ေရာက္တတ္ရာရာအေတြးမ်ား (၁)

image source
ေဝ႔ကနဲ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလေျပနုနုသည္
ျပတင္းေပါက္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာကာ က်ြန္ုပ္အိပ္စက္ေနေသာ အိပ္ရာထက္သို့ ျဖန္းကနဲ လာေရာက္ ေက်ာခင္းလိုက္ေလရာ ပူအိုက္လွေသာ ရာသီဥတုကို အက် ၤီမပါ အေပၚပိုင္းဗလာ ျဖင့္ ခံတုေနေသာ က်ြန္ုပ္ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ထိ စိမ့္ဝင္ကာ သည္းသီးေမႊးညင္းမ်ား ေျခဖ်ားမွသည္ ဆံပင္ေမႊးထိ ေထာင္တက္သြားပါေတာ့သည္။
ေခတၱအိပ္စက္ေနခဲ႔ေသာ မိုးနတ္မင္းသည္ လူ့ေလာက
သို့ တဖန္ဆင္းသက္ရန္ ေလနတ္သားကို ေစတမန္အျဖစ္ ေစလႊတ္လိုက္ေလျပီ။ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ငိုေတာ့မဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏မ်က္နွာလို အံု့ဆိုင္းညို့မႈိင္းလာ၏။မၾကာလိုက္ေသာ မိနစ္ပိုင္း
ေလးမွာပင္ မိုးနတ္မင္းသည္ ေသးငယ္လွေသာ မိုးစက္
မိုးမႊားကေလးမ်ား အသြင္ ဖန္ဆင္းလ်က္ ကမ႓ာေျမေပၚ
သို့ ဆင္းသက္လာပါေတာ့သည္။
မိုးစက္တို့သည္ တစ္စက္ျပီးတစ္စက္ ဆက္တိုက္
က်ဆင္းေနဆဲ။ေလနတ္သား၏ သယ္ေဆာင္မႈမွာ မိုးစက္ကေလးေတြ ေဝ႔ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ယိမ္းႏႊဲ႔ကခုန္ေနသေယာင္။တစ္ထြာခန့္ သစ္နုပင္ေလးထက္မွ သစ္ရႊက္ေလးမ်ားသည္ မိုးစက္ထိမွန္၍ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားၾက၏။အိမ္ျပတင္းေပါက္ဆီမွ လွမ္းၾကည့္ေနေသာ က်ြနုပ္ကို မိုးစက္တို့သည္ မထိတထိ လာေရာက္ စေနာက္ေနၾက၏။တခဏက ျပာလဲ႔ေတာက္ပေနေသာ ေကာင္း
ကင္ၾကီး ယခု မဲေမွာင္သြားလိုက္တာ..အို ဘာဆိုဘာမွေတာင္မျမင္ရေတာ့ပါလား။ကနဦး ပူျပင္းေသာအရွိန္အဟုန္ျဖင့္ထြန္းေတာက္ေနေသာ ေနမင္းၾကီး အဘယ္အရပ္ဆီမ်ား ၾကြျမန္းသြားပါလိမ့္။ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္မိတာေတာ့အမွန္ပင္၊ဝန္းက်င္တခြင္ စိမ္းလန္းစိုျပည္စြာျဖင့္ ထိုကေန့အတြက္လည္း ေအးျမျခင္းကို ခံစားရေသာေၾကာင့္တည္း။ ။

*ေလးစားစြာျဖင့္
*ေႏြဦးသစ္
**@kyawthuyein
*MSC-252