အံ့ျသဖြယ္ရာ
ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ မနက္ျဖန္ မနက္က်ရင္ ကေမၺာဒီးယား သံရံုးေရွ႕မွာ တစ္ခုခု ထူးျခားတာ လုပ္ဖို႔ရွိတယ္! ၾကားၿပီးၿပီလား မင္းတို႔၊ ဘယ္လို ထူးျခားတာတုန္းဟ၊မသိေသးဘူး ခု လူေတြ စုေနၾကတယ္။ ေတာင္ပိုင္းေဒသ အစိုးရကို မေက်နပ္လို႔တဲ့၊ဒါဆို ဗုဒၶဘာသာေတြေနမွာေပါ့ ခု ဒီမွာ သူတို႔ အရမ္း ဖိႏွိပ္ခံေနရတယ္ေလ၊မသိေသးဘူး ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ။ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႔ ၁၉၆၃ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံ၊ စိုင္ဂြန္းၿမိဳ႕ ညေနခင္း အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္။ေကာလာဟလ တစ္ခု ဗီယက္နမ္သားတို႔ ၾကားမွာ ပ်ံ႕ေနခဲ့တာကို တျခား ဘယ္ သတင္းသမားကမွ အေရးမလုပ္ခဲ့ၾက။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတြ အေနနဲ႔ အစိုးရကို ဆႏၵျပေနသည္မွာ တစ္လခန္႔ပင္ ရွိေန ၿပီမို႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား သတင္း မဟုတ္ေလာက္ဟု သူတို႔ ထင္ခဲ့ၾကသည္။ဒါေပမယ့္ ေဒးဗစ္ ဟဲလ္ဘာစတမ္ ကေတာ့ စိတ္ဝင္စား သြားခဲ့သည္။ သူသည္ နယူးေယာက္ခ္ တိုင္းမ္ သတင္းစာတိုက္မွ သတင္းသမား တစ္ေယာက္။ ဒီေတာ့ မနက္ျဖန္တြင္ သူ သြားၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည္။ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔ ၁၉၆၃... ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ဆိုင္ဂြန္းၿမိဳ႕၊ ကေမ႓ာဒီးယား သံရံုးေရွ႕ လမ္းဆံုတြင္ ျဖစ္သည္။ ေဒးဗစ္ လမ္းဆံုကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ လူအုပ္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူသိလိုက္သည္။ဆႏၵျပပြဲ စေနၿပီပဲ ဟင္ ဒါေပမယ့္...ေနပါဦး။ ဘာလို႔ အားလံုး တိတ္ဆိတ္ ေနၾကပါလိမ့္။ထူးျခားေနသည္။ လူအုပ္နားေရာက္ေတာ့ သူလည္း အမ်ားနည္းတူ ဝင္တိုး ၾကည့္မိသည္။
လူႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အုတ္အုတ္က်က္က်က္ႏွင့္ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေနသည့္ လမ္းဆံုမွာေတာ့ ရဟန္း တစ္ပါး တင္ပလႅင္ေခြ... မ်က္လႊာခ်လို႔ ထိုင္ေနသည္။ လက္တစ္ဖက္က မီးေတာက္ေနေသာ မီးျခစ္ဆံ တစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ ေျမႇာက္ထားၿပီး ေနာက္ လက္တစ္ဖက္က ပုတီးစိပ္ေနသည္။ သူ႔တကိုယ္လံုး လည္း ဓာတ္ဆီတို႔ျဖင့္ ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။ေဒးဗစ္ တအံ့တၾသ ေငးၾကည့္ေနစဥ္ပင္ ရဟန္းသည္ မတိုးလြန္း မက်ယ္လြန္း... တည္ၿငိမ္ေသာ အသံျဖင့္ "နေမာ အမိတဗုဒၶ" ဟု ပီပီသသရြတ္ဆိုလိုက္ၿပီး မီးျခစ္ဆံကို ေအာက္ပစ္ခ် လိုက္ပါ ေတာ့ သည္။ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ဗီယက္နမ္ လူမ်ိဳး ဆရာေတာ္ သစ္ကြမ္ႏူသည္ ဤသို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သတ္ေသရင္း ဆႏၵျပသြားခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေအာ္ငိုဖို႔ ေမ့သြားတဲ့အထိ တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ေနာက္က်ိၿပီး ဘာ မွတ္တမ္းမွ ခ်မေရး ဘယ္သူကို ဘာေမးရမယ္ဆိုတာလည္း မသိေတာ့။ ကိုယ္ကသာ ျဖစ္ခ်င္ တိုင္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဆရာေတာ့္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်က္ေတာင္ မလႈပ္ဘူး။ အသံ တစ္ခ်က္ မထြက္ ဘူး။ အလြန္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တရားထိုင္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ေဒးဗစ္ ဟဲလ္ဘာစတမ္၏ မွတ္ခ်က္ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ဆရာေတာ္ သစ္ကြမ္ႏူ ဓာတ္ပံုဟာ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ကမ႓ာေက်ာ္ သြား ခဲ့သည္။ သိပ္မၾကာခင္ပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚ လာခဲ့ၿပီး မမွ်တေသာ အစိုးရကို ေအာင္ျမင္စြာ တိုက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤေဆာင္းပါးတြင္ စာေရးသူ အဓိကထား ေဆြးေႏြးခ်င္သည္မွာက ႏိုင္ငံေရး ရႈေထာင့္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ဆရာေတာ္ ဘယ္လို ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို တည္ၿငိမ္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္သြားသလဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္။
ကိုယ့္ အသား မီးေလာင္ၿပီး ေသပြဲဝင္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ မတြန္႔ေစတတ္ေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နိယာမ တစ္စံုတစ္ေလမ်ား ေလာကတြင္း ရွိေနပါသလား။ေရာဘတ္႐ိုက္ က ေျပာသည္မွာ လူသားတို႔ ေလာကကို ရႈျမင္ၾကသည့္ ရႈေထာင့္သည္ မွားယြင္း ေနသည္ ဟူ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ မိမိ ဟူေသာ ရႈသူႏွင့္ အရႈခံ ပံုစံျဖင့္သာ လူသားတို႔ ေလ့လာ သံုးသပ္ ေလ့ ရွိသေလာက္ တကယ့္ အမွန္ေလာကသည္ အျပင္ႏွင့္ အတြင္း ဟူသည့္ နယ္ပယ္ ၂ ခု သီးျခား ျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္... ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ မိမိ ဟူသည့္ ရႈေထာင့္တို႔ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အျပန္အလွန္ ထပ္ကာ ေရာယွက္ေနသည့္ နယ္ပယ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္ ဟူ၏။ဆိုလိုသည္မွာ အဝတ္တစ္စကို ၾကည့္ေနသည္ ျဖစ္ပါေစ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္ေနသည္ ျဖစ္ပါေစ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေနျဖင့္ မိမိ ၾကည့္ေနမိသည့္ အရာကို တကယ္ မျမင္ႏိုင္ၾကေပ။ ဦးေႏွာက္ မွ လက္ခံႏိုင္ရံု သတင္း အခ်က္အလက္တို႔သည္သာ အာရံုခံ ဆဲလ္တို႔မွ တစ္ဆင့္ စီးဆင္းေစၿပီး ထို သတင္း သဲလက္တစ္ဆုပ္စာကို အသံုးခ်၍ ကႏၲာရပမာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္ အရာတို႔ကို ေပါ့ေပါ့ ေလး သံုးသပ္ မွတ္ခ်က္ ခ်ေလ့ ရွိၾကသည္။ထို႔အျပင္ ထိုအရာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အတိတ္ ခံစားခ်က္ တို႔သည္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မ်ားစြာ လႊမ္းမိုးေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ေရာဘတ္႐ိုက္၏ အဆိုအရ လူတစ္ေယာက္သည္ တရား မွတ္ျခင္း အမႈကို ကာလၾကာရွည္စြာ ျပဳလုပ္လာခဲ့ပါက အထက္က ဆိုခဲ့သလို မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္ အေပၚ လႊမ္းမိုး လာခဲ့သမွ် ခံစားခ်က္ တို႔အား စတင္ ရိပ္စားမိလာျခင္းပင္။ ထိုမွ တစ္ဆင့္ မိမိ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည့္ သဘာဝ အေလွ်ာက္ တံု႔ျပန္မႈတို႔ႏွင့္ တကယ့္ အမွန္ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္စဥ္တို႔ လံုးလံုး မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း စတင္ ခ်ိတ္ဆက္မိလာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တရားမွတ္ျခင္း အေလ့အထ ရွိေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ မိမိ၏ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ခံစား ထိေတြ႕မႈႏွင့္ မိမိ၏ သဘာဝ အေလွ်ာက္ ျပန္လည္ တံု႔ျပန္မႈ အၾကားရွိ ဆက္သြယ္ခ်က္ အား နည္း လာႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ထိုမွ တစ္ဆင့္ ထပ္တိုး သိမ္ေမြ႕လာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လို သာမန္လူတိုင္း တံု႔ျပန္ မိမည္ ျဖစ္ေသာ ေမြးရာပါ ေလ့က်င့္ထားသူ၏ ရႈေထာင့္တြင္ ေကာင္းစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ စီမံထားႏိုင္ဖို႔ ရွိေတာ့သည္။ဆိုလိုသည္မွာ သူ႔အဖို႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္ျခင္း ေဝဒနာ ခံစားရေသာ္လည္း တံု႔ျပန္မႈပိုင္းတြင္ အေၾကာက္အကန္ တြန္းလွန္ ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ ျဖစ္ရပ္တို႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားမႈကို ေကာင္းစြာ ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေလာကအျမင္ဆိုသည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တံု႔ျပန္မႈတို႔ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္ထားေသာ စိတ္ကူးပံုရိပ္တို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ဖက္ရင္းနဲ႔ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။