ေခၚေဆာင္ရာ ဆီသုိ႔
သား.......ထေတာ့ေလ ဘယ္ခုႏွစ္နာရီထုိးေနပီ
မနက္စာျပင္ပီးသြားပီ အေမတုိ႔အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မႏၱေလးဆင္းရမွာ... အေမတု္ိ့ဟုိမွာ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ၾကာမရ္...
စိတ္ခ်မရ္ေနာ္သား .....ဟုတ္အေမ.....ဟုသာေျပာလုိက္သည္ အေမဘာေျပာသြားသည္ကုိ
ေကာင္စြာနားမလည္လုိက္.....ကြၽန္ေတာ္လည္းအေမနဲ႔အစ္ကုိထြက္သြားသည္ကုိမသ္ိလု္ိက္ပဲ ထပ္ပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သြာသည္။
သက္ထက္......မထေသးဘူးလားေက်ာင္းသြားရမွာေလ.ေဟ်ာင့္ထေတာ့ဆုိၿပီး ေျခေထာက္ကုိ
ဆြဲႏုိးေတာ့တရ္ ေအးပါကြာထပါပီ......မင္းအိပ္ခ်က္ကေတာ့ လက္လန္တရ္....ညက..ငါအိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ပါကြာ.....ေအးပါ.....ငါမနက္စာဝယ္လာတရ္
မုန္႔ဟင္းခါရယ္ ..လက္ဖက္ရည္ရယ္..ျမန္ျမန္စားသြားရေအာင္.......မနက္စာ စာပဲြေပၚမွာ႐ွိတရ္ေလကြား.....အေမ...႐ႈိင္းထက္ကုိေျပာရင္းစကားကုိ
ျပန္ရပ္လုိက္ရသည္။ အခ်ိန္ေတြသာကုန္ဆုံးခဲ့ေပမဲ့
ဒီအျဖစ္အပ်က္ႀကီးကုိ ကြၽန္ေတာ့ဘယ္မွ ေမ့လုိ႔မရခဲ့
ပါဘူး .............ေဟ်ာင့္ဘာစဥ္းစားေနတာလည္း
မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ဆုိပီ စိတ္မ႐ွည္ေသာေလသံျဖစ္ေျပာလုိက္သည္.... သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မနက္စားပီ ေက်ာင္းကုိ သြားခဲ့သည္........
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္႐ႈိင္းထက္မွာ အရမ္းခ်စ္ၾကေသာ
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္သူကေတာ့နယ္မွလာရ်္
ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာေနပီး .........ေက်ာင္းအတူတက္တရ္ သူကေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ဦးေလးဆီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔အိမ္ကု္ိမျပန္ပဲ ကြၽန္ေတာ္သာႏွစ္ေယာက္အတူေနျဖစ္ၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေျဖပီးလုိ႔ ႐ႈိက္ထက္ရဲ႕ ရြာကုိ
လုိက္သြားခဲ့တရ္ ဘဝမွာတစ္ခါမခံစားဖူးေသာ
ခံစားမူမ်ဳိး ခံစားလုိက္ရသည္ .......ရြာေလးက
ထင္ထားတာထက္ ေပွ်ာ္ရႊင္စရာ ၾကည့္ႏုူးစရာမ်ားနဲ႔
ျပည့္ေန၏။င႐ႈိင္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ သားတုိ႔ေရာက္လာၾကပီလား ...ေအးေအး.....ခဏနားၾကဦး
ေရမုိးခ်ဳိးပီး ညစာစားၾကတာေပါ့.......ဟုတ္....
ရြာကုိေရာက္ေတာ့ လက္မွနာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့
ငါးနာရီထုိးေနပါပီ .........ထမင္းစားပီလုိ႔
အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကတယ္ င႐ႈိင္းေတာ့ခရီးပန္းလုိ႔လား
မသိ ခဏေလးတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတရ္
ကြၽန္ေတာ္က အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ အိမ္ေ႐ွ႕မွာထြက္ထုိင္ေနလုိက္သည္.....တစ္ေယာက္ထဲ လေရာင္ရဲ႕ေအာက္မွာ အေတြးေပါင္းစုံ ေတြးရင္းေတြးရင္း
ေရရာမူ႔မ႐ွိ လြမ္းစြတ္မူ႔မ်ားနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကုိလြမ္းလုိ့္
လြမ္ရမွန္းမသ္ိ ကြၽန္ေတာ္မွာခင္မင္စရာဆုိလုိ႔
ဦးေလးရယ္င႐ႈိင္းရယ္င႐ႈိင္းအေဖႏွင့္အေမသာ႐ွိပါတရ္ ကံၾကမၼာက တခါတေလမွာယုတ္မာပက္စက္လြန္းလွပါတရ္.......
အေဖဆုိတာလည္း ဘာမွန္းမသိဘူး .......ကြၽန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ အေမနဲ႔အစ္ကုိက်ေတာ့လည္း..........အားးး......တစ္ေယာက္ထဲ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေပမဲ့လည္း ..>>>>>ဒီမ်က္ရည္ေတြက လုိလုိက်လာတရ္......ေကာင္းကင္ႀကီးကုိေငးၾကည့့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ကုိလည္း အေမနဲ႔အစ္ကုိ႐ွိတဲ့ေနရာကုိေခၚပါေတာ့လားဗ်ာ.. ေဟ်ာင့္.သက္ထက္.ဘာလုပ္ေနတာလည္း မအိပ္ေသးဘူးလား.လာအိပ္ေတာ့ေလကြာ..ေအး.ငါအိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ပါဆုိၿပီး က်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားကုိ သုတ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့သည္။
သားေလး ထေတာ့ေလ........အေမမင့္ကုိ
လာေခၚတာ ဒီမွာသားေလးကုိ စိတ္မခ်ဘူးအႏၱရယ္အရမ္းမ်ားတရ္ အေမတုိ႔နဲ႔လုိက္ခဲ့ေတာ့.......သက္ထက္..သက္ထက္...ေဟ်ာင့္.ေဟ်ာင့္
အိပ္ယာမွ င႐ႈိင္း၏ေခၚသံ ကြၽန္ေတာ္လန္႔ရ်္ႏုိးလာသည္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္း ညကလည္း
တစ္ညလုံး အေမ..အေမ..နဲ႔ေအာ္ေနတာ ငါအေဖနဲ႔အေမေတာင္ စိတ္ပူပီ လာၾကည့္ေသးတရ္.....သားတုိ႔ႏုိးၾကပီလာ မနက္စာစားၾကရေအာင္
မ်က္ႏွာသစ္ၾကေတာ့ အေမတုိ႔ေစာင့္ေနမရ္
င႐ႈိင္း ငါျပန္ေတာ့မရ္ေတာ့...ဟာ..မင္းကလည္းမေန႔ကေရာက္တာ မေပ်ာ္လုိ႔လား မဟုတ္ပါဘူးကြာ
ငါျပန္မမွ ျဖစ္မွာမုိ႔ပါ ေအးပါမတားေတာ့ပါဘူး
ကြၽန္ေတာ္လည္း င႐ႈိင္းကုိထားခဲ့ပီ တစ္ေယာက္ထဲ
ျပန္လာခဲ့ပါတရ္.............
ဟဲလုိ ဦးေလးေျပာေလ မင့္သူငယ္ခ်င္းသက္ထက္ ဆုိင္ကယ္မူျဖစ္ပီ ေဆး႐ုုံတင္ထားရတရ္
ဗ်ာ......ဦးေလးစုိးရိမ္ရလား .ေအး.အဲ့ဒါေတာ့ေတာ့
ေျပာလုိ႔မရေသးဘူးသား...အခု ဆရာဝန္ကေသြးလုိတရ္ေျပာလုိ႔ ဦးေလးေသြး႐ွာေနတာ ဟုတ္ဟုတ္ ဦးေလး ကြၽန္ေတာ္အခုခ်က္ျခင္းလုိက္လာခဲ့ပမရ္......ေအးေအး ဒါပဲေနာ္...သက္ထက္ရာ
ျဖစ္မွျဖစ္ရတရ္........ကြၽန္ေတာ္လည္းေနာက္ေန႔
မနက္မွာေဆး႐ုံးကုိ ေရာက္ပါတရ္...ေဆး႐ုံးေရာက္ေတာ့ သက္ထက္စကားမေျပာႏုိင္ေသးပါဘူး
ဦးေလး ဆရာဝန္ကဘာေျပာေသးလည္း အေျခအေနကေတာ့ စုိးရိမ္းတရ္ ဦးေႏွာက္ထိထားတရ္ေျပာ
တရ္ ....ဆုိးလုိက္တာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတရ္ မျပန္ေသးပါနဲ႔ဦးလုိ႔ ဒီေကာင္က ေခါင္းမာတရ္.....
သက္ထက္..သက္ထက္.....သတိရပီ ဦးေလး
သူငယ္ခ်င္ေျပာေလး ဘာေျပာခ်င္လည္း .......
င႐ႈိင္း..... င႐ႈိင္း.......ငါသြားရေတာ့မရ္....
မင္းဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကြာ......သက္ထက္...
ကြၽန္ေတာ့္၏ေခၚသံကုိ ၾကာလုိက္လားေတာင္မသိလုိက္ တခ်က္သတိရလာျခင္းက ထာဝရအိပ္စက္ဖုိ႔ အတြက္မ်ားလားကြား.......အား....အား
သက္ထက္.................ၾကဳိးစားပါဦးမည္။
ေကာင္းတယ္ ဆက္ႀကိဳးစားပါ
စိတ္ဝင္စား စရာပါ .. စိတ္မေကာင္းပါဘူး