အခ်စ္တဲ့လား
မင္းကို ဦးဆံုးေတြ႕ရွိတဲ႕အခါ
အခၽစ္ဆိုတာ လွပျခငး္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ႕..
သို႕ေသာ္..
အခၽစ္ဟာ ပါးလၽလၽေလး
တလြင္႕တလူ ကၾကိဳးဆန္ဆန္ ပၽံသန္းတတ္လို႕...
ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ဖို႕ကလဲ နူးညံံ႕ကၽဳိးပဲ႕လြယ္လြန္း...။
ရွင္သန္ပါဦးမလား..
တိတ္တဆိတ္ ရင္ေမာမိျပန္...
နာကၽင္ပါဦးမလား...
စြန္႕လႊတ္လိုက္ရင္ ဆက္ျပီးတြယ္ကပ္ေနပါ ဦးမလား ခၽစ္သူ..
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ရင္ အလိုက္တူ မင္းျပန္ဆုပ္ကိုင္ပါ႕မလား...
ေ၀ခြဲမရ ျပန္....။
နာကၽင္မွန္းသိလၽက္ ဇြတ္မိုက္ရဦးမလား...
၀မ္းနည္းျခင္းေတြ မင္း ၾကံဳရဦးမလား....
မငး္ရဲ႕ လက္စံုေတြၾကား
ငါေပၽာ္ေမြ႕ေၾကာင္း သိရွိခဲ႕ရ...
နွဳတ္ကခဏခဏထြက္တဲ႕ ခၽစ္တယ္ စကားလံုးကို
မင္းရိုးအီသြားမွာ စိုးရ...
ထို စကားလံုးတိုင္းမွာ
ငါေျပာခၽင္တဲ႕ ခံစားခၽက္ေတြနဲ႕
ျပီးျပည္႕စံုတယ္...
ငါကိုယ္တိုင္ဟာ ကၽိဳးပဲ႕လြယ္လြန္း သိခြင္႕ရခဲ႕...။
ငါဟာ ျပည္႕လၽွံလြန္းတဲ႕ ရင္ဘတ္နဲ႕
သက္ျပင္းေမာေမာတို႕ကို ခၽ...
မင္း ဘ၀မွာ
ကိုယ္ပိုင္ ေရြးခၽယ္ခြင္႕ထက္
မဆိုင္သူေတြရဲ႕ ေရြးခၽယ္ခြင္႕ဟာ ပိုလို႕ အေရးပါခဲ႕...
သိပ္ျပီး သူစိမ္းမဆန္ပါနဲ႕လားကြယ္...
အခၽစ္ဆိုတာ တခါလာျပီးသြားရင္ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာဖို႕ခက္ခဲသမို႕...
သိပ္ျပီး ေႏြမဆန္ပါနဲ႕ လား ခၽစ္သူ..။
မိုးေရတို႕ကို ငါေတြ႕ရွိခၽိန္
သက္တန္႕တန္းကို မင္းေဆာင္ယူခဲ႕....
အထီးကၽန္တဲ႕ ကမာၻပတ္လမ္းမွာ
လမင္းအျဖစ္ မင္း၀င္ေရာက္လာခဲေတာ႕
ငါ႕ညေတြဟာ ျပီးျပည္႕စံုခဲ႕ရေလျခင္း...
အို... ခၽစ္သူ
မင္းရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းအတြက္သက္သက္ကို
ေကၽးဇူးတင္ပါရဲ႕။ ။
မင္း.. ငါ႕အတြက္
ကၽိဳးပဲ႕လြယ္ မရဲရင္႕ေသးတဲ႕
ရင္ခုန္ျခင္းေတြကို ေခါက္သိမ္းလိုက္ေတာ႕...
ၾကယ္ေတြက ညဦးယံကို ေမ႕သြားၾကသလိုမၽိဳး...
မင္းငါ႕ကို ေမ႕သြားလိမ္႕မယ္...
လမင္းဟာ သူ႕ပတ္လမ္းေၾကာင္းကို ေမ႕သြားသလိုမၽိဳး
မင္းထြက္လို ထြက္သြား နိုင္..
ကမာၻေသဆံုးသြားလဲ မင္းေရြးခၽယ္ခြင္႕ကို
ငါဦးစားေပးခဲ႕ေၾကာင္း
ခၽစ္သူ မင္းသိပါေစကြယ္။ ။
I like this poem. အရမ်းကောင်းတယ် ဆက်ကြိုးစား
ဟုဟု. 😊😊😊😊