ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေလးတခု

အားလံုးေသာ Myanmar Steemit Community Member အေပါင္း မဂၤလာပါ။

ဟုိတေန႕က ကို @mgmgkse တင္ထားတဲ့ 'ေမတၱာတရား ထားႏိုင္ျကပါေစ' ကို ဖတ္ၿပီး ဒီပို႕စ္ကို ေရးခ်င္ေနမိခဲ့တာ။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အလုပ္ကလည္း လံုး၀ မအားတာနဲ႕ ဘာမွ မတင္ျဖစ္ဘူး။။ ဒါေပမဲ့လည္း @Steemit ထဲေတာ့ ၀င္ၿပီး vote တို႕ comment တို႕ေတာ့ ရေအာင္ ၀င္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အစ္ကို mgmgkse တင္ထားတဲ့ ပို႕စ္မွာ သူအိမ္နားမွာ ေမြးကင္းစ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လာပစ္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒီ ကေလးေလးကို မိန္းမႀကီးတေယာက္က ေမြးစားလိုက္တယ္ေပါ့။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာ ေနာက္ ရက္အနည္းငယ္ေနေတာ့ အဲဒီကေလးေလး ဆံုးပါးသြားတယ္တဲ့။ အဲဒီအေၾကာင္းေလး တင္ေပးသြားတာပါ။ အဲဒီ အေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာေလးခံစားမိတာေလးေတြကို ေ၀မွ်တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

စကၤာပူကၿမိဳ႕ထဲ တေနရာမွာ သမိုင္း၀င္ေနရာတခု အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာတေနရာရွိတယ္။ အဲဒါက Gate Of Hope တဲ့။ ၿမိဳ႕အလယ္ေကာင္ CityHall လုိ႕ ေခၚတဲ့ေနရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာေပါ့။ တိုက္ေတြ ရံုးေတြၾကား တကယ့္ လူစည္ကားတဲ့ ေနရာတခုရဲ႕ ေရွးအုတ္ တံတိုင္းနံရံတခုမွာ သစ္သားတံခါးႀကီး တခုရွိတယ္။ အဲဒါက Gate Of Hope တံခါးတဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ရာဇ၀င္က ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ၁၀၀ ေလာက္က စကၤာပူဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က တံငါရြာေလးသာသာေလာက္ဘဲ ရွိတဲ့ မေလးရဲ႕ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ေပါ့။ ဒီလိုေနရာမွာ ေနတဲ့ သူေတြကလည္း တေန႕လုပ္ တေန႕စား ရတဲ့ ဆင္းရဲၿပီး ဘ၀ကို ရံုးကန္ေနရတဲ့ သူေတြသာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သီလွရွင္ေက်ာင္း တေက်ာင္းရွိတယ္။ အဲဒီသီလွရွင္ေက်ာင္းမွာ အေနာက္ဘက္ လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကား အမႈိက္ေတြနဲ႕ ရႈပ္ေနတဲ့ လူသူသိပ္မသြားတဲ့ ေနာက္ေဘးေပါက္ေလး ရွိတယ္။ (အခုေတာ့ ေနာက္ေဘးေပါက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ထဲကလမ္းမႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ။) တေန႕မနက္ခင္း အခ်ိန္ အဲဒီ အေနာက္တံခါးကို သီလွရွင္ေတြ သြားဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကေလးငိုသံေလး ၾကားရတယ္။ တံခါးရဲ႕ေအာက္မွာ ကေလးေလး တေယာက္ကို လာစြန္႕ပစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ သီလွရွင္ေတြလည္း အဲဒီကေလးေလးကို ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ၿပီး ေမြးစားလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္တေန႕ ေနာက္ထပ္ ကေလးတေယာက္ အဲဒီေနရာမွာ လာစြန္႕ပစ္သြားေရာ္။ ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီကေလး ေမြးစားလိုက္ရျပန္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီေနာက္ေဖးတံခါးဟာ ကေလးလာစြန္႕ပစ္ၾကတဲ့ ေနရာႀကီးလိုကို ျဖစ္သြားတယ္။

သီလွရွင္ေတြ အဲဒီကေလးေတြကို ေမြးစားျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးလိုက္ၾကတာ။ အဲဒီကေလးေတြဟာ ေနာင္တခ်ိန္က် ႏုိင္ငံသားေကာင္း ရတနာေတြျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ိဳးျပဳတဲ့ သူေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကၤာပူက အဲဒီေနရာကို သမိုင္း၀င္ အမွတ္တရ အျဖစ္ထားထားၿပီး ေသခ်ာ အျမတ္တႏိုး ထိန္းသိမ္းထားၾကတာပါ။ ျမန္မာစကားပံုတခု ရွိတယ္ လွံထမ္းလာတာ ျမင္ရတယ္။ ကံထမ္းလာတာ မျမင္ရဘူးတဲ့။ လူတေယာက္ရဲ႕ ကံၾကမၼ (အနာဂါတ္) ကို ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာအလိုအရ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကံအက်ိဳးေပးအတိုင္းသြားမယ္။ ခရစ္ယာန္လိုေျပာမယ္ဆို ဘုရားသခင္စီမံခ်က္အတိုင္းေပါ့။ အစၥလမ္လို ေျပာမယ္ဆို အလႅာအရွင္ျမတ္ အလိုေတာ္အရေပါ့။ ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာ သူတေယာက္ရဲ႕အသက္ကို ေစာင့္ထိမ္းေပးရမဲ့ အလုပ္ဟာ လူတိုင္းရဲ႕ တာ၀န္ဘဲျဖစ္တယ္။ ( Gate of hope အေၾကာင္းပို သိခ်င္လွ်င္ http://www.ghettosingapore.com/the-gate-of-hope )

ကၽြန္ေတာ္က pro life သမားဆိုေတာ့ ဒီ pro life အေၾကာင္းကို ေျပာသြားပါ့မယ္။ ေနာက္မွ ေမြးထားၿပီး စြန္႕ပစ္တဲ့ အေၾကာင္းဘက္သြားမယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကည့္ဘူးၾကတဲ့ ဗီဒီယို ဇာတ္ကား တိုက္တင္းနစ္ မင္းသား leonardo dicaprio ရဲ႕ သူ႕အေမအေၾကာင္းေလး ဖတ္ဘူးတယ္။ အက်ဥ္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ဒီ လီယိုနာဒို ကိုယ္၀န္ရေတာ့ သူ႕အေမက ဒီကေလးကို ဖ်က္ခ်ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေနာက္ဆံုးက် သတၱိရွိစြာ ဒီကေလးကို ေမြးခဲ့ၿပီး အခုႏုိင္ငံေက်ာ္ မင္းသားျဖစ္လာခဲ့တယ္။ တကယ္လို႕ သူ႕အေမသာ သူ႕ကို ကေလးဖ်က္ခ်ခဲ့မယ္ဆို သူ႕လည္း ရႈတ္ခ်ခံရမွာဘဲ။ လူစိတ္မရွိတဲ့ မိန္းမ၊ သူဘာသာ ကဲခ်င္ကကဲၿပီး ျဖစ္ေတာ့မွ လူမမည္ေသးတဲ့ကေလးကို ဖ်က္ခ်ရေကာင္းလား။ ျမန္မာလိုဆို ၀ဋ္ခံရမယ္တို႕ အဖန္ ၅၀၀ ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္တို႕ အေျပာခံရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမင္ဘူးပါတယ္ လမ္းေပၚမွာ ကိုယ္၀န္ရွိၿပီး သားေပါက္ေနတဲ့ ေခြးမႀကီးဟာ သူ႕ေခြးေလးေတြသြားကိုင္ရင္ အဲဒီနားသြားရင္ ကိုက္တာတို႕ မန္ဖီတာတို႕ လုပ္တတ္တယ္။ ေခြးေလးေတြ အနား ဘယ္သူမွ အနားအကပ္မခံဘူး။ သူ႕သားေလးေတြကို တခုခုလုပ္မွာ ဆိုးလို႕။ အဲေတာ့ ေခြးထက္ အသိဥာဏ္ျမင့္တဲ့ လူေတြမွာ ဘယ္လိုမွ ခံစားခ်က္မရွိဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေခါင္းပါးတယ္ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတာဟာ နည္းနည္းေတာ့ လက္ေတြ႕မက်ဘူးလို႕ထင္တာဘဲ။ သူ႕တို႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ အက်ပ္အတည္းကို နည္းနည္းမွ ထည့္မစဥ္းစားတဲ့ သေဘာေရာက္ေနသလိုဘဲ။

ကၽြန္ေတာ့ခံစားခ်က္ေလးနဲ႕ ေဆြးေႏြးၾကည့္ရေအာင္။ မိဘတိုင္းဟာ ကိုယ့္သားသမီးေလး ေမြးလာၾကရင္ က်န္းက်န္းမာမာ အဂၤါျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႕ သားသမီးေလးေမြးဖို႕ မိဘတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာခ်ည္းပါဘဲ။ မိဘတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သမီးေလးကို ကိုယ္ေဆာင္တုန္းက အခ်ိန္ ultrasound တို႕ဘာတို႕ မရိုက္ရေသးတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေတြး စဥ္းစားၾကည့္မိခဲ့ဘူးတယ္။ တကယ္လို႕သာ ငါ့ရဲ႕ကေလးဟာ တစံုတခု ခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီး လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာခဲ့ရင္ ငါအခုဘာလုပ္မလဲ လို႕။ စဥ္းစားမိတယ္ေနာ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ pro life သမားလို႕ယူဆထားတဲ့သူေတာင္ နည္းနည္း ေတြေ၀သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ဘာမွ တိတိက်က်မသိရေသးဘဲ။ ေလွ်ာက္ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႕ နည္းနည္းေတြေ၀သြားခဲ့တယ္။ တကယ္လို႕ ဒီအျဖစ္နဲ႕ တကယ္ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ရတဲ့သူေတြ ဆိုရင္လည္း အေတာ္ ဆံုးျဖတ္ရခက္လိမ့္မယ္။ ဘုရားစိတ္နဲ႕ လူအတၱလြန္ဆြဲၾကမယ္ေပါ့။ (GOD is LOVE ဆိုေတာ့ နားလည္လြယ္ေအာင္ ဘုရားစိတ္ဘဲ ေျပာၾကပါစို႕။) မိခင္ေမတၱာေခၚ ဘုရားစိတ္က ႏုိင္မွ ဒီပြဲမွာ ေအာင္ႏိုင္မွာ၊ ဒီလူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ က်ဆံုးသြားၾကတဲ့ လူေတြလည္း ရွိေနတယ္ေနာ္။

ဟိုတေလာက pro life ဗီဒီယို ဇာတ္ကား တကားၾကည့္လိုက္ရတယ္။ နာမည္ေတာ့ေမ့သြားၿပီ။ ဇာတ္လမ္းက အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ ေကာင္မေလးတေယာက္ သူ႕က broken family မိသားစုကေန ေမြးဖြားလာခဲ့ေတာ့ မိသားစုရဲ႕ေႏြးေထြးမႈ႕ ထိမ္းေက်ာင္းေပးမႈ႕ ဘာမွ မရရွာဘူးေပါ့။ သူ႕အေမကလည္း အေလဘဲ ေဆးခ် ဘာခ်နဲ႔ေပါ့။ အဲလို ထိန္းေက်ာင္းေပး ခံရမႈ႕ မရွိတဲ့ ၁၀ ေက်ာ္သက္ ေကာင္မေလးဟာလည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရလာတယ္။ ဘယ္သူနဲ႕ရခဲ့လည္း သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိဘူး။ အဲေတာ့ ဒီကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်မယ္လုပ္တယ္ေပါ့ သူ႕အေမကလည္း ဖ်က္ခ်ခိုင္းတယ္။ ဖ်က္ခ်ခါနီးမွာ ေကာင္မေလးက ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေမြးမယ္ဆိုၿပီး ဖ်က္ခ်ေပးမဲ့ ေဆးခန္းကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ အသိတရားရလာလို႕ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဘုရားစိတ္က ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အႏိုင္ရသြားလို႕ေပါ့။ ဒါနဲ႕ လူတေယာက္နဲ႕ေတြ႕ အဲဒီစိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူက သူ႕ကို အေဆာင္တခုမွာ သြားထားေပးတယ္။ အဲဒီအေဆာင္က သူလိုဘဲ ကေလးဖ်က္ခ်မဲ့ မိခင္ေတြကို ကယ္ဆယ္ၿပီး ကေလးေမြးေပးတဲ့ pro life အဖြဲ႕ရဲ႕ အေဆာင္ေလးေပါ့။ အဲဒီေဂဟာမွာ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ အခ်ိန္မွန္ေဆးစစ္၊ ေဆးေသာက္၊ ေဂဟာက ေကၽြးထား မိမိ၀ါသနာပါတာကိုလုပ္ၾကေပါ့။ ေက်ာင္းတတ္ခ်င္တဲ့ သူ ဗိုက္ႀကီးတကားကားနဲ႕ ေက်ာင္း ဆက္တတ္ၾကေပါ့။ အစက အဲဒီလို ေဂဟာ ေရာက္လာတဲ့သူေတြကလည္း တကဲ့ သူလိုလူမ်ိဳး အေလအေပေတြေပ့ါ။ စိတ္ဓါတ္ေတြက မျမင့္မားၾကနဲ႕ ျပသာသနာေတြျဖစ္ၾက ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး သူတို႕အခ်င္းခ်င္း သူတို႕ ဘ၀ကို နားလည္းလာၾကတယ္။ ကေလး ေမြးလာေတာ့လည္း ကေလးကို ေမြးခ်င္ရင္ ဆက္ေမြး၊ မေမြးထားခ်င္ရင္ ေဂဟာက ေမြးစားေပးမဲ့သူေတြ လက္ထဲထည့္ေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေကာင္မေလးဟာ ဘ၀လမ္းေၾကာင္း မွန္ေပၚေရာက္လာတဲ့ single mother ေလးျဖစ္လာတယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။

ဟိုတေလာက သတင္းတခုမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီ single motherေတြအတြက္ ေမြးစာရင္း လုပ္တာ မရဘူးလို႕ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္က ဘာမွေတာ့ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။ နည္းနည္း စဥ္းစားဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီလို႕။ အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားေပး ေျပာင္းလဲေပးဖို႕လိုေနၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ့အသိုင္းအ၀ုိင္းမွာ အထက္က ျဖစ္ခဲ့သလိုေပါ့။ ျဖစ္လိုက္ရင္ တရားခံရွာ အျပစ္ေျပာ လက္ညိုးထိုးေနတတ္ၾကတယ္။ တကယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆီမွာ အဲလိုေဂဟာေလးရွိၿပီး ကေလးေလးဟာ အဲဒီမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးဖြားလာမယ္။ ေနာက္ စနစ္တက် ေမြးဖြားျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမဲ့ သူေတြလက္ထဲ ေရာက္ၾကမယ္။ ေနာင္တခ်ိန္ ႏိုင္ငံေတာ္က အားကိုးရတဲ့ သားေကာင္း ရတနာေလးေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက ဒီလို ေဂဟာႀကီးလည္း တည္ေထာင္ႏိုင္မဲ့ အေျခအေနမွာလည္း မရွိေသးဘူး။ ဒီလို ကေလးတေယာက္ ျပဳစု ေမြးစားေပးႏိုင္ေသးတာလဲ မဟုတ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ႏိုင္တာတခုက အဲဒီလို အခက္အခဲေတြနဲ႕ ႀကံဳလာတဲ့ သူေတြကို မေ၀ဖန္ မတိုက္ခိုက္ၾကဘဲ သတၱိရွိရွိ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္း အလယ္ ရဲရဲ၀ံ၀ံ ေမြးဖြားႏိုင္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ၾကမဲ့သူေတြကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးသင့္တယ္။ သူတို႕ကိုလည္း မရႈ႕ခ်ဘဲ အားေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳး တည္ေဆာက္သင့္တယ္။ ဒီ single mother ေလးေတြ ကေလးေမြးလာရင္ ေမြးစာရင္း ရေအာင္တို႕၊ သူတို႕ ဘ၀ဟာ ဒီကေလးေမြးဖြားၿပီး ၿပီးသြားတာမဟုတ္ဘဲ ပတ္၀န္က်င္ကို ရဲ၀င့္စြာ ဆက္လက္ လွမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ အေနအထား၊ လက္ခံႏုိင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္တဲ့ လံုၿခံတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းေကာင္းမ်ိဳး တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကတယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

Photo from Google

'သင္တခုခု ရသြားျခင္းက သင့္အရည္အခ်င္းျဖစ္ၿပီး
ဘာမွ မရသြားပါက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသည္။'

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ -

@HtunMinZaw (MSC 087)