ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း သစ္ပင္

အားလံုးေသာ Myanmar Steemit Community Member အေပါင္း မဂၤလာပါ။

ဒီရက္အတြင္း စေန၊ တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ ပို႕စ္ေတြ မတင္ျဖစ္လိုက္ဘူး။ ေရးခ်င္တာေတြလည္း ရွိေန သမီးက ေနသိပ္မေကာင္းလို႕ရယ္။ အိမ္ အလုပ္ေတြနဲ႕ ရႈတ္ေနတာရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အိမ္ျပန္သြားလို႕ သူ႔ကို လိုက္ကူေနတာရယ္နဲ႕ ဘာမွန္းမသိလိုက္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေတြကို ဖ်က္သန္းသြား လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ေသာၾကာေန႕ညက ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ Banking On Bitcoin ဆိုတဲ့ Bitcon documentory ဗီဒီယိုေလး share လိုက္ပါရေစ။ ဟိုတေန႕က Myanmar Steemit ထဲမွာတေယာက္က Bitcoin အေၾကာင္းေလးတင္ေတာ့ သူ႕ comment ကေန ရွယ္ေပးလိုက္ မလို႕ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မတင္ေပးမိလိုက္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။

အဆင္ေျပရင္ ၾကည့္လိုက္ေပါ့ ေနာ္။

ဒီေန႕ ရံုးအလာ လမ္းမွာ ဘစ္စကား ဂိတ္နားက သစ္ပင္ အႀကီးႀကီးကို လွဲထားတာေတြ႕တယ္။ အလကားေနရင္း မလွဲေပမဲ့ သူတို႕ အစီအစဥ္ေတြနဲ႕ သူတို႕အေၾကာင္းနဲ႕သူတို႕ေတာ့ ရွိမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတြက သစ္ပင္ႀကီးလွဲထားတာ ျမင္ေတာ့ နေျမာ္မိတာေလးတခုပါ။ အဲေတာ့ ဒီသစ္ပင္ေတြနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရးခ်င္လာမိတာပါ။ ကိုယ္က ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕အစည္းကလည္း မဟုတ္။ ဟိုစာေတြ ဒီစာေတြ ထဲကကူးၿပီးေတာ့ ကမၻာႀကီးကို ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းပါ၊ သစ္ပင္ဘယ္လို စိုက္ၾကပါ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း မေရးခ်င္။ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ ကိုယ္ခံစားခ်က္ အေၾကာင္းနဲ႕ ဆိုင္တာဘဲ ေ၀မွ်တာေပါ့။ မိုးရာသီလည္း မဟုတ္ဘဲ အပင္ စိုက္ဖို႕ ေရးတယ္ဆို ေတာ့ နည္းနည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္ေနမလားေတာ့ မသိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ အထိမ္းအမွတ္တခုအျဖစ္ တခုလုပ္လုပ္ရမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က သစ္ပင္ေတြကို ကိုယ္ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရ မွတ္တိုင္တခုအျဖစ္ သစ္ပင္ေလးေတြ ကို စိုက္ထားခ်င္တယ္။ ဥပမာ ဘယ္ေန႕ ဘာအထိန္းအမွတ္ အျဖစ္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာပင္ေလးစိုက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ ဘာျဖစ္လို႕လဲ မသိဘူး အခုထိ ေအာင္ျမင္ၿပီး အဆင္ေျပတယ္ကို မရွိဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီး စိုက္မိတဲ့ ဒီ အမွတ္တရသစ္ပင္ေတြလည္း ပ်က္စီးခံရခ်ည္းဘဲ။

ငယ္ငယ္က အေဖေျပာဘူးတယ္ သူကၽြန္ေတာ့ကို ေမြးေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ဗံဒါပင္ ၃ ပင္ စိုက္ခဲ့တယ္တဲ့။ အလယ္က တပင္က သိပ္မၾကာဘူး ေသသြားတယ္တဲ့။ က်န္တဲ့ ၂ ပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၁၀ ႏွစ္သား ေက်ာ္ေလာက္ထိ ျမင္ဘူးတယ္။ အဲဒီ ၂ ပင္ထဲက တပင္က မႏၱေလး ေရေပးေရးလုပ္ေတာ့ ပိုက္လိုင္းေတြ ခ်ဖို႕ ေျမက်င္းတူးရင္း ေသသြားတယ္။ တပင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးတဲ့ အထိ ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီသစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး ေဆာ့ခဲ့ရေသးတယ္။ 'Climb a tree - it gets you closer to heaven. ' သစ္ပင္တတ္တယ္ဆိုတာ သင့္ကို ေကာင္းကင္နဲ႕ နီးေစပါတယ္တဲ့။ အခုေတာ့ လည္း အဲဒီ ေကာင္းကင္နဲ႕ နီးေစတဲ့ သစ္ပင္လည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေရေျမာင္းျပင္ရင္း ေျမတူးၾကျပန္ေတာ့ အဲဒီအပင္လဲ ပါသြားတာဘဲ။

ေနာက္တခါ စည္ပင္က အိမ္ေရွ႕ သစ္ပင္ မစိုက္မေနရဆိုၿပီး တမာပင္ေတြ ေရာင္းတယ္။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ ၀ယ္ၿပီး စိုက္ရျပန္တယ္။ တမာပင္က တတ္ဖို႕က အရမ္းၾကာတယ္။ အဲေတာ့ တခ်ိဳ႕ အိမ္ေရွ႕က တမာပင္ ေသးေသးေလးက ကြမ္းတံေတြး အေထြးခံရတာနဲ႕ ရဲပေတာင္းခတ္ၿပီး ေသေတာ့တာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕က အပင္ေလးကေတာ့ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္လို႕လား မသိဘူး နည္းနည္း ႀကီးလာတယ္။ လူတရပ္ေက်ာ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အေပၚမွာ က ၀ါယာႀကိဳးရွိေတာ့ သူလဲ သိပ္မတတ္ ရဲဘူးေနမွာ။ ဒါေပမဲ့ သိတဲ့ အတိုင္းဘဲ စိုက္တဲ့ တဖြဲ႕နဲ႕ ခုတ္တဲ့ တဖြဲ႕က မတူေတာ့ သူလည္း သိပ္မေနလိုက္ရပါဘူး။ လစ္သြားတာဘဲ။

ကၽြန္ေတာ္ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ၁ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ အထိမ္းအမွတ္တခုအျဖစ္နဲ႕ သစ္ပင္စိုက္ထားမယ္ေပါ့။ ဒီတခါ ၿမိဳ႕ထဲမွာ မစိုက္ေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕သစ္က ၿခံမွာ သြားစိုက္မယ္ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕သစ္က ျခံမွာ အမွတ္တရေသခ်ာသြား စို္က္ျဖစ္တယ္။ မွတ္မွတ္ရရဘဲ အိမ္ေရွ႕ ခေရဆိုလို႕ ခေရပင္ရယ္၊ တမာပင္ရယ္၊ စိန္တလံုး သရက္ေတြရယ္ေပါ့ တကူးတက အမွတ္တရ သြားစိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ အိမ္ေဆာက္မယ္၊ ဘယ္ေနရာက လြတ္တယ္ စသျဖင့္ ကိုယ္မွန္းထားသလို အားလံုး အဆင္ေျပတဲ့ ေနရမွာ ေရြးၿပီး စိုက္ခဲ့တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ တႏွစ္ေလာက္ေနၿပီး အိမ္စေဆာက္ေတာ့ ဟိုကမလြတ္ ဒီကမလြတ္ ဟိုေရႊ႕ ဒီေရြ႕နဲ႕။ လက္သမားဆရာက ခုပ္မိတာနဲ႕။ ပန္းရံဆရာက ထံုးပံုမိတာနဲ႕။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့အမွတ္တရအပင္ တပင္မွ ကို မက်န္ေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ ေယာက္ဖကလည္း ဒီအပင္ေတြ ေနရာမွာ အခုေတာ့ အစားထုိး ျပန္စိုက္ထားေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြဗ်ာ။ ႏွေမ်ာလိုက္တာ။ အဲဒါအခ်ိန္ေတြ ႏွေမ်ာလို႕ ဒီလိုႀကိဳစိုက္ထားတာကို ျဖစ္တာ။ အပင္တပင္ ျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ မနည္း ေစာင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ စစိုက္တဲ့ အပင္ေတြဟာ တႏွစ္ကို ပ်မ္းမွ် ၃ ေပ ေလာက္ဘဲ တတ္တယ္တဲ့။ အပင္ေပၚမွာေတာ့ မူတည္တာေပါ့။ ပ်မ္းမွ အေနနဲ႕ ေျပာတာပါ။ ၅ ႏွစ္ေလာက္စိုက္မွ ၁၅ ေပေလာက္ဘဲ တတ္မွာ။ ၅ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း အစအစအရာရာ အဆင္ေျပၿပီး ႀကီးသြားမွေနာ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ဆိုတာ ေပၚမလာမွ ဒီအျမင့္ထိေရာက္ႏိုင္မွာပါ။

အပင္ေတြဟာ လူေတြရဲ႕ ဘ၀အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္။ ပတ္၀န္က်င္ ထိမ္းသိမ္းၾကပါဆိုၿပီးလည္း အပင္တပင္ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ မစိုက္ႏိုင္ဘဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ဘဲ ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မႏၱေလးက ေႏြဆို အရမ္းပူတယ္။ အရိပ္မရွိလို႕ကေတာ့ ေႏြရာသီ ေနဖို႕ အေတာ့ကို မလြယ္ဘူး။ အသက္ႀကီးတဲ့ လူႀကီးေတြဆို အသက္အႏၱရယ္ထိရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အဘြား မႏွစ္ကဆံုးသြားတာ။ အသက္က ၉၅ ႏွစ္ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ၁၀၀ ေက်ာ္ ထိေနရလိမ့္မယ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းထားတာ။ အသက္ႀကီးရယ္ လူကစားႏိုင္တယ္ ဆိုေတာ့ နည္းနည္း ၀တယ္။ ၀ေတာ့ ဒူးသိပ္မေကာင္းတာဘဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မႏွစ္ေႏြရာသီ အရမ္းပူေတာ့ ရာသီဥတုဒဏ္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ဆံုးသြားတာ။

ဟိုပံုျပင္ေလးထဲက မင္းသားလိုေပါ့။ အဘိုးဘာလို႕ သရက္ပင္စိုက္ေနသလဲဆိုေတာ့ သားေျမးနဲ႕ ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြ အတြက္ေပါ့။ တေန႕ေန႕ တခ်ိန္ခ်ိန္ တစံုတေယာက္က အပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ ထုိင္ေနမယ္။ ဒီအပင္က အသီးကို စားေနတဲ့ ဆိုတာ ဟိုတခ်ိန္က တေယာက္ေသာသူ ဒီအပင္ကို စိုက္ခဲ့လို႕ဆိုတာ အမွတ္ရေနဖို႕ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဘိုးအို မဟုတ္ေသးေတာ့။ သားေျမးေတြက ထားလိုက္ေတာ့။ ငါႀကီးလာရင္ ငါ့ကို ရာသီဥတုဒါဏ္ကေန ကာကြယ္ေပးဖို႕ ဒီအပင္ေတြရွိေစခ်င္တယ္ေပါ့။ He who plants a tree Plants a hope. အဲ့ေတာ့လည္း အပင္ ႀကီးႀကီး မႀကီးႀကီး၊ ျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကေတာ့ စိုက္ရမွာဘဲ။ ခုတ္တက လြယ္တယ္ အပင္ ႀကီးလာဖို႕က ခက္တယ္။ အခ်ိန္ေပးရမယ္။ ဒီတေခါက္ မႏၱေလးျပန္ရင္ အပင္ေတြ ထပ္စိုက္ရအံုးမယ္။

Photo from Google

'သင္တခုခု ရသြားျခင္းက သင့္အရည္အခ်င္းျဖစ္ၿပီး
ဘာမွ မရသြားပါက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသည္။'

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ -

@HtunMinZaw (MSC 087)