ေစတနာနဲ႕ လုပ္ရပ္
သာမာဝတီမိဖုရား
ကဲ၊ ေနာက္တစ္ခုကိုၾကည့္ဦး။
သံသရာခရီး သြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အမွားအယြင္းေတြ
လုပ္မိတာ သာမာဝတီ။
ဥေတနမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရား “သာမာဝတီ”
ဆိုတာရွိတယ္။
ေကာသမၺီျပည္က ဥေတနမင္းႀကီးမွာ
သာမာဝတီဆိုတဲ့ မိဖုရားရယ္၊
ဝါသုလဒတၱာဆိုတဲ့ မိဖုရားရယ္၊
မာဂ႑ီဆိုတဲ့ မိဖုရားရယ္၊ မိဖုရား(၃)ဦးရွိတယ္။
အဲဒီထဲမယ္ သာမာဝတီဆိုတဲ့ မိဖုရားဟာ
နန္းျပသာဒ္ႀကီးတစ္ခုလံုး မီးေလာင္ၿပီး အျခံအရံ
(၅၀ဝ)ႏွင့္အတူတကြ ေသဆံုးသြားတယ္။
ခုေခတ္လို ေျပာမယ္ဆိုရင္
ဒါ အေသဆိုးနဲ႔ေသသြားတယ္ေပါ့။
သူတို႔ေနတဲ့ စံနန္းဟာ မီးေလာင္ကြ်မ္းသြားတယ္။
လူ(၅၀ဝ) မီးေလာင္လို႔ ေသသြားတယ္ဆိုတာ
နည္းတာမွ မဟုတ္ဘဲေနာ္။
တစ္ေယာက္တစ္ေလ ေသတာ မဟုတ္ဘူး။
အိမ္မီးေလာင္တာနဲ႔ တစ္ခါတည္း
သာမာဝတီ အမွဴးရွိတဲ့ မိဖုရား(၅၀ဝ)လံုးဟာ
မီးေလာင္ၿပီး ေသဆံုးသြားၾကရတာ။
အဲဒီလို မီးေလာင္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ေသရတာတုန္း။
မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မေကာင္းၾကံတဲ့
“မာဂ႑ီမိဖုရား” က မီးရွိဳ႕လို႔ မီးေလာင္ခံရတယ္။
အျပင္မွာေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ျမင္ၾကရမယ္ေပါ့။
သို႔ေသာ္ မဟုတ္ဘူး။
သာမာဝတီမိဖုရား မီးေလာင္လို႔ေသရတာ
သံသရာခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္ သူ အမွားတစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။
ဘာေတြလုပ္မိတုန္းဆိုေတာ့ ဒီလိုပါ။
ဘဝတစ္ခုမွာ သူက ဘုရင္ရဲ႕ မိဖုရားတစ္ဦးပဲ။
ရံေရြေတာ္နဲ႔အတူ ျမစ္ဆိပ္ကိုဆင္းၿပီး၊
ေရခ်ိဳးေလ့ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။
အဲဒီလို ျမစ္ဆိပ္ကိုဆင္းၿပီး ေရခ်ိဳးတဲ့
အခ်ိန္ ဘုရင့္နန္းေတာ္ကို ေန႔စဥ္
ဆြမ္းခံႂကြေလ့ရွိတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါ(၈)ပါးရွိတယ္။
အဲဒီေန႔မွာ ပေစၥကဗုဒၶါ(၇)ပါးကေတာ့ ဂႏၶမာဒနေတာင္ကို
ျပန္ႂကြသြားတယ္။တစ္ပါးကေတာ့ အဲဒီျမစ္ကမ္းနားက
ခ်ံဳပုတ္တစ္ခု ေအာက္မွာထိုင္ၿပီး သမာပတ္ဝင္စားေနတယ္။
လူမျမင္၊သူမျမင္ ခ်ံဳေအာက္မွာထိုင္ၿပီး
သမာပတ္ဝင္စားေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သာမာဝတီအေလာင္းျဖစ္တဲ့
မိဖုရားနဲ႔ ေမာင္းမမိႆံ(၅၀ဝ)တို႔ ေရခ်ိဳးၾကတယ္။
အားရပါးရ ေရခ်ိဳးၿပီး ခ်မ္းတဲ့အခါ ဘာလုပ္ခ်င္တုန္း
ဆိုရင္ မီးလံႈခ်င္တာေပါ့။ မီးလံႈခ်င္ေတာ့ ခုနက
ပေစၥကဗုဒၶါ ထိုင္ေနတဲ့ ခ်ံဳပုတ္ဆီသြားၾကတယ္။
ပေစၥကဗုဒၶါထိုင္ေနမွန္း မသိဘူး။
မီးလံႈလို႔ရမွာပဲဆိုၿပီး ခ်ံဳပုတ္ႀကီးကို
မီးတိုက္လိုက္ၾကတယ္။
ခ်ံဳပုတ္ႀကီး မီးတိုက္လိုက္လို႔မီးေတြေလာင္ ျပာက်သြားတယ္။
ပေစၥကဗုဒၶါကေတာ့ “နိေရာဓသမာပတ္”
ဝင္စားေနတာဆိုေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။
သမာဓိ စြမ္းအားေၾကာင့္ ပေစၥကဗုဒၶါကို မီး
မေလာင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ ခ်ံဳပုတ္ႀကီး မီးေလာင္သြားတဲ့
အခါ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက ငုတ္တုတ္ေပၚလာတယ္။
“ေဟာ့ေတာ့ ဒို႔အိမ္ ဆြမ္းခံႂကြတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါႀကီးပဲ၊
ဘုရင္ႀကီးသိရင္ ဒို႔ကိုသတ္ေတာ့မွာပဲ”။
သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ပေစၥကဗုဒၶါ မီးေလာင္ေသသြားၿပီလို႔
ထင္တာေပါ့။အစက မသိလို႔ မီးရွိဳ႕မိတာ။
ဒါက အကုသိုလ္ မျဖစ္ဘူး။
သူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာတုန္းဆိုေတာ့
မီးလံႈခ်င္လို႔ ခ်ံဳကိုမီးရွိဳ႕တာ။
အဲ ပေစၥကဗုဒၶါ ေပၚလာ တဲ့အခါက်ေတာ့
“ဟာ၊ ဒို႔အစေဖ်ာက္မွပဲ၊ ဒို႔လုပ္ထားတဲ့
အလုပ္ အစေဖ်ာက္မွပဲ” ဆိုၿပီး အနီးအနားမွာရွိတဲ့
ထင္းေတြ၊ သစ္ကိုင္းေတြ ခ်ိဳးၾကတယ္ေပါ့။
ထင္းေျခာက္ေတြ အကုန္စု၊ ပေစၥကဗုဒၶါႀကီးကို ဝိုင္းၿပီး
ထင္းေတြပံု၊ ပံုၿပီးၿပီဆိုတဲ့အခါ
“ကဲ၊ အစေဖ်ာက္ေအာင္ မီးတိုက္မယ္”။
အဲဒါက်ေတာ့ အကုသိုလ္ ျဖစ္သြားၿပီ။
အမွားလုပ္လိုက္တာ။
အကယ္၍ သူတို႔ မေတာ္တဆ ျဖစ္စဥ္တုန္းက
ဆက္ၿပီး အမွားမလုပ္ဘဲနဲ႔ ပေစၥကဗုဒၶါကို ရွိခိုး
ေတာင္းပန္၊ မသိလို႔လုပ္မိတာပါလို႔ဆိုရင္
ပေစၥကဗုဒၶါလည္း ပရိနိဗၺာန္စံတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊
သမာဓိစြမ္းအားေၾကာင့္ မီးမေလာင္တာပဲျဖစ္တယ္။
အခ်ိန္တန္ရင္ျပန္ႂကြသြားမွာေနာ္။
သူတို႔ မီးနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္လည္းပဲ ဒီကိုယ္ေတာ္
ပ်ံလြန္ေတာ္မူမွာမွ မဟုတ္တာ။
အဲဒါကို မသိလို႔ အစေပ်ာက္ေအာင္
ထင္းေတြနဲ႔ပံုၿပီးေတာ့ မီးဝိုင္း႐ိႈ႕ၾကတာ။
မီးဝိုင္း႐ိႈ႕ၿပီးေတာ့ ကဲ၊ မီးကြ်မ္းေလာက္ၿပီ ဆိုၿပီး
ေတာ့ နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကတာ။
ပေစၥကဗုဒၶါကျပာေတြ ဖုတ္ဖက္ခါထၿပီးေတာ့
ေနာက္ရက္က် ဆြမ္းစားႂကြလာတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ “ေစတနာဆိုးနဲ႔လုပ္ရပ္” ေၾကာင့္
ပေစၥကဗုဒၶါ ပရိနိဗၺာန္ စံမသြားေသာ္လည္းပဲ
ေစတနာနဲ႔ မီးတိုက္ခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္
သာမာဝတီအမွဴးရွိတဲ့ မိဖုရားေတြဟာ
အဲဒီဘဝက ေသတဲ့အခါ ငရဲေရာက္၊
ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ သူတို႔က မီးေလာင္ၿပီးေတာ့
ေသရတယ္။
ဪ … ခုေခတ္လည္းပဲ ဘုရားရွိလို႔ ဘုရားကို
ေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္ အေသဆိုးနဲ႔ေသတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဟာ “သံသရာခရီးသြားရင္းက
အမွားလုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ” ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
လူတိုင္း အေသဆိုးနဲ႔ ေသတာမွ မဟုတ္ဘဲကိုး။
တခ်ဳိ႕ လြတ္လာတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာပဲ။
ေအး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သံသရာခရီးသြားေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ အမွားမလုပ္မိေစနဲ႔လို႔ ဒီလိုေျပာတာ။
photo from google