမ်ားေတြလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္းေန ခ်င္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္တာကို သူက state ေက်ာင္းတက္သလို ထင္ေနလားမသိ အတန္းခ်ိန္ အစ အဆံုး အတန္းထဲက အျပင္မထြက္ပဲ စာထိုင္သင္တယ္။ ကန္တင္းသြားဖို႔က်ေတာ့လည္း လူရႈပ္လိုု႔မသြားဘူးတဲ့။ ထမင္းဗူး ယူလာခဲ့ရမယ္တဲ့ေလ။ ေန႔လည္စာ ထမင္းဗူးကိုင္ၿပီး ေက်ာင္းလာတဲ့ေယာက်ာ္းေလးဆိုတာ ေတာ္ေတာ့္ကို နည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ထမင္းဗူးထုပ္လာၿပီး မိန္းကေလးတစ္သိုက္နဲ႔ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားပါတယ္။

သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမႏွစ္ေယာက္ကလည္း အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ ဘယ္ေတာ့မွမေရွာင္ေပးဘူး။ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္ကိုပဲသြား သြား ၊ ဘာပဲစားစား သူတို႔ မိန္းကေလးတစ္သုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း။ ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မိန္းမထိန္း ႀကီး လံုးလံုးကိုျဖစ္လို႔။ တစ္ခါ တစ္ေလ က်ာင္းပိတ္ရက္ သူတို႔ဝယ္စရာရွိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္မေနရျပန္ဘူး။ သူတို႔ ဝယ္သမွ်ေနာက္က တေကာက္ေကာက္နဲ႔ အထုပ္ လိုက္ဆြဲေပးရတယ္။ မိန္းကေလးေတြဆိုေတာ့လည္း မိန္းကေလး အသံုးအေဆာင္ေတြပဲ ဝယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆို မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ရပ္ေစာင့္ ေနရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က အိမ္က အေမနဲ႔ အစ္မေတြ ေစ်းဝယ္ရင္ေတာင္ ေစာင့္ရတာၾကာလို႔ ဘယ္ေတာ့မွမလိုက္တဲ့ ေကာင္ဗ်။ သူနဲ႔က်မွ ဝဋ္လည္တာပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ ေစ်းဝယ္စင္တာ ပတ္ရင္လည္း မၿပီးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မိန္းကေလးေတြ မ်ား ေစ်းဝယ္ရင္မလြယ္ဘူး။ ပစၥည္း တစ္ခုခု ႀကိဳက္တာေတြ႔ရင္ ဝယ္လိုက္ေပါ့ အခုေတာ့မဟုတ္ဘူး ေစ်းေတြကပ္စစ္၊ မရရင္ျပန္ခ်ၿပီး တစ္ျခားဆိုင္ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ ပထမကေစ်းဆစ္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ သြားျပန္ဝယ္နဲ႔ ၿပီးပဲ မၿပီးႏုိုင္ဘူး။ ဆိုင္ရွင္ကို မ်က္ႏွာပူစရာလည္းေကာင္း၊ သူတို႔ေနာက္က တစ္ေကာက္ေကာက္ေလွ်ာက္လိုက္ရတဲ့ လူလည္း ပင္ပန္းနဲ႔ ဘာမွအက်ိဳးမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ မိန္းမသံုးေယာက္ အႀကိဳက္ သံုးမ်ိဳးဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ာ။ မိန္းကေလးသံုးေယာက္ အခ်င္းခ်င္းအေဖာ္ရွိေနတာပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေစ်းဝယ္ ထြက္ၾကပါလား။ အခုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို မရမကေခၚတယ္။ မလုိက္ဘူးဆိုေတာ့လည္း မေရႊေခ်ာက စိတ္ေကာက္ျပန္ေရာ။ သူတို႔နဲ႔ေစ်းဝယ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးပဲ။

ေပ်ာ္ရမလားလို႔ ရည္းစားေလးတစ္ေယာက္ထားမိပါတယ္။ မေပ်ာ္ရတဲ့အျပင္ ငါးပါးပါေမွာက္တယ္။ စာေမးပြဲနီးလို႔ စာက်က္ၿပီဆိုေတာ့လည္း ခက္သား။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နဂိုကတည္းက စာက်က္ပ်င္းတဲ့သူ။ သူကလည္း မလြယ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔ေရွ႕မွာ စာဆိုခိုင္းတယ္။ စာမရရင္ တစ္ေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ လူေရွ႕မေရွာင္ ေခါင္းကိုေခါက္ေသးတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္မုန္း တယ္မသိ ကၽြန္ေတာ္မ်ား အေခါက္ခံရရင္ ၿပံဳးလို႔ေပ်ာ္လို႔။ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုအႏုိင္က်င့္ လြန္းတယ္ လို႔ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆံုး သည္းခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုထုဇဥ္ပဲဗ်ာ ခႏၲီပါရမီအျပည့္ေတာ့ ဘယ္ရွိမလဲ။ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ သူကိုအရြဲ႕တိုက္ၿပီး သူမႀကိဳက္တာမွန္သမွ်အကုန္ လုပ္ျပလိုက္ခ်င္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့သူနဲ႔ ရန္ပြဲေတြ ႏႊဲမိတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ ရန္ပြဲတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အႏုိင္ရေပမယ့္ အျပင္က ရန္ပြဲတိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အၿမဲအရံႈးခ်ည္းပါပဲ။ သူ႔ကိုအႏုိင္ရမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သိေနတယ္။ အဲ့ဒီနည္းလမ္းကို အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေတာ့မယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ။
@pearlwhite

အပိုင္း (၂)ေမွ်ာ္
စာအရမ္းရွည္သြားမွာစိုးသျဖင့္ ၂ ပိုင္းခြဲတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အပိုင္း(၂) ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ဆက္လက္တင္ပါမည္။