ဆင္မလိုက္က ပုရစ္
ဖုန္းထဲမွာ ဖိုင္ေတြရွင္းရင္းနဲ႔ ရန္ကုန္က အေဆာင္မွာ ရိုက္ထားတဲ့ Video ဖိုင္ေလးျပန္ေတြ႔မိလို႔ပါ။ ရန္ကုန္မွာေနခဲ့တဲ့ဘ၀ေလး ကို ျပန္လြမ္းမိေနတယ္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ကို ေခၚၾကတယ္ ပုရစ္တဲ့။ ညေန ေလးနာရီခြဲဆို လက္ေဗြႏွိပ္ Bus ကားမွတ္တိုင္ကိုေျပး ေနာက္က်ရင္ ကားၾကပ္တဲ့အတြက္ ရံုးကို ေစာႏိုင္သမွ်ေလး ေစာဆင္းပါတယ္ အဲဒီတုန္းက ဆင္မလိုက္မွာ ဘဏ္၀န္ထမ္းေတြခ်ည္းစုၿပီးေတာ့ ၅ လႊာမွာ တိုက္ခန္းေလးငွားေနတယ္ခင္ဗ် ။ ညေနကားေပၚကဆင္းၿပီ ဆိုရင္ဆင္မလိုက္ေစ်းက ၀ယ္ေနက်အန္တီႀကီးဆီကေန ပဲပင္ေပါက္ ၁၀၀ ဖိုး ၾကက္ဥ ၁၀၀ တန္တစ္လံုး (၀ယ္ေနက်မိုလို႔ရတာ အခုမ်ား ၂၀၀ ဖိုးေတာင္မေရာင္းခ်င္ၾကေတာ့ဘူး) ေရခဲက ၁၀၀ဖိုး၊ အဲဒီတုန္းက ခရမ္းျပာေတာင္ မေပၚေသးဘူး ကိုယ္ကေတာ့ ဂရမ္းအျပာေလး ၀ယ္လို႔ တိုက္ခန္းကိုခ်ီတက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဂရမ္းျပာ ပရိတ္သတ္ေလးပါ။ ေပါင္းအိုးထဲက ထမင္းေလးရယ္ ကိုယ္တိုင္ေၾကာ္တဲ့ ငန္တစ္လွည့္ တူးတစ္လွည့္ ပဲပင္ေပါက္နဲ႔ၾကက္ဥေၾကာ္ေလးရယ္ စားခဲ့ရတာ။ ကိုယ္ေတြအေဆာင္မွာက ၀ါသနာရွင္ေတြ အေတာ္မ်ားတာ ညဆို ဂစ္တာသံုးလံုးနဲ႔ ေအာ္ၿပီ ေဘးအခန္းေတြ မရွိတာ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ လွည္းတန္းဆိုတာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၁၀ မိနစ္ေပါ့ ေန႔တိုင္းမသြားႏိုင္ပါဘူး ေခၽြတာေရးေလ ကိုယ့္ဘာသာကိုေပ်ာ္စရာေလးေတြ ႀကံဖန္ၿပီးေပ်ာ္ေအာင္ေနရတာေပါ့။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီအခ်ိန္ကို အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးေရာက္ေနသလိုကို ခံစားရတာ။ ရႈပ္ပြေနတဲ့အခန္းေလး ကိုေျပာၾကတယ္ ပုဇြန္ေတာင္ အမိႈက္ပံုကေတာင္ မင့္အခန္းထက္သားနားဦးမယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ စိတ္လည္းမဆိုးၾကပါဘူး ေျပာမနာဆိုမနာ ဆဲမနာေတြ ခုေတာ့ သတိရပါတယ္။
Author by
@htinyarsai (11:49 AM)
MSC 203
ကဗ်ာမဟုတ္ေပမယ့္ အမွန္အဟုတ္
ကာရန္ေလးေတြ ရွာက်န္ေရးပစ္တာ
ေလစားစရာ အေရးအသားေလးေတြပါ
မနက္ျကက္ဥ ေန့လည္ဘဲဥစားတယ္ဆိုေပမယ့္ အထင္ေတာ့မေသးဝင့္ပါ တကယ္ေျပာတာ
လက္တလံုးျကားေမာင္း တဲ႔
ဘတ္စ္ကားေဟာင္း ေတြစီးရဲတာ
အံ႔မခန္း ခ်ီးက်ဳးစရာ
မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူတို႔ပဲစီးစရာရွိတာ တစ္ခါကဆို ကိုယ့္ေရွ႕ကလူ ငိုက္ေနတာ ဘရိတ္လည္းအုပ္ေရာ ေရွ႔သြားေတြ ကၽြတ္ကုန္တာ ေတြ႔ဖူးတယ္
Big Bag ေလာက္ေတာ့ သနားတယ္ကြာ so good.
ဟီး ေက်းဇူးပါဗ်ာ အမွားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ တီးသာတီးထားတာ