ဆင္းရဲျခင္း နွစ္မ်ိဳး

ဆင္းရဲျခင္း နွစ္မ်ိဳး

ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း ဤစကားသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးနွင့္ အစိမ္းစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။ ေနရာတိုင္းတြင္ ဤစကားကို ျကားေနရသည္။ ဘ၀က ဆင္းရဲလိုက္တာ စား၀တ္ေနရးက က်ပ္တည္းလိုက္တာ စသည့္ျဖင့္ ျငီးတြားသံမ်ားကို ျကားေနရသည္။

သံယံဇာတ ေပါျကြယ္၀ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံသည္ အဆင္းရဲဆံုးနိုင္ငံထဲတြင္ ပါ၀င္ေနပါသည္။ ဘာေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံဆင္းရဲရပါသနည္း။ အားလံုးက အမ်ားအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရေသာေျကာင့္ ဆင္းရဲရတာလို႔ ေျဖျကပါလိမ့္မည္။ မွန္ပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ ဤအေျကာင္းျပခ်က္တစ္ခုတည္းေျကာင့္ေလာ။ မဟုတ္ပါ။ ဆင္းရဲရျခင္း အေျကာင္းနွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။ သီရဂူဆရာေတာ္ဘုရားျကီးေျပာသည္မွာ

ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆင္းရဲျခင္း နွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆင္းရဲျခင္း ဆိုျပီး ရွိပါသည္တဲ့။

ခ်မ္းသာမွဳကို လုိခ်င္လွ်င္ ရုပ္ပိုင္း ခ်မ္းသာျခင္း ပညာ ၊ စိတ္ပိုင္းခ်မ္းသာျခင္း သီလ တို႔ လိုအပ္ပါသည္။

ပညာနွင့္သီလသည္ အျပန္အလွန္အက်ိဳးျပဳေနျကပါသည္။ ဤႏွစ္မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးခ်ိဳ႕တဲ့ေနလွ်င္ ဆင္းရဲရမည္သာျဖစ္သည္။ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္တက္တက္ စာရိတၲဆင္းရဲေနလွ်င္ လူရာ၀င္မည္မဟုတ္သလို၊ စာရိတၲဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ပညာမတက္လွ်င္လည္း လူေတာတိုးနိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ဆရာေတာ္ဘုရား၏ စကားမ်ားကို ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ မွတ္သားနာယူရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံနွင့္ နွိုင္းယွဥ္စဥ္းစားျကည့္မိပါသည္။ဟုတ္ပါသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံသည္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်မ္းသာျပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆင္းရဲျခင္းေျကာင့္ ကမၻာတြင္ အဆင္းရဲဆံုးနိုင္ငံျဖစ္ေနရပါသည္။ ေနရာတိုင္းကို ျကည့္မိသည္။ ပညာနွင့္ သီလ ျပည့္စံုရဲ႕လား ။ လမ္းမေပၚတြင္ တစ္ခုခုမ်ား အဆင္မေျပလွ်င္ ေအာ္ဟစ္ကာ ဆဲဆိုျကသည္။ ကားသမားခ်င္းခ်င္း ၊ ဆိုင္ကယ္သမားအခ်င္းခ်င္း ၊ ခရီးသြားအခ်င္းခ်င္း အျပစ္တင္ျကသည္။ အခန္႕မသင့္လွ်င္ လက္ပါကာ ရန္ျဖစ္ကုန္ျကသည္။

တစ္ေန႔က စြယ္ေတာ္ျမတ္ေစတီေတာ္ကို ၀င္ေရာက္ဖူးေျမာ္ရင္း ကန္ေဘာင္တြင္ အေအးေလးေသာက္ကာ ပန္းေျဖေနခိုက္ ၁၀နွစ္သားအရြယ္ ေကာင္ေလးေရာက္လာျပီး ဦးဦး မန္႔ဖိုးတဲ့ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သနားစရာေလးမို႔ မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္သည္။ ေနာက္သိပ္မျကာပါ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာျပန္သည္။ မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ျပန္သည္။ ျပန္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာျပန္သည္။ ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ဒါနဲ႕ ဆိုင္ရွင္ ေဒၚျကီးက ဟဲ့ေကာင္ေလးေတြ ေနာက္ထပ္မလာနဲ႕ေတာ့ ေျပာလိုက္မွ ထပ္ေရာက္မလာျကေတာ့ေပ။ အေဒၚျကီးက ကြ်န္ေတာ့အားလွမ္းေျပာသည္။ ေမာင္ေလးေရ ဒီလိုပဲ ေျခလက္ေတြေကာင္းရဲ႕သားနဲ႕ လိုက္ေတာင္းရမ္းေနျကတာ သူတို႔မိဘေတြရွိရဲ႕သားနဲ႕ ။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ မိဘေတြရွိသည္။ ေျခလက္ေတြလည္းေကာင္းရဲ႕သားနွင့္ ဘာေျကာင့္ ယခုလို လိုက္လံေတာင္းရမ္းေနရသနည္း။ မိဘေတြကေရာ ဘာေျကာင့္ ခြင့္ျပဳျကရသနည္း။ ေတာင္းစားတာ ရွက္စရာမလို ခိုးစားတာမွ ရွက္စရာလို႔မ်ား အယူမွားကို လက္ခံေနျကပါသလား။ ျမန္မာေတြဟာ စာရိတၲမဆင္းရဲျကပါ။ အလွဴတန္းလုပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ထိပ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ဤစာရိတၲကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ လမ္းမွာေတာင္းရမ္းခိုင္းသည္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာမက်လွပါ။ ဒီလိုေတာင္းရမ္းေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံျကီးကို မည္သို႔ မွ ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္လို႔ရမည္မဟုတ္ပါ။ အလုပ္ျကိုးစားေသာ ပညာတက္ေသာ စာရိတၲေကာင္းမြန္ေသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားျဖင့္သာ ခ်မ္းသာေသာ နိုင္ငံကို တည္ေဆာက္နိုင္ေပလိမ့္မည္မဟုတ္ပါလား။

ထို႔ေျကာင့္ မိဘမ်ားအေနျဖင့္ အဆင္းရဲဆံုးဆိုေသာ ဤအေမြဆိုးျကီးကို နိုင္ငံ၏ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားျဖစ္လာမည့္ မိမိ၏သားသမီးမ်ားကို လက္ဆင့္မကမ္းသင့္ေတာ့ေပ။ အတက္နိုင္ဆံုး အလုပ္ျကိုးစားေသာ ပညာတက္ေသာ စာရိတၲေကာင္းမြန္ေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္လာေစဖို႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးျကဖို႔ ဤေဆာင္းပါးေလးျဖင့္ အနူးညြတ္ ဂါရ၀ျပဳလိုက္ရပါသည္။

Photos credit - https://www.pexels.com/search/perfect%20man/

ေရးသားသူ - ကိုကိုမိုးဟိန္း(သစ္အယ္သီး)

Written by @myanmarkoko

MSC no.118