တိုမီႏို၏က်ိန္စာ

အမႀကီးက ေသြးအန္ၿပီးေတာ့
ညီမငယ္က မီးေတာက္ေလာင္ေနတယ္
ခ်စ္စရာတိုမီႏိုေလးကေတာ့ ဖန္ပုတီးေစ့ေတြ တစ္လံုးခ်င္းစီအန္လို႔ေပါ့။
တိုမီႏိုေလးခမ်ာ ငရဲျပည္ကို အေဖာ္မပါ တစ္ေယာက္တည္းေရာက္ရရွာ
ငရဲျပည္က အေမွာင္ထုမ်ားနဲ႔ လႊမ္းၿခံဳထား
ပန္းပြင့္မ်ားကလည္း မဖူးပြင့္ၾကေတာ့ေခ်႕တကား။
တိုမီႏို မႀကီးက ၾကာပြတ္ကိုင္ထားတဲ့ ငရဲထိန္းႀကီးတစ္ေယာက္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီသလား
ထိုေနရာမွာ ဘယ္သူ႕ေသြးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသလဲကြယ္။

႐ိုက္ေနတယ္ ႐ိုက္ေနၾကတယ္ အို မ႐ိုက္ၾကပါနဲ႔ကြယ္
ရွည္လ်ားၿပီး အဆံုးမရိွတဲ့ ငရဲျပည္က တစ္လမ္းတည္းပဲ ရိွပါတယ္
ေရႊဘံုေရႊနန္းဆီကိုလား ဒါမွမဟုတ္ ေတးသီငွက္တို႔ စံေပ်ာ္ရာဆီကိုလား
သားေရအိတ္အတြင္းထဲကို ဆန္႔သေလာက္ေတြထည့္ဗ်ာ
မစိမ္းေတာ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ငရဲျပည္ထဲက ခရီးစဥ္ေလးတစ္ခု ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ဆိုပါေတာ့
ေႏြဦးရာသီကေတာ့ ေတာအုပ္ထဲ နဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းနံေဘးဆီကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ခ်ဥ္းကပ္လာေနၿပီ
အေမွာင္လႊမ္းေနတဲ့ (၇)ဆင့္ ေတာင္ၾကားထဲမွေတာင္
ငွက္ေလွာင္အိမ္ထဲက ေတးသီငွက္ ၊ လွည္းအတြင္းမွ သိုးငယ္တစ္ေကာင္ ရဲ႕ အသံေတာင္ ခပ္သဲ့သဲ့နဲ႔။
ခ်စ္စရာတိုမီႏိုေလး ရဲ႕ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္စေတြက
ငိုက်တစ္စက္စက္နဲ႔ ေတာအုပ္ႀကီးထဲ မိုးရြာေနၾကသေယာင္နဲ႔ေပါ့။
သူ႕အမငယ္ကို လြမ္းလို႔ ေအာ္ငိုလိုက္တယ္
ငိုက်သံေတြက ငရဲျပည္တစ္ခြင္ ပဲ့တင္သံေတြထင္လို႔
သေႏၶပ်က္ေျမေခြးတစ္ေကာင္ေတာ့ စတင္ေပၚထြက္လာတယ္
ငရဲျပည္ရဲ႕ သတၱမေတာင္စဥ္ နဲ႔ သတၱမေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု စက္ဝိုင္းပံုသ႑ာန္လွည့္ပတ္လို႔
ခ်စ္စရာတိုမီႏိုေလးရဲ႕ အေဖာ္မဲ့ခရီးစဥ္တစ္ခုေပါ့။
ငရဲျပည္က သူတို႔သာ ကြၽႏု္ပ္ကိုသာ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ရင္ သုႆာန္ၾကားမွာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းသာသာပါပဲ။
အနီေရာင္အပ္ႀကီးနဲ႔ ထိုးေဖာက္တာကို မခံခ်င္ဘူး
ခ်စ္စရာတိုမိႏိုေလးရဲ႕ မိုင္တိုင္ခရီးလမ္းရွည္မွာ -----။

လင္းညိဳ႕တာ႐ာ