ကိုယ္ေတြ႔အေႀကာင္းအရာေလးတစ္ခု

steemit မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးမဂၤလာပါ။
ရွဳပ္ေထးြလွေသာလူ႕ဘဝအေတြ႔အႀကံဳမ်ားထဲမွက်ြန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ေတြ႕အေႀကာင္းအရာေလးတစ္ခုကိုတင္ျပခ်င္တာပါ။အခ်ိန္ကေတာ့ႀကာခဲ႔ပါျပီ။က်ြန္ေတာ္အထက္တန္ေအာင္ျပီးစအရြယ္ရန္ကုန္မွာသင္တန္းတစ္ခုသြားတက္တဲ႔အခ်ိန္ကေပါ့။သင္တန္းတက္ရမယ့္အခ်ိန္ကေစာေသးတာနဲ႔က်ြန္ေတာ္ပန္းဆိုးတန္းလမ္းကမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာထိုင္စားျပီးသင္တန္းကိုလမ္းေလ်ာက္အလာမွာလူတစ္ေယာက္အသက္ကေတာ့၄၀ဝန္းက်င္ေလာက္ထင္ရတယ္အနားလာျပီးညီေလးအကိုပုသိမ္ျပန္မလို႔လမ္းစရိတ္မရွိေတာ့လို႔ေငြနည္းနည္းေလာက္ကူညီပါလို႔ေျပာတယ္။က်ြန္ေတာ္လည္းရုတ္တရက္ေႀကာင္သြားတယ္။သူ႔ပံုစံႀကည့္ေတာ့လည္းအဝတ္အစားကခပ္ႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔။က်ြန္ေတာ္လည္းအိပ္ကပ္ထဲပိုက္ဆံသိပ္မပါေတာ့ႏွစ္ရာတန္တရြက္ထုတ္ေပးလိုက္နဲ႔သူလဲယူျပီးဆူးေလဘက္ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲလမ္းေလ်ာက္ထြက္သြားတယ္။က်ြန္ေတာ္လည္းသူ႔ကိုေနာက္ကေနႀကည့္ရင္းအေတြးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔က်န္ခဲ႔တယ္။က်ြန္ေတာ့အထင္မွာရိုးသားမွဳရွိႏိုင္သလိုမရိုးသားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္။က်ြန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ဒီအေႀကာင္းအရာေလးကအမွတ္မထင္ရွိေနတယ္။ဒီလိုနဲ႔ႏွစ္အေတာ္ႀကာျပီးက်ြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႔ရဲ႔ေဆးရံုနားကလဘက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ေနတုန္းေဘးနားဝိုင္းကလူႀကီးတေယာက္က်ြန္ေတာ့ကိုႀကည့္ေနတာသတိထားမိတယ္။သူ႔ပံုစံကက်ြန္ေတာ့ကိုတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပံုဘဲ။က်ြန္ေတာ္လည္းရုတ္တရက္အရင္ကအျဖစ္အပ်က္ကိုသတိရမိျပီးအဲ႔တုန္းကလိုဆိုဒုကၡဘဲငါ့မွာလည္းပိုက္ဆံကလဘက္ရည္ဘိုးေလာက္ပဲရွိတာလို႔ေတြးေနတုန္းအဲဒီလူႀကီးကသူ႔လဘက္ရည္ခြက္ကိုကိုင္ျပီးက်ြန္ေတာ့ဝိုင္ဆီေရာက္လာပါတယ္။ျပီးေတာ့က်ြန္ေတာ့ကိုလူေလးဖုန္းခဏေလာက္ေပးေျပာပါလား ဦးေလးမိန္းမေဆးရံုတက္ေနတာ ပိုက္ဆံျပတ္သြားလို႔ အိမ္ကိုပိုက္ဆံလွမ္းမွာမလို႔ဆိုေတာ့မွက်ြန္ေတာ္လည္းဟာရပါတယ္ဦးေလးဆက္ပါဆိုျပီးဖုန္းေပးလိုက္ပါတယ္။သူလည္းဖုန္ဆက္ျပီးက်ြန္ေတာ့ကိုေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီးက်ြန္ေတာ့လဘက္ရည္ဘိုးပါအတင္းရွင္းသြားပါတယ္။က်ြန္ေတာ္လည္းသူ႔ကိုေငးႀကည့္ရင္းအေတြးမ်ားစြာနဲ႔က်န္ခဲ႔ပါတယ္။က်ြန္ေတာ္ေရးခ်င္တဲ႔အေႀကာင္းအရာေလးကေတာ့ဒီေလာက္ပါဘဲ။Steemitမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးစိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာျခင္းမ်ားနဲ႔ျပည့္စံုႀကပါေစ။