ငယ္ေၾကာက္
လက္ထဲက ေဆးကဒ္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး ရႈံ႕မဲ့ဲလိုက္မိတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေဆးေသာက္ရမွာ အရမ္းေၾကာက္တာ။
အေမက ႏွာေခါင္းအတင္းပိတ္တိုက္ရတာနဲ႔ အမႈန္႔ေခ်ၿပီး လက္ဖက္စားဇြန္းေလးနဲ႔ ပါးစပ္ အတင္းထိုးထည့္ တိုက္ရတာနဲ႔ အတင္းရုန္းကန္ ျငင္းခဲ့တာ။
ေဟာ. . .နည္းနည္းေလး အရြယ္ရလာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေသာက္ခိုင္းပါေလေရာ။ ေဆးကဒ္ေလးထဲကေန ေဆးေလးေတြ ထုတ္ ၿပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ထား ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ေရခြက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ ကဲ ဂလုပ္ ဂလု။
ၿမိဳခ်လိုက္တယ္ ထင္သလား ဟင့္အင္ပဲ. . . လည္ေခ်ာင္းမွာ တစ္စို႔ၿပီး မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ႔ကာ ေဝါ႔ခနဲ ျပန္ေထြးထုတ္လို႔ အတီးခံရတာ ခဏ ခဏ။ ေသာက္သလိုလိုနဲ႔ မသိမသာေလး လႊင့္ပစ္လိုက္တဲ့အခါကလည္း ရွိေသး အေဟးး။
ေဟာ. . .အခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲသမား ဝန္ထမ္းဘဝ ။
မိသားစုနဲ႔ အတူ မရွိခဲ့တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ကား ကိုယ့္က်န္းမာေရး ကိုယ္ ဂရုစိုက္ရေပါ႔။
ငယ္ငယ္ကလိုေတာ့ ေဆးေသာက္ရမွာ မေၾကာက္ေပမယ့္ ေဆးေသာက္ရမွာ ပ်င္း ။ ေဆးေသာက္ရမွာ မႀကိဳက္ေတာ့ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုး တစ္ေန႔ သုံးခြက္ဆိုတဲ့ ေဆးကဒ္ေလးကို အိမ္ယာေဘးမွာ အသာခ်ကာ ထား၍ တစ္ေန႔ ႏွစ္ခြက္ ခြက္ေက်ာ္ကစ္ေန အဲေလ ေဆးအလွည့္ေက်ာ္ ေသာက္ေနပါေၾကာင္း။
ေၾသာ္ ငယ္ေၾကာက္. . ငယ္ေၾကာက္. . .။ ငယ္ေၾကာက္ ဆိုသည္မွာ ႀကီးထိ မေမ့ႏိုင္ မႀကိဳက္ႏိုင္ပါတကား။
@masterinnwa
MSC-253